Her Dauntless Eyes √

Kabanata 30

Alyssa

         Nakangiti akong lumabas nang bahay. Maganda rin ang panahon ngayon sa labas. Hindi na makulilim pero malamig pa rin ang klima. Ang daanan lang pababa ng bundok ang hindi pa maayos dahil sa ulan kahapon.

Wala ang mga bisita kong bubuyog. They went down as soon as I let them explore. Kasama nila ang busangot na si Zeus. Galit man o nagtatampo, wala na akong pakialam.

Nagsuot ako ng gloves sa kamay. Ibinalik ko sa dati ang ayos ng mga lupa. Kaunti lang naman ang naapektuhan sa mga tinanim ko. Nagtanggal na rin ako ng mga sagabal na damo.

Habang ginagawa ko iyon ay may nakahalukipkip na nilalang sa harap ko. Parang namamasyal at palakad - lakad sa harap ko ngunit hindi naman lumalayo.

I shooked my head. Nabo-bored na siguro siya sa kwarto niya. Pati pala hudas ay naiinip rin sa buhay.

"Paabot nga nang pala." Utos ko rito. Kaysa naman humaharang siya sa harap ko. Nakakairita. Tumingin sa akin ang itim niyang mata na parang ngayon niya lang ako napansin na nakaupo roon. Halata namang aware siya sa presensiya ko.

Sinenyas ko ang maliit na pala malapit sa paanan niya.

He raised an eyebrow, pero yumuko naman at pinulot ang shovel.

"Salama-" Aabutin ko pa lang ay ibinato na niya iyon malapit sa akin.

"It slipped my hand." He turned his back at me. I looked at him disbelief. Is he crazy?!

Sinundan ko siya ng tingin. Ano naman kaya ang inaasal nang isang iyon. Ipinagwalang bahala ko na lamang iyon.

I continue with my work. Nagbungkal ako nang lupa sa paligid ng halaman ko.

Ilang oras din akong nakayuko roon hanggang sa matapos sa ginagawa. Pinulot ko ang mga ginamit kong tools ay muling lumabas si Hades mula sa kusina. Nagkakape siya at tumitingin sa paligid.

Nangunot na naman ang noo ko. Nilagpasan ko na lang siya at dumiretso sa storage room para ibalik ang mga gamit.

Paglabas ko ay nagulat ako muli ako sa presensiya niya.

"They will be here at past lunch. Are you not going to cook for us?" he said and then sip his coffee. Not minding if I'm already irritated or what.

"Can you not cook your own?"

Nilagpasan ko siya.

"So, you're finally admitting that you can't cook, Helliza."

"Don't call me that name." I warned.

May ipinapahiwatig ang mga mata niya, hinahalukay niyon ang totoong katauhan ko.

"What do you want me to call you? Alyssa? Alyssa Creed Craig Sylvestre. Was it really your name?" Sarcastic or not, I don't care. His expression became unreadable. But I have to say, may pinaghuhugutan siya sa sinabi.

"Y-Yes. It's my name." Pumasok agad ako sa loob. Sumunod siya sa akin na mabibigat ang mga hakbang.

"You said your name was Helliza. Why do you keep lying to me?"

Bloody Hell! I didn't lie to him, sure I did lie, except my name. He will not be happy once he learn who I really am. My identity will only destroy his hope.

"My name doesn't matter."

I wash my hand in the sink. Ignoring his presence behind my back.

"Back in Sta. Clara, five months ago. Were you hiding from someone? I won't ask you about your wound right now. But it wasn't a coincidence when you jump into my car in the same situation."