✦ PUSULA ✦

✦ BÖLÜM 3: "Galip ve Mağlup" ✦

İthaf sezonu başlamıştır ;) Yıldızlamayı ve yorumlamayı unutmayın.

3.GÖZ

Kuzey, Reva'nın arkasından, kulağına doğru eğildi.

Ormandalardı.

Kahrolası onu bir ormana getirmişti. Reva'nın ormanlık alanlarla arası hiç iyi değildi. Ensesinden soğuk terler boşalmaya başlamıştı. En son böyle bir yerde olduğu zaman, yıllar önce, çalılıklar etine batarken...

-Gidelim mi?" Kuzey'in fısıltısıyla tenini yalayan soğuk ürperti var olduğunu bilmediği minicik şeftali tüylerini bile ayaklandırmıştı. Buz gibi olan ifadesini korudu ve emin bir sesle konuştu.

-Gidelim."

Kuzey, bir yandan yürümeye başlayıp bir yandan kıstığı gözleriyle etrafı incelerken gözleri Reva'ya doğru kayıyordu. Onu hiç tanımıyordu bile ama duruşu o kadar gergindi ki ormanı sevmediği çok belliydi.

-Ne o? Korktun mu ormandan? Yoksa ormanlar ve silah işleri sana göre değil mi?" Reva, onu rahatsız eden kısmen silik anılardan sıyrılırken kafasını sağa sola salladı ve genç adamın verdiği silahı tutuşunu sıkılaştırdı. Onu çaktırmamaya çalışarak soruşturduğunu biliyordu, bu yüzden oldukça sabit tuttu ifadesini Reva. Hatta biraz alaycılık ekledi.

-Kulüp işletiyorum. Silah kullanmayı bilmiyor olma ihtimalim var mı sence?" Cevabı çok normaldi, öyle ki Savaş Devran'ın birkaç olayda namını duymasa silah kullanmayı öylesine öğrendiğine inanacaktı. Yine de inanmış gibi davranırken, umuyordu ki Emre bu sırada işkenceye karşılık bir şeyler söylemeye karar verirdi, Reva meraksız ama sorgulayıcı bir şekilde söylendi. "Biz neden koskoca ormanda bir adamın peşine düşüyoruz peki?" Delikanlı, sırtını ağacın birine yaslarken, kollarını göğsünde kavuşturdu. Kızın zehir yeşilleri yine istemsizce adamın elindeki o pusulaya kaymıştı yine.

-Çünkü çok büyük uyuşturucu ticareti yapan bir adamla karşı karşıyasın." Reva'nın kaşları hızla çatıldı, kimseyi yargılayacak değildi ama en son biri kulübün tuvaletinde aşırı doz yüzünden hastaneye götürüldüğü için sinirlenmeden edemedi.

-Yalnızca kendine ait olmayan şeyleri ısrarla isteyen biri değilsin yani? Gencecik insanları zehirleme gibi bir yeteneğin de var. Etkileyici." Dallardan ses çıkınca etrafı kolaçan etti bir an ama Kuzey'e çevirdi başını. "Sanırım, ıslandım." Onun bu alaycı ve arsız cevabına göz deviren genç adam, kızın gözündeki imajını önemseyecek değildi ama kendini savunmadan da duramadı.

-Eğer uyuşturucu gibi bir zehiri kullanarak kontrolü kaybetmeyi ve aciz olmayı kendileri kabulleniyorlarsa, bence bu en iyisi. Güçsüz insanların ölmesini umursayacak değilim. Ben kimseyi alması için zorlamıyorum." Reva, onun bu acımasız tavrına karşı tek kaşını kaldırdı. Savaş Devran bile karanlık adam olsa da, uyuşturucu gibi bir şeyi asla onaylamıyordu ve Reva da ona katılıyordu. Şimdi Kuzey'in bu tuhaf cevabı aslında ürkütücüydü ama Reva ürpermemişti, sadece fazla acımasız bulmuştu.

-Yani senin sattığın uyuşturucuyu kullananlar zaten iradesi zayıf insanlar diye ölmeyi hak ediyor öyle mi? Vay, müşterilerini pek sevmiyorsun sanırım." Kuzeyle tartışmasına o kadar odaklanmıştı ki, birkaç adım attıktan sonra yürümeyi bırakıp duraksadı ve silahı yavaşça indirdi.

-Kesinlikle, hak ettiklerini yaşıyorlar. Bu işi beş yıldır yapıyorum Reva ve biliyor musun, hayatım boyunca uyuşturucu kullanıp madde için delirmedim. Çünkü iradesi sağlam biriyim. Eğer onlar da güçlü olsa böyle yapardı. Ama paraları da gidiyor, sağlıkları da ve hepsi sadece bir anlık zevk için. Bu dünya aptal insanlarla dolu, onlardan kurtulmak uyuşturucuyla mümkünse bırakalım da kullansınlar."