ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 16(Zawgyi)

Chapter 16;သူမက မင္းႀကိဳက္သမွ်အရာတိုင္းကို ႀကိဳက္ေနဆဲပဲ။

ေက်ာင္းဂိတ္သို႔ကုေဖးႏွင့္ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ေလွ်ာက္လာေနစဥ္၊ 'ငါက  ကုေျမာင္အတြက္လုပ္ေပးတာ၊ မင္းေၾကာင့္ မဟုတ္ဘူး..။'ဟူ၍
က်န္ခ်န္ေျပာခ်င္ေနသည္။ဒါေပမယ့္, ကုေဖးက သူ႕ကို တစ္ခ်က္ေလးမွ် လွည့္မၾကည့္လာ
၍ သူ႕မွာ စကားေျပာဖို႔အခြင့္မရလိုက္ေခ်။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေရွ႕ဆင့္ေနာက္ဆင့္ရပ္ခ်ိန္တြင္လည္းစကားေျပာခြင့္မႀကဳံလိုက္ေပ။ ကုေျမာင္က သူမ၏စကိတ္ကိုလက္ေမာင္းၾကား
မွာညွပ္ထားခဲ့ၿပီး လူသြားလမ္း ပလက္ေဖာင္းလက္တန္းေပၚမွာေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္လြဲယမ္း
၍ထိုင္ေနသည္။သူမသည္ သူတို႔ကိုျမင္ေသာ္လက္တန္းေပၚမွခုန္ဆင္းလာၿပီး စကိတ္ဘုတ္ကို သူမေရွ႕မွာ ခ်လိဳက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူမက ပုံမွန္ အရွိန္ႏႈန္းႏွင့္စကိတ္စီးလာၿပီး သူတို႔ေရွ႕သို႔မေရာက္ခင္ သူ႕လက္က ကုေဖးရဲ႕အိပ္ကပ္ထဲမွ ခ်ိဳခ်ဥ္မ်ားကိုအရင္ ႏွိုက္လာ၏။

ခ်ိဳခ်ဥ္မ်ားအနက္ သစ္သီးအရသာခ်ိဳခ်ဥ္ကိုႏွိုက္ယူသြားသည့္ ကုေျမာင္ကို သူ ၾကည့္ေနမိ
သည္။ကုေျမာင္က ခ်ိဳခ်ဥ္တစ္လုံး အခြံခြာၿပီးပါးစပ္ထဲသြပ္လိုက္၏။ သူမက လူသြားလမ္းပလက္ေဖာင္းအဆုံးေထာင့္ခ်ိဳးသို႔ စကိတ္စီးသြားသည္။ သူမက တစ္ျခားလူေတြႏွင့္ ဝင္မတိုက္ေအာင္ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွ ထိုသို႔လုပ္ပုံရသည္။

က်န္ခ်န္ သူမကိုရပ္ၿပီးၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
ကုေျမာင္ဆီမွာ ထိပ္တန္းအရည္အေသြးေတြရွိေသာ္ျငားလည္း သူမသည္ ယခုမွမူလတန္းေက်ာင္းသူအ႐ြယ္သာရွိ၏။ထို႔ျပင္ကုေဖးက သူမရွိရာအရပ္သို႔တစ္ခ်က္မွ်လွည့္မၾကည့္ပဲႏွင့္ သူ႕စက္ဘီးထားသည့္ေနရာသို႔ ဆက္သြားေနသည္။

ကုေျမာင္က စက္ဘီးအရွိန္ေလ်ာ့ၿပီး က်န္ခ်န္
ကိုေနာက္ျပန္လွည္ၾကည့္မလာခင္အထိ သူမက ေရွ႕မွဦးေဆာင္၍ စကိတ္စီးေနခဲ့သည္။

က်န္ခ်န္ သူမကို လိုက္မွီဖို႔ရန္အတြက္ လမ္းျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လိုက္တယ္။
"ဘာလဲ..?။"

ကုေျမာင္ကစကိတ္ေပၚမွဆင္းၿပီး ေဘးသို႔ ေ႐ြ႕ေပးလာသည္။

'မေန႕က မင္းအကိုႏွင့္ ရန္ျဖစ္တုန္းက ရခဲ့တဲ့
ဒဏ္ရာေတြ ငါ့ဆီမွာက်န္ေနတုန္းပဲ' ဆိုသည့္ အေၾကာင္းကို က်န္ခ်န္ သူမကိုေျပာျပခ်င္၏
ဒါေပမဲ့ ကုေျမာင္က ဝိုင္းစက္ေတာက္ပေနတဲ့မ်က္ဝန္းဝိုင္းမ်ားျဖင့္ ေမာ့ၿပီးၾကည့္လာသည့္အခါ က်န္ခ်န္ သူမကိုစိတ္ပ်က္ေအာင္မလုပ္
ရက္ေတာ့ေပ။