Being in novel is not easy 🤧[Completed]

(20)

ညေစ်းတန္းဘက္ ေရာက္တာနဲ႔ ကေလးတစ္ေယာက္လိုျမင္ျမင္သမ်ွ သားေရက်ေနသည့္ ေခြးေပါက္ေလးေၾကာင့္ သူ႔ကိုပင္အေပ်ာ္ေတြကူးစက္လာသည္။ဟိုဟာစားလိုက္ ဒီဟာစားလိုက္နွင့္ပါးစပ္မ်ားပင္ေပလို႔။

" ငယ္ေလးက ကေလးေလး ၾကေနတာပဲ။ "

ပါးစပ္ကို လက္မေလးနဲ႔ အသာေလးပြတ္ၿပီးသုတ္ေပးေတာ့ အထိအေတြ႕ကအိစက္စက္။

" ေက်းဇူးပါ . . . . . . . .ေယာက္်ား။ "

ေဆးမကူတဲ့ ပန္းႏုေရာင္ ႏုတ္ခမ္းေလးက တစ္ခစ္ခစ္ရယ္သံ ေလးနဲ႔ ထြက္သြားေတာ့ ရင္ေတြ တဒိုင္းဒိုင္းခုန္ၿပီးက်န္ခဲ့တာကသူ. . . ။ တစ္ခါေသဖူးတဲ့သူ႔အတြက္ဒါကဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာေမးစရာမလို။ဒါေပမဲ့ သူရင္ခုန္ေနတဲ့ ငယ္ေလးကေယာက္်ားေလး တစ္ေယာက္ ဆိုတာ သူမသိတာလဲမဟုတ္။သိရဲ႕သားနဲ႔ ဘာေၾကာင့္မ်ား. .

" ရွန္႔ရွန္႔ ရွန္႔ရွန္႔ . ဒီဟာေလး. . . "

အိမ္သူေလးကပူဆာေတာ့ သူမွာမျငင္းနိုင္။တစ္ေနရာမွာ ေဘာလံုးပစ္ၿပီး ၾကင္ယာဖက္ရွာတဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ စူးစမ္းခ်င္သူေလးေၾကာင့္ ဝင္တိုးမိျပန္တယ္။ ေဘာလံုးကိုင္ၿပီးပတ္ဝန္းက်င္ကိုေဝ့ၾကည့္ေနတဲ့ မိန္းမပ်ိဳေလးကေခ်ာတယ္။ဒါေပမဲ့ သူမအသားအေရက ငယ္ေလးေလာက္မျဖဴဘူး။နွာတံသြယ္သြယ္ေလးက ငယ္ေလးရဲ႕ နွာလံုးလံုးေလးေလာက္ ခ်စ္စရာမေကာင္းဘူး။ သူမရဲ႕ ေဆးေရာင္စံုခ်ယ္ထားတဲမ်က္နွာက ငယ္ေလးအိပ္ရာနိုးစေလာက္ေတာင္ၾကည့္မေကာင္းဘူး။

သူအတန္ၾကာေအာင္စိုက္ၾကည့္မိေတာ့ မိန္းကေလးကရွက္ေသြးျဖာတဲ့ မ်က္နွာနဲ႔ေဘာလံုးကိုသူ႔ဖက္ပစ္လိုက္မွအသိစိတ္ဝင္လာသည္။

" ဘုတ္. . !! "

" ဟာ. . "

" ဟင္. . "

သူ႔ဆီတန္းတန္းလာေနတဲ့ ေဘာလံုးကိုသူနဲ႔မထိခင္ ေဘးကလက္တစ္ဖက္က ဘက္ကနဲရိုက္ထုတ္လိုက္သည္။လက္ပိုင္ရွင္ကေတာ့ ေျပာစရာမလို သူ႔ေခြးေပါက္ေလးပင္။ေဘးကလူေတြ အံ့ၾသသြားသလို မိန္းမပိ်ဳေလးကလဲမ်က္နွာပ်က္သြားသည္။သူမကတစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနသလို ပါးစပ္ဟလိုက္ေပမဲ့ ငယ္ေလးရဲ႕အၾကည့္စူးစူးေအာက္မွာ ပါးစပ္ပိတ္သြားသည္။လည္ပင္းကအေၾကာေတြေထာင္ကာ မ်က္လံုးေတြနီရဲသည္အထိ ေဒါသထြက္ေနသည့္ ငယ္ေလး။