မနက်ကျ ဒေါ်ကြီးနှင့် မမီးငယ်လေးရောက်လာသည်။
မမီးငယ်လေး၏နာမည်က မီးမီးဖြစ်သည်။
အငယ်ဆုံးဖြစ်၍ မီးငယ်လေးဟုခေါ်ခြင်းသာ။
မမီးမီးကတော့ အတော်လှလာသည်။ သူမ၏အစ်မကဲ့သို့။
"ဝါး..မေမီလေးကလှလာလိုက်တာ...မမဖြင့်မှတ်တောင်မမှတ်မိတော့ဘူး"
"အံမယ်...မမီးမီးကပိုတောင်လှပါသေးတယ်နော်...ဒါနဲ့..၂၈နော်
အိမ်ထောင်ပြုရတော့မယ်"
"မမကအပျိုကြီးလုပ်မှာ..မေမီလည်း၂၆နော်..သူများကိုသာပြောနေတာ
သူကျတော့..."
မမမီးမီးက ချစ်စရာကောင်းစွာပြောသည်။
ငယ်ကတည်းက သူက မဆောင်းထက်ပိုပြီးနာမည်ကြီးသည်။
အတော်လည်းလှသည်ကိုး။
သြော်.....တိုင်းရင်းသားတွေ..တိုင်းရင်းသားတွေ..
သူတို့ပဲရက်ရက်စက်စက်လှနေလိုက်ကြ...။
"ကဲပါ..ညီအစ်မတွေနောက်မှစကားပြောကြတော့..နေထွက်လာရင်
ပိုပူလိမ့်မယ်...သွားကြစို့"
ကိုကို့စကားနှင့် အားလုံးကားပေါ်တက်လိုက်ကြသည်။
မီကတော့ ခြံတံခါးပိတ်ရမည်မို့ ဆင်းနေခဲ့သည်။
ခြံတံခါးပိတ်ပြီး ငယ်ဘဝ၏နေရာဟောင်းလေးကို တစ်ချက်ငေးကြည့်လိုက်မိသည်။
"သွားဦးမယ်..အချစ်လေးရေ..နောက်တစ်ခါပြန်ခွဲခွာရဦးမှာပေါ့"
နောက်ဆုံးအချိန်တော့ သည်နေရာလေးမှာပဲခေါင်းချချင်သည်လေ....
.....................
ရန်ကုန်ကို ဝင်လာတော့ နေ့လယ်စာစားချိန်ရောက်ပြီဖြစ်သည်။
ိမြို့ထဲကဆိုင်တစ်ဆိုင်ဝင်ပြီး နေ့လယ်စာအရင်စားဖြစ်ကြသည်။
"မမမီးမီး. .နေ့လယ်စာစားပြီးမှ လိုက်ပို့မယ်နော်"
"အင်းပါ..ဒါပေမဲ့ မမကျွေးပါ့မယ်"
"မဟုတ်တာ..မီကခေါ်လာတာလေ..ပြီးတော့မတွေ့တာလည်းကြာနေပြီ
မီကဧည့်ခံရမှာပေါ့"
"မတွေ့တာကြာလို့ တစ်ခါတစ်လေလေး မမကကျွေးချင်တာပေါ့"
"ကဲပါ..ဒီညီအစ်မတွေ စားစရာရှိတာစားတော့ ကိုကြီးဝယ်ကျွေးမှာ"
ကိုကိုကဝင်ပြောတော့မှ မီတို့လည်းရပ်တော့သည်။
ထမင်းဖိုးကိုတော့ ကိုကိုကပဲတကယ်ရှင်းလိုက်သည်။
မီနှင့်မမမီးကတော့ ဘေးကရပ်ပြီးရယ်လိုက်ရတာ.....။
BINABASA MO ANG
The one pale and delicate(Unicode Version)
Randomအမှတ်တရအလုံးစုံဟာနာကျင်စရာသက်သက်တော့မဖြစ်ခဲ့ဘူး..မ'ရဲ့ ဒါကြောင့်အချိန်တွေဘယ်လောက်ကြာကြာအချစ်ဦးကိုသတိရမိတာပေါ့ အချစ်ဦးနဲ့ပေါင်းဖက်ရတာဆိုရင်ရော...ဘယ်လောက်တောင်ကံကောင်းလိုက်သလဲ မပေါင်းနိုင်မှန်းသိလို့စွန့်လွှတ်ခဲ့တာဆိုရင်တော့..ကံဆိုးမှုသက်သက်ပဲမဟုတ်လား...
