Slytherin's Locket | Sirius Black

1 | "Fawley, Loren Fawley."

Bir sürü Sirius Black kurgusu bitirdim ama bir süre sonra hiç biri tatmin etmemeye başladı.

Ben de dedim ki neden kendim yazmıyorum?

Sonra da aklımdaki fikirleri buraya dökmeye karar verdim.

Umarım beğenirsiniz.

Şuraya da başlama tarihinizi alayım.

Selena Gomez-People You Know

We used to be close, but people can go

From people you know to people you don't

And what hurts the most is people can go

From people you know to people you don't

İyi okumalar♡

▪
▪
▪

1 Eylül 1976 / Pazartesi

Trenin kalkacağını duyuran sesle birlikte arkasında duran ailesine döndü Loren. Dönerken, bakışları bir anlığına sağ tarafında kalan kadına ve sarıldığı küçük kıza takılmıştı. Burnunu çekerek ağlayan kadın muhtemelen birinci sınıfa başlayacak olan kızına öğütler veriyor, bir yandan da durduramadığı yaşların yanaklarını ıslatmasına izin veriyordu.

Bıkkınlıkla nefes vererek onlarda olan bakışlarını tam karşısında duran kendi ailesine çevirdi. Annesi; üzerinde tek bir kırışıklık bile olmayan soluk gül rengi kalem eteği ve aynı renk ceketiyle, yanlarından geçen bulanıklara aşağılayıcı bakışlar atıyor, annesinin koluna girdiği yüz hatları gereğinden fazla sert olan adam ise kaşlarını çatmış etrafı inceliyordu. Muhtemelen bu bakışlar göz göze geldiği herkesi ürpertiyordu ama Loren alışmıştı artık. Babası her zaman böyleydi. Üzerindeki takım elbiseyle buradan doğruca işe gideceği belli olan uzun boylu adam hiçbir zaman gülmez, ciddiyetiyse hiç bozulmazdı. Gerçi son zamanlardaki işlerinin, onu her zamankinden daha da soğuk birine dönüştürdüğü de inkar edilemezdi tabii.

"Ben gidiyorum." Bir annesine bir de babasına bakarak donuk sesiyle konuştuğunda, etrafı incelemekte olan çiftin bakışları sonunda onu bulabilmişti.

Annesi, yüzüne küçük bir gülümseme yerleştirirken bir elini de kibarca kızının çökük omzuna koydu. "Bak tatlım." Dedi kadın tüm samimiyetiyle. "Slytherin'e seçilmezsen bile endişelenme. Sen abin gibi değilsin. Doğru olanı biliyorsun. Binan bunu değiştiremez." Genç kızın omzunu destek verircesine sıkarken gülümsemesi hâlâ dudaklarındaydı sarışın kadının. Ama Loren, bu gülümsemenin altındaki tedirginliği çok iyi biliyordu. Annesinin söyledikleri, yalnızca umduğu şeylerden ibaretti. Özellikle 6 sene önce olanlardan sonra ailedeki herkesin üzerinde aynı tedirginlik vardı. Herkesin aklındaki o soruyu, Loren'da gayet iyi biliyordu.

Ya Loren'da abisi Louis gibi Gryffindor'a seçilir ve bir kanıbozuk olursa?

Bu düşünceyle bakışları babasını buldu. Babası, kızından şüphe duymayan tek kişiydi. Sırf babasının ona olan bu güveni için bile düşüncelerini sonuna kadar savunurdu. Ki zaten hiçbir şeyin ve ya hiç kimsenin onu bu düşüncelerden vazgeçiremeyeceğini de gayet iyi biliyordu. Bulanıkların aralarında dolaşma fikri bile onu deli ederken nasıl olurda bir kanıbozuk olabilirdi ki?