✦ PUSULA ✦

✦BÖLÜM 16: "Geçmiş"✦

YILDIZLAMAYI, 🌟🌟🌟

Y

I

L

D

I

Z

L

A

M

A

Y

I,

Yorum yapmayı lütfen unutmayın! 

3.GÖZ

Üç Buçuk Sene Öncesi (Reva 19 yaşında.)
Reva, çatıda daha sert çarpan rüzgarın etkisiyle yanaklarının tokat yemiş efektine büründüğünü, buz kestiğini hissediyordu. Bu kadar yüksek bir binanın tepesinde aşağı bakarken, korkuyla kirpiklerini kırpıştırdı ve başını sağa sola salladı.

-E..Efran ben...Ben yapamam." Omzu üzerinden arkasına döndüğünde genç adamın kendisini yüzünde bir tebessümle izlediğini gördü. Saçları rüzgar yüzünden yer yer önüne gelmişti, burun kökündeki piercingin üzerine dökülüyordu.

-Yaparsın. Hadii, bu kadar ödlek olma." Onun yapamayacağını fark ettiğinde iki adımda önüne geçerek duvarı çıktı ve Reva'nın gözlerini kocaman açmasına neden oldu.

-Ne..Ne yapıyorsun?! İn aşağı!" Dedi tiz sesiyle bağırırken. Efran, gözlerini devirip kollarını iki yana açtı.

-Gelmezsen kendimi aşağı bırakıyorum." Reva, şaşkınlık nidası çıkarırken aldırmadan geri sayıma başladı. "Üç deyince. Bir...İki..." bugüne kadar ne dese yapmıştı. Kıza daha en başında"eğer numaranı vermezsen burun köküme -göz pınarlarına çok yakındı- piercing yaptıracağım demişti ve Efran ilk toplu seansta en nefret ettiği şeyin piercing olduğunu söylediği için buna inanmamış telefon numarasını da vermemişti Reva.

Ama sonraki terapide Efran'ı burun kökündeki piercingle görmüştü.

Efrandı, yapardı.

Resim yapmayı tutku derecesinde seviyordu, sanata ilgisi çok fazlaydı, sergilere mutlaka yalnız giderdi, insanlara fikrini sormayı hiç ama hiç sevmezdi, rock müziğine bayılırdı ama diğer müzik türlerini de arada dinlerdi, müzik ruhun gıdasıydı ve o oldukça oburdu, çok konuşan insanları da sevmezdi çok susan insanları da, babası dediğine göre pısırığın tekiydi ve bu yüzden gebermişti, annesi de kendince iyi biriydi fakat ona da kardeşine de çok iyi gelmiyordu. Fazla otoriter ve kuralcıydı. Uyuşturucu kullandığından ve öfke problemi olduğundan tedavi görüyordu.

Kuzey, uyuşturucu alan insanların güçsüz ve ölmeyi hak eden zavallılar olduğunu söylediğinde bu yüzden içerlemişti belki de Reva. Efran'ın öyle olduğunu kabullenmemek için...

-Aferin, o kadar korkak değilsin." Yanına gelen kız aşağı bakmamak için gözlerini kapatmıştı ama Efran onu kendine doğru çektiğinde açmak zorunda kaldı ve yüksekliği gördüğü an ağzından bir hıçkırık kaçtı. "Lafımı geri alıyorum. Gel buraya." Sadece birkaç kez kahve içmişlerdi -bu Reva'ya birkaç kurumuş papatyalı kitap hediyesinden sonra olmuştu- onun önüne geçip bu yüksekten aşağı bakacak kadar delirmemişti.