✦ PUSULA ✦

✦BÖLÜM 20: "Özel Konuk"✦

YILDIZLAMAYI,

🌟

🌟

🌟

Satır arası yorumları artık unutmayın lütfen.🖤

Bu bölüm,

@FethiyeKantar 🥀🤍

@arzu60600🌺💕

@Guvenc70 (gerçekten yazmasam olmazdı.) 🖤🌸

@Minmin42min 🌈❤️

adlı Kuzey kızlarına ithaf edilmiştir, yorumlarınız ve desteğiniz için teşekkür ederim, sizin için bölüm neyse benim için yorum okumak öyle kıymetli.. Finale kadar görüşmek dileğiyle, keyifli okumalar! (Kaldı 8 kişi.) 🖤

3.GÖZ
Lale, üzerinde siyah yüksek bel kaliteli kumaş pantolonu ve ceket takımı, içinde fırfırlı beyaz gömleğiyle dikilmişti kapıya. Gözleri torbalarından göründüğü üzere yorgundu ama yaptığı hafif makyaj ve elinde tuttuğu güneş gözlüğüyle bunu biraz gizlemişti, topuz yaptığı saçları incili bir tarakla arkasında, hemen ensesinin üstünde tutturulmuştu -Kuzey'in hediyesi olan tokayı takmıştı ama genç adam bunu görse de hafıza sorunundan taktı sanardı- ormanda yürüyemeyeceği için topuklu giymemiş, düz rugan maskülen ayakkabılar giymişti. O asaletin vücut bulmuş hali gibi gelmişti gelmesine de...

Reva'yı tepeden tırnağa inceledi. Çünkü kız tam tersiydi.

Omuzlarına dökülen dağınık sarı saçlar, kulağındaki bilmem kaç sayıda küpe, kollarındaki dövmeler, üzerinde muhtemelen oğluna ait olan beyaz omzunu açıkta bırakmış bir tişört, gözaltına kısmen bulaşan rimel ve uzun bacaklar... Paspal ve özensiz...

Müstakbel geliniydi öyle mi? Kamera şakası falan mı yapılıyordu?

Histerik bir kahkaha atarken, işaret ve orta parmağını sağ şakağına bastırıp ovaladı.

-Yanlış duydum sanırım. JANSET!" Bağırışı girişte yankılanırken kadın saniyeler içinde koşarak yanlarına gelmişti. "Bu bardan çıkma kız da kim? Kuzey ne zamandan beri böyle insanları eve sokuyor?!" Art arda sıraladığı cümleler ve sık sık aldığı nefesler sinirini ortaya çıkarırken Reva Janset'e odaklanmış kömür rengi gözlerin önüne geçti ve elini havaya kaldırıp salladı.

-Buradayım ve sağır değilim." Tüm sevimliliğiyle gülümserken tek eliyle saçını omzundan geriye attı. "Ayrıca bardan çıkma da değilim, tam çıkmış sayılmam." Sır verir gibi fısıldadı. "İşletiyorum da." Lale'nin kaşları havalandı, bu nasıl bir üslup, nasıl bir cesaretti! İlk defa bu kadar pervasız ve sinir bozucu biriyle tanışıyordu!

-Janset, bu kızcağız bana müstakbel gelinim olduğunu söylüyor." Israrla Reva'yı görmezden gelirken, işaret parmağıyla onu göstermişti bir eşya gösterir gibi. "Hemen Kuzey'i çağır bana. HEMEN!" Bağırışı evde yankılanırken, Reva göz devirdi ve kollarını göğsünde kavuşturdu.

-Olsa dükkan senin. Ama Kuzey aşkım evde yok." Sonunda siyah gözler kendisine dönünce alayla güldü. "Vay, demek işine geleni duyuyorsun. En sevdiğim insan tipi." Avucunu uzattı kadına. "Öpeyim valideciğim!" Janset gülmemek için yanaklarını ısırıp başını öne eğerken Lale kirpiklerini kırpıştırarak yukarı baktı ve onun yanından rüzgar gibi geçerken birkaç sabır duası mırıldandı. "Ama ayakkabıları çıkarıyoruuz!"