Part-10

15.2K 914 36
                                    

Zawgyi

××××××××××××××××××××××××××××××××

စံအိမ္ႀကီးကေနထြက္လာခဲ့ၿပီး
အကုိကားေပၚလိုက္ခဲ့တဲ့ခ်ိန္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ
လူေနအိမ္ရယ္လို႔ အရိပ္အခ်ည္ပင္မေတြ႔ရ..။
တကယ္ကို ေတာအုပ္ႀကီးေတြသာစိုးမိုးထားသည္
လူသူအလြန္ပင္နည္းပါးတဲ့ေနရာမွာ
အိမ္ေဆာက္ထားသည္မို႔ အလြယ္တကူထြက္
ေျပးဖို႔မလြယ္တာကိုး...။

ဒါနဲ႔သူေရာအိမ္ျပန္မလာေသးဘူးလား...
တစ္လဆိုၿပီး ထြက္သြားတာ ၅လတိုင္ေအာင္
ျပန္မလာခဲ့ဘူး....။တစ္ေနရာရာမွာေတာ့
႐ွိမွာပါေလ...။ျပန္မလာခ်င္ေတာ့လို႔လဲ
ျဖစ္မွာပါ...။အနည္းဆံုးေတာ့ ဒုကၡေပးမယ့္
သူမ႐ွိေတာ့တဲ့ အိမ္ႀကီးထဲက လြတ္လာတာမို႔
အသက္႐ူေခ်ာင္တာေပါ့...။

အေတြးထဲမသိမသာဝင္လာခဲ့တဲ့လူႀကီးကို
ေမ့ေဖ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ တစ္ခါေလး
ေႏြးေထြးခဲ့ဖူးတဲ့ ပံုရိပ္ကထင္းကနဲ...။
သူ႔ပံုကိုျမင္လိုက္ရခိုက္ ႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး
တုန္လႈပ္သြားသလိုပင္..။

အိမ္ကေနထြက္လာခဲ့ၿပီးတာေတာင္ လန္႔ေနဆဲပါလား ခတံခြန္ ရဲ႕...။

"တံခြန္..ဘာေတြေတြးေနတာလဲ"

"ဘာမွမေတြးပါဘူး...ဒါနဲ႔ေရာက္ေတာ့မွာလား အကို"

"အင္း နည္းနည္း ထပ္ေမာင္းရင္ေရာက္ၿပီ..."

"ဟုတ္"

......................................................................

"ေရာက္ၿပီ တံခြန္.."

"ဟုတ္.."

ျမင္ေနရတဲ့ တစ္ထပ္တိုက္ပုအိမ္ေလးက
အရမ္းမႀကီးသလို အရမ္းလဲမေသးေပ...။
လူႏွစ္ေယာက္ထဲေနမယ္ဆိုရင္ အသင့္ေတာ္
ဆံုးျဖစ္မယ့္အိမ္ပံုစံေလးပင္...။

ဒီအိမ္ေလးကလဲ လူသူနည္းတဲ့ရပ္ကြက္က
အိမ္ေလးျဖစ္မည္...။ေဘးဘက္ေတြမွာ
လူေနအိမ္ေတြမ႐ွိဘဲ...ေျမကြက္လပ္ႀကီးေတြသာ
ေနရာယူထားသည္...။

"အိမ္ေလးက ခ်စ္စရာေလး "

"အင္း ဟုတ္တယ္..တံခြန္လိုပဲ"

"ဟီး အကုိကလဲ"

"အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္"

"ဟုတ္"

CANDY is MINE🔞Z+U{COMPLETED}Where stories live. Discover now