Ways To Escape Death

Chapter 10: Prince's Intrusion

Sophia's POV

The moment na na-open ang topic regarding sa 'min Lawrence, sakto rin ang pagdating niya rito sa garden.

Hindi siya napansin ng mga kasama ko, naramdaman ko naman ang presensya niya. Imbes na ipagpatuloy nito ang kaniyang paglapit, huminto muna siya para makinig sa usapan.

Ang event na 'to ay part ng plot sa novel. I agreed to attend here hindi lang para linisin ang imahe ko, kundi para masaksihan kung sumusunod pa rin ba sa progreso ang story—kahit na nangielam ako. Ang nagpatibay sa konklusyon ko ay ang pagpunta ng Crown Prince dito.

Elizabeth poured a cup of tea into her dress. She pushed Beatrice down then pulled her hair. While Elizabeth was constantly tormenting Beatrice, the Crown Prince appeared to save his lover. He came uninvited after knowing that Elizabeth is present at the tea party... That's how it was presumed to happen but I did not play the similar role.

"Your Highness!" I felt happiness in Beatrice's voice. She stands to walk beside him.

"I greet the future sun of the Empire, His Highness the Crown Prince." I bow to pay my respect to him.

Nahimasmasan ang mga noble lady saka madaling binati ang Prinsipe. "We greet the future sun of Asterin Empire, His Highness the Crown Prince," they greeted in unison but he didn't respond to them.

"Is it really easy for you to toss me aside?" He's being occupied by what I had said. Parang hindi niya nakikita ang mga taong nandirito. Why is he behaving this way? He is losing his composure.

I looked at Beatrice, she is in shock dahil siguro sa pambabalewala ni Lawrence sa kaniya.

"I apologize, Your Highness. I hope you do not misunderstand my words," I calmly explained, habang nakayuko.

Hinawakan niya ang baba ko para salubungin ang aking paningin. Umurong ang aking dila nang makita ng mabuti ang itsura niya. Para siyang walang pahinga, haggard at malalim din ang eyebags niya.

Ganunman ay hindi pa rin ito nakakabawas sa kagwapuhan ni Lawrence.

"Your Highness, are you okay?" kusa kong nabanggit ng hindi namamalayan. Nakita ko na lang ang sarili ko na nakahawak sa pisngi niya.

May gumuhit na emosyon sa mga mata niya na hindi ko maipaliwanag. Nakatitig siya sa mga mata ko na para bang ang dami niyang gustong sabihin sa 'kin. Nahalata ko rin na pinipilit niya mapanatili ang kaniyang postura upang hindi mapahiya sa mga nanonood.

Sa pangyayaring ito may bago akong natuklasan. Wala na ako maramdamang kahit anong emosyon—ngayong kaharap ko siya. Hindi na nagfo-flow ang emotions ni Elizabeth sa 'kin. Bakit kaya? Did I successfully owned Elizabeth's body?

"I expected you to come, Your Highness. My father is waiting for you inside," pilit na pagkakasabi ni Beatrice. Halata sa boses niya ang hindi pagkagusto sa nakikita.

Ang mga babaeng bisita ay nagkatinginan na lang sa isa't isa, pawang mga nag-uusap gamit ang mata sa mata.

She expected him to come? Ibig sabihin, mayroong consent ang pagpunta niya rito?

"Your Highness!" Galak na salubong ng Marquess Philip. Binitawan naman ako ni Lawrence para harapin ang tumawag sa kaniya. I glanced at the man who interrupted the scene. He is the stepfather of Beatrice—Marquess Johnson Philip.

"Hm, Marquess," Lawrence replied.

"Duke Adir has just arrived. Let's head inside," Marquess Philip informed him.

Natulala ako nang marinig ang balita niya. Why he's here? He is not supposed to be here! Naramdaman ko ang panginginig ng buo kong katawan. Mabilis ang pintig ng puso ko at namamawis din pareho ang aking palad. I must leave soon bago niya pa ako maabutan.

"Susunod na lang ako. I need to talk to Lady Elizabeth first," Lawrence said. He is looking at me with full desperation in his eyes.

"What? N-no. I have to excuse myself, Your Highness."

Napakapit ako sa braso ko para pakalmahin ang aking sarili. Pinagmasdan lang ako ni Lawrence, mukhang napansin niya yata ang pamumutla ko.

"Why are you—?" Hindi niya natapos ang pagsasalita dahil sumingit sa usapan ang lalaking hindi ko hiniling makita ngayong araw.

"So you were here, Lady White," he whispered to my ears, I flinched. Nakatayo siya mismo sa likuran ko.

"You knew each other?" kunot-noo na tanong ni Lawrence sa kaniya.

"Yes, I do. If she knew me? Ask her."

Napayukom ako ng kamao saka sinalubong siya ng tingin. Hindi pwedeng basta ko na lang siya balewalain sa harap ng mga nakamasid sa ikikilos ko. Humakbang ako paatras para maayos siyang bigyan ng paggalang.

"Everyone knows the Duke of Adir. How could I not?" I said sarcastically.

"That's reasonable. I wish I could visit you at the White Dukedom."

What's with this psycho? "How could I decline a request from the great Duke of Adir?" Siniguro ko maging humble sa kaniyang pandinig.

"Heh…"

Humarang sa pagitan namin si Lawrence para ilayo ako kay Killian. He stared at him with a threat, but Killian didn't pay him in mind.

"Let's go straight ahead to the business. Marquess, lead the way," ordered by the Crown Prince.

Madaling sumunod ang Marquess sa utos niya. Hindi ko na rin napansin ang pagsunod ni Killian sa loob ng mansyon. Nilingon ko lang ang kanilang direksyon ng tuluyan na silang nawala sa aming paningin.

Bumalik ang aking atensyon sa harap, no'ng maramdaman ko ang pagkapit ni Lawrence sa aking kanang kamay-hinagkan niya ang likuran ng palad ko.

"I shall send you an invitation soon," he said before leaving me without learning my response.

"The party ends here," agaw atensyon sa 'min ni Beatrice.

Nagkatinginan muli sa isa't isa ang mga kababaihan. Sandali nila akong sinulyapan bago sila lumapit sa kinatatayuan ni Beatrice.

"I had a great day today, Lady Beatrice," sabi ni Lady Lilac saka siya tinalikuran upang umalis sa lugar.

"Thank you for inviting us." They barely able to say their goodbyes pero alam kong kating-kati na sila ipamalita sa iba ang kanilang mga nasaksihan. Hindi na ako magtataka kung mayro'n na namang kakalat na issues tungkol sa 'kin.

Sunod akong lumapit kay Beatrice para magpaalam. "Lady Beatrice, thank you for having me here."

"You're acting out of character," she muttered.

I felt a chill down my spine. I gaze straight to her eyes to thoroughly observe her. She's currently smiling at me as if she didn't mumble those words earlier. I smiled back saka siya tinalikuran. Nang makasakay ako sa aking karwahe, I loosen up my resting b*tch face.

I am acting out of character, she says. Is it me or her? Beatrice is not behaving herself as the novel characterizes her.

There are two options for that error: She's hiding her true colors from the very start, or there is someone else's soul inside Beatrice's body.