ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 70(Zawgyi)

Chapter 70;

Warning >> VIOLENCE content alert!
Read at your own risk !

သူတို႔အေၾကာင္းကို ေဘးလူမၾကားေစခ်င္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ က်န္ခ်န္ရဲ႕အသံကတိုးသည္။
ကုေဖး ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး နားလည္ေၾကာင္းအသံျပဳလိုက္သည္။သို႔ေပမယ့္႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ
ျဖစ္ေနသည့္ေခါင္မိုးထပ္တြင္က်န္ခ်န္ကိုကုန္း
ပိုး ေပြ႕ခ်ီသြားလွ်င္၊ လီေပါင္ေကာ္က သူတို႔ကို
ျမင္သြားနိုင္၏။လီေပါင္ေကာ္ျမင္လွ်င္
အိမ္နီးနားခ်င္းအန္တီမ်ားႏွင့္ရဲအရာရွိေတြဆို
ေျပာေနစရာမလိုေတာ့ေပ။

ထို႔ျပင္ က်န္ခ်န္ရဲ႕ေပါင္တြင္းသားတြင္ပူပူေႏြး
ေႏြးထိုးထားသည့္တက္တူးသည္နီရဲကာေရာင္
ေနေသးသည္။ သူ႕ကို ေက်ာေပၚမွာ ကုန္းပိုးၿပီး
ခ်ီသြားဖို႔အဆင္ေျပမွာမဟုတ္​ေပ။ သူ ခဏတုံ႕
ဆိုင္းေနၿပီးေနာက္တြင္ အသံတိုးတိုး ႏွင့္ေျပာလိုက္၏။
"ငါ မင္းကိုကုန္းပိုးၿပီးခ်ီသြားရင္ တက္တူးကို
ခိုက္မိလိမ့္မယ္။ငါ...ငါ မင္းကိုမင္းသမီးေလး
လို လက္ေမာင္းၾကားမွာ ေပြ႕ခ်ီၿပီး သယ္သြား
ရမလား ?။ "

"အဓိပၸါယ္မရွိတာ. ! "
က်န္ခ်န္ရဲ႕အသံက တိုးေသာ္လည္းျငင္းဆန္မႈ
က ျပင္းထန္သည္။

"ဒါဆို ေကာင္းၿပီ။ "
ကုေဖးသက္ျပင္းခ်လိဳက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူ႕
ပုခုံးေပၚတြင္ က်န္ခ်န္ရဲ႕လက္ေမာင္းတစ္ဖက္
အားတင္လိုက္ၿပီး၊လက္တစ္ဖက္ႏွင့္ က်န္ခ်န္
ရဲ႕ခါးကို ေပြ႕ထား၍ ေဘးတိုက္ဆင္းလာခဲ့၏။
က်န္ခ်န္ရဲ႕ေျခဖ်ားသည္ေျမႀကီးႏွင့္ လႊတ္႐ုံမွ်လြတ္၏။သူသည္က်န္ခ်န္ကိုေဘးတိုက္ေပြ႕ခ်ီ
ၿပီး ေလွကားေပၚထစ္ဆီသို႔ ဆင္းလာခဲ့သည္။

သူတို႔နည္းလမ္းသည္ သာမာန္ေလွကားထစ္
ေတြကိုဆင္းေနတာဆိုလွ်င္ ျပသာနာ မဟုတ္
ေသာ္လည္း၊  အေဆာက္အဦးေဟာင္းႀကီး၏ ေခါင္မိုးထပ္သို႔ဦးတည္ေနသည့္ေလွကားထစ္ေတြသည္သံေဘာင္မ်ားျဖစ္သည္။ထိုသို႔ေသာ
သံေဘာင္ေလွကားထစ္မ်ားသည္တစ္စုံတစ္
ေယာက္ကိုကုန္ပိုးၿပီးဆင္းလွ်င္ကိစၥမရွိေသာ္
လည္း ယခုလိုမ်ိဳးက်န္ခ်န္ကိုလက္ေမာင္း တစ္
ဖက္တည္းႏွင့္ ေပြ႕ခ်ီၿပီး ဆင္းလာရသည့္အခါ အနည္းႏွင့္အမ်ားအခက္အခဲ ရွိသည္။