Το Ασανσέρ

Μία φωνή μας κυνήγησε

Νάντια: Έρικα πρέπει.

Έρικα: Το ξέρω.

Τιναχτήκαμε και τρέξαμε προς τα έξω. Μία φωνή μας κυνήγησε.

Μυρτώ: Ε! Πού πάτε;

Η Νάντια γούρλωσε τα μάτια της και ύπουλα κατευθύνθηκε στη πόρτα. Την πιάνει και της μιλάει αποφασιστικά.

Νάντια: Κάποιος μπήκε μέσα στο σπίτι και το αναστάτωσε. Έλα μαζί μας θα ειδοποιήσουμε την αστυνομία.

Μυρτώ: Σταθείτε! Θα πάω εγώ να το κάνω, εσείς ξυπνήστε τον αδερφό και τον πατέρα σου. Μείνετε ασφαλής μέσα, και εσύ Έρικα κρύψου.

Σπεύσαμε να κάνουμε όπως μας προέπεμψε. Το σπίτι ήταν σε επιφυλακή, όλοι άγρυπνοι περιμέναμε στο σαλόνι για τη Μυρτώ.

Έρικα: Μην ανησυχείς, η αστυνομία αυτή τη φορά θα βρει τη λύση.

Καθησυχάζω τον πιο ανήσυχο στο δωμάτιο που δεν είναι άλλος από τη Νάντια. 

Η Μυρτώ εμφανίζεται ασυνόδευτη σε μερικά λεπτά.

Ορφέας: Γιαγιά, τι έγινε; !

Ανασηκωθήκαμε περιμένοντας τη λύτρωση.

Μυρτώ: Δεν είδαν τίποτα. Δεν ξέρουν ποιος ήταν.

Νάντια: Τι εννοείς γιαγιά; Ότι δεν είδαν κανέναν να περνάει;

Μυρτώ: Ακριβώς.

Νάντια: Ωραία δουλειά κάνουν και αυτοί..

Μυρτώ: Μην νευριάζεις..

Νάντια: Μα πώς να κρατηθώ ήρεμη; Κινδυνεύουμε δεν το καταλαβαίνετε;

Μυρτώ: Δεν είναι τόσο τραγικά τα πράγματα... Με διαβεβαίωσαν ότι θα παρακολουθούν πιο στενά το σπίτι μας και αν δούνε κάποιον ύποπτο κατευθείαν θα δράσουν.

Έβγαλε έναν αγανακτισμένο αναστεναγμό.

Νάντια: Όπως το είπες αν δούνε..

Η νύχτα ήτανε άυπνη. Κανείς μας δεν κοιμήθηκε. Παρείχαμε τη συμπαράστασή μας ο ένας στον άλλο ανεξάρτητα από τις προσωπικές μας διαφορές. Ένιωσα το αίσθημα της αλληλεγγύης ισχυρό, μακάρι να είχα μεγαλώσει κι εγώ με αυτές τις αρχές..

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Σάββατο, η υπνηλία μας κατακλύζει, τα μόνιμα πρησμένα μάτια της Νάντιας έχουν μεταδοθεί και στα δικά μας πρόσωπα. Παρότι εκτελούσαμε τις κινήσεις ρουτίνας μηχανικά, το ύφος άψυχο, ανενεργό. Η Νάντια σταματάει το μοτίβο. Μία διεστραμμένη λάμψη διαπερνά τα μάτια της. Με κάρφωσε αμείλικτα.