With You in the Middle of Nowhere

32

It's been a while since I left home. After what happened, sa bahay ko nalang tinatrabaho ang lahat. Nahirapan akong makiusyuso o makipagusapan man lang kaya ganoon. Ngayon, papunta ako sa cafe. Kung pagmo-move on ang usapan, hindi ko isasakripisyo ang pagliban sa cafe na 'yon. Masarap ang desserts at kape nila.

I opened my laptop and started typing. I'm writing a short novel. Noong nakaraan kasi ay talagang hindi ako makapag focus sa pagpupublish ng mga libro. I had a very rough week. Luckily, hindi naman ako naging ganoon kahina katulad ng dati. Its like I'm used to it.

Before I pressed publish, I sipped on my hot black coffee while looking outside the window. So cold! I lightly slapped my cheek. Bukas, may lakad pa ako. Maraming nakatambak na appointments dahil sa pagliban ko sa trabaho. I'm stressed! And it's not good for me! Napairap nalang ako at ibinalik ang tingin sa laptop. It's maybe enough, 'no? A 200k words for a pocket book? Not bad. I clicked the publish.

As I'm waiting for it, nahagip ng paningin ko ang lalaki hindi kalayuan sa akin. He was reading a newspaper, legs crossed  and a coffee in his table. I can say that his side profile didn't really change. He looked more mature and manly. Ngayon ko lang napansin because I didn't even took a glimpse of him, even a bit when we saw each other again. Mukhang siya lang  siguro mag isa, ah? Dahil isa lang naman ang upuan na inuupuan niya. Why is he here, anyway? Chill time niya rin? We used to be here! Both with good and bad memories!

I acted like I didn't saw him. Pero ang totoo, hinihintay ko kung may darating ba na client or someone I don't care. At tama nga ang hinala ko! A girl in her office attire arrived and kissed his cheek. Girlfriend niya ba 'yan? Naghanap siya ng mauupan dahil nga isa lang ang naroon. Walang hiya si Chris! The girl was obviously giggling like she's not even embarrassed and just sat.

I narrowed my eyes on them. Looks like they're having fun. Maya maya pa, tuluyan na ngang tumabi sa kanya ang babae at idikit ang sarili kay Chris na ngayon ay nagsasalita habang tinuturo ang kung ano man ang nasa laptop at sa hawak niyang mga papel. I rolled my eyes.

"Excuse me, good morning ma'am. Here's your order."

Bahagya mang napaigtad, tinanggap ko iyon at nginitian ang babae.

Ngunit nang akmang titingin muli ako sa gawi nila ay nakatitig na sa akin si Chris. He was massaging his chin while listening to the girl's rants or concerns, maybe. Walang anumang binalik ko ang tingin sa laptop. Kanina pa iyon natapos kaya isa-isa ko nang niligpit ang mga kagamitan ko.

Tumunog ang bracelets ko sa table nang tumayo kaya ang karamihan ay napatingin sa gawi ko. I didn't mind them and just took my things and walked. I walked, and walked, and walked, and—

"Leina..."

Hindi ko siya pinansin. Dumiretso lang ako sa paglalakad patungo kung saan ko ipinark ang mercedes ko.

"Leina,"

"Hey, Leina!"

"Chris!" the girl.

Ano bang gusto niya! Hinayaan ko siyang sumunod nang hindi ko pa rin siya nilingon kaya nagulat ako nang biglaan niya akong hinarap sa kanya.

"Why is it so fucking hard to reach you now, hmm?"

Nanginig ang kamay ko sa kaba. Bakas sa mukha niya ang galit, pero lamang ang hinanakit sa tingin niya. I gritted my teeth. Hinampas ko siya sa dibdib. Paulit ulit ko itong ginagawa dahil sa inis.

Hard to fucking reach? Talaga! He deserved it! He deserved every pain! Kung easy girl ako dati, hindi na ngayon!

I had to admit that I broke down in front of him, alright!