Vrienden met b-brave

Deel 20

De volgende dag
Ik zit op een bankje bij het graf van me vader. Me vader is nu precies 2 jaar geleden gestorven. Ik ben de enigste die het weet en de enigste die hier komt. Me moeder en zus zijn hem al vergeten. Ze zeggen altijd tegen me, hij zit hier. Hier in je hart. Je hoeft niet naar het graf. Maar ik vind van wel. Hij was me maatje !! We zaten op me PlayStation, we zaten op de Wii, we keken voetbal, we voetbalden en nog veel meer. We deden bijna alles samen. Ik verzorg ook voor het graf. Dit keer heb ik rozen mee genomen. Dat waren zijn lievelingsbloemen. Haha omdat hij de rest niet kende. Het is ook irritant dat ik hier alleen kom. Want iedereen kijkt me raar aan en gaan dan smoezen. Maar ik ben hier niet voor hun maar voor me vader. Ik pak me ketting vast en maak hem open. Ik zie een foto van hem en mij. Ik zeg zachtjes "was je maar hier papa. Ik mis je." Ik doe hem weer dicht en laat hem los. Er stromen tranen over me wangen. Ik zit hier denk al weer een uur !! Er komt een oude vrouw naar me toe en ze gaat naast me zitten. "Mooi is het hier he ?? Lekker rustig. Even alleen zijn." Ik knik. "Ik zie je wel vaker hier." Ik knik. "Maar waarom ben je altijd alleen ??" "Uhm... Me moeder en zus komen hier niet." "Oh dat is niet zo fijn !! Ik kom hier ook altijd. Gewoon even rust en even lekker in je eentje huilen." "Zou ik mogen vragen wie er bij u is overleden ??" "Tuurlijk mag dat meisje ! Mijn man ligt hier, hij is 4 jaar geleden overleden aan een ziekte." "Awhh.. Dan bent u nu alleen." "Ik ben er aan gewend en ik krijg vaak bezoek." "Dat is fijn." "En wie is bij jou overleden ??" "Me vader. Hij is precies vandaag 2 jaar geleden overleden." "Ah meisje ! Mis je hem ?" "Ja elke dag. Hij stierf door een hart aan val. Die dag had ik ruzie met hem." Gek genoeg stromen er geen tranen over me wangen. "Ohh meisje, het is niet erg. Het ligt sowieso niet aan jou !" "Ik weet het niet.... We hadden voor het eerst een hele erge ruzie !" "Het komt echt niet door jou !" "Maar als ik niet weg liep van huis !!" Nu stromen er wel tranen over me wangen. "Je verwacht het nooit maar je moet nooit je zelf de schuld geven." We zijn stil en ik kijk naar het graf.

"Nou meisje ik ga weer. Nog veel sterkte !! En misschien tot een andere keer !" "Bedankt mevrouw dat u hier kwam zitten. U ook sterkte, doeii !!" "Dag meisje !" Dat lucht op !! Ik kon eindelijk me verhaal bij iemand kwijt !! Ik kijk naar het graf en ik zing.
Niemand hoort
Als ons lied weer klinkt
Hoe je het met me zingt
In het refrein

Wanneer je hand heel zacht
Even het mijne pakt
Is dat moment alleen
Voelbaar voor mij

Niemand ziet
Want je bent er niet
Het is enkel mijn hart dat me vertelt
Dat we nog samen zijn

En niemand voelt
Wat het met me doet
Ik kan jou niet vergeten
Mijn hart wil niet weten
Dat jij bij me weg bent gegaan
En wat iemand ook doet of zegt
Ik sluit mijn ogen en ontken

Omdat ik geloof
Dat je nog bij me bent

Elke herinnering
Elke schim van elk moment
Oh, mijn hart hoeft maar iets te herkennen
En het is gewoon echt
Alsof je nog bij me bent

