Το Ασανσέρ

Ποιά σε χτύπησε;

Καλά είναι να μην με αναγνωρίσει. Φεύγω όσο εκείνος κοιτάζει προς τη Στεφανία. Πρέπει να μάθω περισσότερα για αυτόν τον στριφνό τραπεζικό αλλά να εξετάσω καλύτερα και τους υπόλοιπους υπόπτους κυρίως τον Παύλο και τη Στεφανία.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Μπαίνω στο ασανσέρ και αφαιρώ τα παπούτσια μου, είναι πραγματικά πολύ επώδυνα. Τα πόδια μου που στριμώχτηκαν εκεί για δύο ώρες είναι κάτι παραπάνω από πονεμένα. Αλλάζω στα αθλητικά μου για να πάω στο σπίτι της Νάντιας.

Νάντια: Ορφέα! Α, Έρικα πέρνα μέσα. Ο αδερφός μου δεν έχει έρθει ακόμη, αρχίζω και ανησυχώ.

Έρικα: Τον πήρες τηλέφωνο;

Νάντια: Ναι δεν το σήκωσε, η γιαγιά μου έχει έρθει και ήδη βρίσκεται στο δωμάτιό της αλλά αυτός τίποτα ακόμα.

Έρικα: Μην ανησυχείς, είναι και αυτός τρομαγμένος για τη μητέρα σας όπως και εσύ, προφανώς και θα κάθισε λίγο παραπάνω.

Νάντια: Θέλω να πιστεύω. Πάμε να αλλάξεις και να μου πεις και τι έγινε.

Της εξιστορώ με κάθε λεπτομέρεια τα γεγονότα καθώς αλλάζω ρούχα. Καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα, πρέπει να μάθουμε περισσότερα για αυτούς και για τον στριφνό τραπεζικό. Ακούγεται η πόρτα να ξεκλειδώνει, η Νάντια πάει να δει τον αδερφό της και εγώ πάω να αφαιρέσω το μακιγιάζ στο μπάνιο.

Τρίβω καλά τα μάγουλά μου και τότε ακούω τις φωνές της Νάντιας. Τι έγινε; Έπαθε κάτι η κυρία Ευρυδίκη; Τρέχω προς τα μέσα μόνο για να δω τη Νάντια να ουρλιάζει έξαλλη στον Ορφέα. Με μία ματιά πάνω του καταλάβαινες τι της είχε συμβεί.

Το μάγουλό του ήταν καλυμμένο με το κόκκινο αποτύπωμα μίας παλάμης. Μάλιστα είχε χτυπηθεί τόσο δυνατά ώστε να είναι και εμφανές το δαχτυλίδι που φορούσε το άτομο.

Νάντια: Τι είναι αυτό! ; Ποιά σε χτύπησε έτσι;

Ορφέας: Ηρέμησε.

Νάντια: Να ηρεμήσω; Τι να ηρεμήσω, αλλά ξέρω ποιά στο έκανε αυτό η Έλενα, η καινούργια σου κοπέλα!

Ορφέας: Τι;

Νάντια: Νόμιζες πως δε θα το μάθαινα, κοίτα ότι και να της έκανες δεν έχει το δικαίωμα να σε χτυπήσει έτσι.

Ορφέας: Όχι, έλα τώρα να μην το κάνουμε μεγάλο θέμα.

Νάντια: Έρικα, τη Δευτέρα το πρωί στο σχολείο θα την πιάσουμε να της τα πούμε ένα χεράκι.

Είχε δίκαιο, δεν μπορεί να χτυπάει έτσι τον Ορφέα. Δεν την έβρισκα ούτε λίγο παράλογη.

Ορφέας: Μη το παρατραβάτε τώρα και εσείς...

Φύγαμε για το δωμάτιό της χωρίς να δώσουμε βάση στα παρακάλια του.

Νάντια: Ακόμη δεν μπορώ να το πιστέψω αυτό που έκανε.

Παραληρούσε συνεχώς. Έβγαλε έναν αναστεναγμό και κοίταξε εκνευρισμένα γύρω, γύρω. Το μάτι της έπιασε το βιβλίο που διάβαζα.

Νάντια: Αν θες μπορείς να δανειστείς και κάποιο άλλο αργότερα.. Για την ώρα όμως θα πάμε για ύπνο.

Ξαπλώσαμε αμέσως και αφέθηκα κατάκοπη.