ဆားယယ် [ အရိုင်းဆန်စွာ ပြေးလွှားခြင်း ]

Part 37(zawgyi)

Chapter 3;

"အိုး......ဒါပဲေလ။ေက်းဇူးတင္ပါတယ္,
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။"

"ၿပိဳင္ပြဲဝင္က်န္ခ်န္ကခက္ခဲတဲ့ေနာက္တဆင့္ကို
ယွဥ္ၿပိဳင္ဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ။ ခက္ခဲတဲ့အဆင့္
ကို သူေက်ာ္ျဖတ္နိုင္မလားဆိုတာ.....ဝိုး......"

"နည္း​ျပ X,သူအမွားျဖစ္သြားတယ္လို႔ခထင္လား။
ဒါမွမဟုတ္ သူကအရည္အေသြး မျပည့္ဝေသးတာလား?။"

"ငါ့အထင္ , သူကအရည္အခ်င္းတိုးတက္ေအာင္ေလ့က်င့္ေနတာလို႔ ျမင္တယ္။"

အခန္းသည္တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနေသာ္ျငား ေဖ်ာ္ေျဖမႈထဲမွာစ်ာန္ဝင္စားေနတဲ့က်န္ခ်န္၏
ေနာက္တီးေနာက္တဲ့ စကား အသြားအလာကို
ကုေဖးျပန္ၾကားေယာင္လာသည္။

သူဆိုသည့္လူမွာမတိုးသာမဆုတ္သာအေျခ
အေနမ်ိဳးေတြကို အလြယ္ေလးကိုင္တြယ္ေျဖ
ရွင္းနိုင္သည့္လူျဖစ္၏။လက္ရွိတြင္ သူသည္
ေသဖို႔နီးလာသကဲ့သို႔ခံစားမိသည္။သူ အရိုက္
ခံရမည့္အလွည့္မေရာက္လာေစဖို႔ရန္ေမွ်ာိလင့္
ခ်က္အျပည့္ႏွင့္သူ႕မ်က္လုံးမ်ားကိုက်ယ္က်ယ္
ဖြင့္လိုက္သည္။

က်န္ခ်န္မွာကိုယ္ပိုင္ေလးခြရွိျခင္းသည္ဘယ္သူမွ
မသိသည့္ကိစၥျဖစ္၏။ထို႔ျပင္ ,သူ ေလးခြပစ္ေသာ
ေနရာမွာလူတစ္ေယာက္မွ်မရွိတဲ့ေရကန္နားျဖစ္၏။

ထိုကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီးဆင္ေျခေပးခြင့္ပင္
ကုေဖး မရလိုက္ေခ်။

က်န္ခ်န္သည္ယခုထိစကားတစ္ခြန္းမေျပာေပ။
သူကေနရာမွာတင္ရပ္ၿပီး မ်က္ႏွာေသႏွင့္သူ႕ကို
စိုက္ၾကည့္ေန၏။

က်န္ခ်န္ရဲ႕အထိတ္တလန့္ျဖစ္သြားသည့္အမူအရာေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္အခါ သူက စိိတ္ခံံစားခ်က္ကင္းမဲ့တဲ့နဂိုပုံျပန္ျဖစ္သြားသည္။ က်န္ခ်န္ရဲ႕လက္
ရွိစိတ္အေျခအေနကိုကုေဖးမခန႔္မွန္းဝံ့ေပ။

သို႔ေသာ္,ေနာက္ဆုံးတြင္ သူပါးစပ္ဖြင့္လိုက္၏။
"အဲ့ဒါ....အဲ့ဒါက...အဲ့ဒီေန႕က......"

က်န္ခ်န္ကတိတ္ဆိတ္စြာပင္ သူ႕ ရွင္းျပမႈကို
ေစာင့္ဆိုင္းေန၏။

ကုေဖး အသံတိုးတိုးျဖင့္ေျပာလိုက္တယ္။
"ငါ မေတာ္တဆျဖတ္သြားရင္းေတြ႕ခဲ့တာပါ။"