"Pap het spijt me !!" Fluister ik. Er komen weer tranen. "Hey Lisa." Hoor ik opeens. Ik draai me om en zie Samuel. Hij komt naast me zitten. "Uh ? Jij had toch een optreden ?? En uh.. Hoe wist je dat ik hier zat ?!" "We zijn zo snel mogelijk weg gegaan voor jou. Anouk... zij wist het." Ik knuffel hem. "Dank je dat je gekomen bent." Hij veegt me tranen weg. "Je kan me altijd vragen he ! Ik was zo mee gegaan !" Ik ga tegen hem aan liggen. "Ik wil je nog vertellen over waar die ruzie ging." "Het hoeft niet nu he." "Wel ik wil het." Ik zucht. Oke daar gaat ie !! "Ik had een vriendje. Hij was altijd lief tegen me. Een beetje te lief. Maar na een maand vroeg ie of ik 2 euro had. Ik zei ja en ik gaf het hem. Maar daar beleef het niet bij, hij vroeg steeds meer. Ik was blut en pikte van me vader. Anouk zei dat ik moest stoppen. Ik was bang dat ik hem dan zou kwijt raken en dat wilde ik niet. Anouk zei dat ik blind was geworden door de liefde.
Me vader had het gehoord van Anouk en was woest. Ik kreeg huisarrest maar dat boeide me niet. Ik wilde bij die jongen zijn. We hebben keihard geschreeuwd. Me zus en me moeder waren weg gegaan omdat ze er niet tegen konden. Het was de eerste echte ruzie tussen mij en mijn vader. Ik had nooit echt ruzie met me vader. Ik liep naar me kamer en later hoorde ik me vader. Ik dacht dat me moeder thuis was en dat hij naar haar schreeuwde maar ik hoorde een glas vallen. Ik deed me deur open en rende naar beneden. Hij lag daar op de grond. Ik belde 112 maar hij overleed in het ziekenhuis. Ik heb heb hem niet meer gesproken. Maar ik moest nog 60 euro betalen aan die jongen want anders deed ie me wat aan. Dus ik ging naar hem toe. Maar het was in een steeg. Hij bood me een fles drank aan en een pepermuntje. Ik zei dat ik dat niet wilde en ik gaf het geld. Daarna zei hij dat ik moest drinken. Ik riep nee ik wil het niet !! Hij werd boos en sloeg me en schopte me. Daarna weet ik niks meer."
Het was even stil. Ik keek Samuel aan. Hij had tranen in zijn ogen. Ik knuffel hem. "Sorry, ik weet even niet wat ik moet zeggen." Zegt Samuel. "Geeft niet."

"Ey Lisa !!" Hoor ik opeens. Ik draai me om en daar komen de andere aan gelopen. Samuel en ik vegen onze tranen weg. "Hey jongens !" Roep ik. Ze komen bij ons staan en staren naar het graf. Het is fijn dat ze met me mee leven. Samuel pakt me hand vast. Anouk loopt naar me toe. "Sorry ik was vergeten welke dag het was. Je vind het toch niet erg dat de jongens mee zijn ??" "Nee helemaal niet, ik vind het heel leuk." We kijken even naar het graf. "Zullen we gaan ?" Vraag ik. Ik heb hier meer dan een uur gezeten ! "Is goed." We lopen richting de uitgang. Samuel heeft nog steeds me hand vast. We zijn bij de uitgang. "Wij gaan weer." Zegt Jai. "Is goed hoor." "Zou ik vandaag bij je slapen ?" Vraagt Samuel. Uhm ja ! Nee ! Wat moet ik doen ?? Hij weet nu het verhaal dus. Ik zeg gewoon ja ! "Is goed." "Ik haal me spullen en dan zie ik je dan zo." Hij geeft me een kus. "Tot zo." En de jongens lopen weg. "Omg hij is zo lief !!" Zegt Anouk. "Ja heel lief." "Zou ik bij je komen slapen ?" "Nee hoor." "Ik ga wel met je mee naar huis." Wat heeft ze opeens ? "Oke."

We komen aan bij me huis. ik doe de deur open en Anouk stapt naar binnen. "Dank je." "Niks te danken." "Je kan weer gaan." Ze kijkt me aan en loopt dan veder me woonkamer in. Wat heeft ze ?? Me moeder zit in de woonkamer. "Heey meiden !" "Hoi mevrouw." "Hoi mam." "Waar komen jullie vandaan ?" "Van het graf." Zegt Anouk. Ik zie me moeder kijken en ze gaat veder met tv kijken. Altijd als ik het over me vader heb doet ze raar zoals, weg lopen, over een andere onderwerp beginnen of een tijdje negeren. Anouk gaat zitten en ik schenk drinken in. "Het is echt mooi het graf !!" Zegt Anouk. "Bent u er al geweest ??" Ik loop naar de woonkamer. "Mam !! Anouk vraagt wat !" Maar ze reageert niet. "Ga maar niet door Anouk want me moeder is me vader al vergeten !" "Niet dat ben ik niet !!" Schreeuwt me moeder. "Waarom reageer je dan altijd zo ?! En waarom ga je dan nooit naar het graf ?!! Papa zou wel naar jou gaan !!" Ik schreeuw en er lopen tranen over me wangen. "Jongedame praat normaal tegen je moeder !" "Nee !!" "Ga gauw naar boven !!" "Dat bepaal ik zelf wel !! Gevoelloos mens !!" Ik ren naar me kamer en gooi me deur dicht. Anouk staat met open ogen te kijken. "Uhm ik ga maar weer." Ze doet der deur open en daar staat Samuel. "O hey !" "Ey." "Lisa is boven !" Ze rent weg. Samuel doet de deur dicht en ziet dat de moeder van Lisa aan het huilen is. Hij loopt maar naar boven.