Το Ασανσέρ

Αστυνομία! Ανοίξτε.

Η πόρτα έκλεινε και κλείδωνε.

Νάντια: Ήταν ο Ορφέας.

Μέσα στο σκοτάδι γυρίσαμε στο δωμάτιό της.

Νάντια: Δεν το πιστεύω πως το σκάει ακόμη τα βράδια. Πάλι εκείνη πρέπει να συναντάει.

Έρικα: Βγάζεις γρήγορα συμπεράσματα..

Νάντια: Ποια γρήγορα συμπεράσματα, δεν τον είδες; Και αυτή η αχαρακτήριστη εξακολουθεί να μας προκαλεί! Δεν γίνεται.. αύριο θα μιλήσω στον μπαμπά και θα του τα πω όλα. Πρέπει να κάνει κάτι αυτός.

Έρικα: Σαν τι;

Νάντια: Δεν ξέρω.. να τη βρίσει, να την αναφέρει στη διεύθυνση.. κάτι! Μα πώς μπορείς να είσαι τόσο ήρεμη; Δεν συμφωνείς μαζί μου;

Έρικα: Εννοείται πως συμφωνώ μαζί σου, είναι αυτονόητο αυτό.

Έσπευσα να τη διαβεβαιώσω.

Έρικα: Αλλά δεν ξέρω αν όλο αυτό καταλήξει να πληγώσει τον αδερφό σου περισσότερο από ότι θα τον βοηθήσει. Ξέρεις, μπορεί να το δει ως προδοσία από την αδερφή του.

Νάντια: Όχι δεν με πείθεις. Θα κάνω αυτό που είπα, θα μιλήσω στον μπαμπά. Και αν δεν πάρει αυτός τα μέτρα του τότε η αγαπημένη μου γιαγιούλα θα το χειριστεί με τον δικό της τρόπο.

Ωχ! Τώρα σιγουρεύτηκα ότι ο Ορφέας δεν θα το πάρει καλά αυτό... Πάνω που ήμουν έτοιμη να την αποτρέψω από αυτή την απόφαση τα λόγια της χτύπησαν κεραυνός το κεφάλι μου<< Επειδή η δικιά σου οικογένεια είναι διαλυμένη δεν σημαίνει ότι είναι και η δικιά μου>>.

Σώπασα, καλύτερα να μην ανακατευτώ. Κοιμηθήκαμε με την έννοια της ώρας που θα ξυπνούσαμε ενστικτωδώς αύριο.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ακριβώς πέντε λεπτά νωρίτερα πριν τη καθορισμένη ώρα ήμασταν ξύπνιες. Μέσα στον χρόνο ρεκόρ των δέκα λεπτών είχαμε ετοιμαστεί και περιμέναμε να ξυπνήσει και ο κύριος Ιάσονας ώστε η Νάντια να τον ενημερώσει για τη κατάσταση.

Βλέποντας όμως ότι αυτό δεν συνέβαινε, πήραμε δραστικά μέτρα.

Νάντια: Μπαμπά!

Φωνάζει η Νάντια μπουκάροντας στο δωμάτιό του. Εκείνος ξαφνιασμένος πετάγεται επάνω.

Ιάσονας: Τι έγινε;

Καθόμουν διστακτικά στο άνοιγμα της πόρτας περιμένοντας την εξέλιξη.

Νάντια: Πρέπει να σου πω κάτι σοβαρό για τον Ορφέα..

Ανασηκώθηκε ανήσυχος και τα μισόκλειστα μάτια του διευρύνθηκαν στο κανόνικό τους στάδιο.

Νάντια: Ο Ορφέας τον τελευταίο καιρό συμπεριφέρεται κάπως παράξενα και ανακαλύψαμε ότι έβγαινε με μία κοπέλα..

Δυνατά χτυπήματα στη πόρτα.

Αστυνόμος: Αστυνομία ανοίξτε!

Για εμένα ήρθαν!

Έρικα: Όχι, Νάντια τι θα κάνω;

Τσιρίζω σιωπηλά.

Νάντια: Κρύψου στο δωμάτιό μου, εμείς θα πάμε να ανοίξουμε.

Τραβάει τον πατέρα της έξω από τα σκεπάσματα και εκείνος συμμαζεύει βιαστικά τις πιτζάμες του όσο εγώ τρέχω να κρυφτώ στο δωμάτιό της. Οι αστυνομικοί ακόμη χτυπάνε τη πόρτα και νιώθω σα να θέλουν να τη σπάσουν.

Φοβάμαι πολύ, ξαναφωνάζουν για να τους ανοίξουν. Ακούω τη Μυρτώ και τον Ορφέα να σπεύδουν προς τα εκεί. Επιτέλους ανοίγουν. Πέφτω στα γόνατα και παρακολουθώ τα πάντα μέσα από τη κλειδαρότρυπα.

Στέκονται δύο από αυτούς στο κατώφλι. Οι υπόλοιποι δεν είναι εδώ.

Αστυνόμος1: Φαντάζομαι ξέρετε για το τι πρόκειται; Ψάχνουμε το κορίτσι του ασανσέρ, δεν μπορούμε να ασχοληθούμε άλλο, ειλικρινά μας έχει κουράσει αυτή η υπόθεση.

Νάντια: Τι θέλετε από εμάς;

Αστυνομικός: Να μας πείτε που είναι, συγκεκριμένα μάθαμε από τους ενοίκους της πολυκατοικίας ότι είστε τελικά φίλες.

Νάντια: Δεν είμαστε, μιλάμε καμιά φορά αλλά αυτό είναι όλο, δεν έχω κάποια ιδιαίτερη σχέση μαζί της.

Η ανάσα μου διακοπτόμενη. Ο δεύτερος κοίταξε φευγαλέα τη Μυρτώ, εκείνη προσπάθησε να μείνει ανέκφραστη.

Αστυνομικός: Να ξέρετε πάντως πως αν μου έχεις πει ψέματα έχετε μπλέξει πολύ άσχημα. Θεωρείται σοβαρό παράπτωμα η παραπλάνηση της αρχής.

Φαινόταν ότι προσπαθούσε σκληρά για να τη κάνει να λυγίσει και να του πει την αλήθεια, αλλά μάλλον δεν προσπάθησε αρκετά αφού το δυναμικό κορίτσι παρέμεινε ατάραχο και στις αρχικές του δηλώσεις. 

Οι υπόλοιποι την περιτριγύριζαν σιωπηλοί. Δεν ήθελαν να εμπλακούν και να υποβάλουν ένα σωρό από βάσανα στους εαυτούς τους. Εδώ που τα λέμε είχαν ήδη αρκετά.

Αστυνομικός: Αφού είναι έτσι, σας πειράζει να κάνουμε και έναν τυπικό έλεγχο στο σπίτι;