Ways To Escape Death

Chapter 53: Alone Time

Sophia's POV

I've been recuperating here at the place of Elf Tribe for days. Nakabalik na sila Francisco sa dukedom noong nakaraang araw para ilayo muna ang Duke White sa stress.

I am currently enjoying the fresh breeze of morning here outside. Nakaupo ako sa bench habang pinapanood ang mga batang elf na naglalaro sa harapan.

"Sophia."

I looked at my back to see the person coming. He sat down beside me then put his chin on my shoulder. Hindi komportable ang posisyon nito dahil sa tangkad niya.

"Why are you here?" he asked while peeking at me.

"Nothing. I just want to be alone to think," I answered.

"Think of what?"

Naupo siya ng maayos no'ng hiniga ko 'yong ulo ko sa kandungan niya. Pinagmasdan ko si Killian para suriin ang itsura nito. Now that I have this chance to look at him closer, I want to examine his face thoroughly. Nahinto ang paningin ko sa nunal niyang nasa ilalim ng kaliwang mata. Inangat ko ang aking palad para ilapat sa kaniyang pisngi.

"I've been thinking how you became like this suddenly," tukoy ko sa nararamdaman niya para sa 'kin.

Sinalubong niya ang titig ko saka malawak na napangisi. "Who's the culprit? I wonder," he said.

Binawi ko ang palad ko saka siya kinunutan ng noo. "I don't recall anything I've done to you to make you feel this way though."

I flinched when he glared at me intently. Did I just let out the wrong words to say?

"You dare to overlook your responsibility to me." He smiles at me while grinding his teeth and clenching his jaw.

"At least, you should've recalled the words I whispered before you passed out on that day," he continued.

On that day? When? Malalim akong napaisip.

"What the heck?" Nagulat na lang ako nang marinig ang malakas na kulog. Tinanaw ko ang kalangitan na unti-unting dumidilim habang may mga kidlat sa ulap.

"Aah!" Nagtatakbuhan papasok sa kani-kanilang tahanan ang mga bata dahil sa takot.

"Should we head inside? Mukhang babagyo ngayon."

Uupo na sana ako kaso pinigilan niya akong makabangon. Tinulak niya ang aking noo para pabalikin sa pagkakahiga.

"Killian?" tawag ko rito ng may halong pagtataka.

Hindi ko makita ang ekspresyon nito dahil natatakpan ng bangs ang mga mata niya. Sinilip ko ito upang alamin kung galit ba siya sa 'kin.

"Eh?" Nagulat ako sa aking nasaksihan. Nangingilid ang luha sa sulok ng mga mata at namumula rin ang ilong niya. He immediately covered it with his hand para itago ito sa akin kahit na nakita ko naman na.

Napako ako sa aking inuupuan habang pinagmamasdan siya. I never expected him to act like this for such a trivial thing. I am surprised, this doesn't even happen in the novel [Beatrice's Love].

"Are you crying?"

He sniffed. "I am not! Why would I?"

By using my strength, I force his hand to pull it away from his face. Nang magtagumpay ako sa aking binabalak, madali niyang iniba ng direksyon ang mukha niya.

Bumuhos ang malakas na ulan, sinabayan pa ng kulog at kidlat. Hinilot ko ang aking sentido dahil nakasisiguro akong siya ang may kagagawan nito. Sinadya niya 'yan para hindi ko mahalata 'yong luha na dumadaloy sa pisngi niya.