Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 027

Ik liep de kinderkamer binnen via een geheime deur en ik zag Drake spelen met de jongens. Danielle lag in haar wieg. Ik keek even met een glimlach naar ze. Ze waren lief aan het spelen. Het was net alsof de wereld buiten ons niet meer bestond.

'Kom toch binnen, Eveline', zei Drake en ik lachte. Ik moest weten dat Drake wist waar ik was. Hij was gen mens, maar een vampier. Hij kan mijn hartslag horen.

Ik liep naar voren en kust Drake op zijn hoofd. 'Goedemorgen lieverd', fluisterde ik. Ik liep verder naar Danielle en ik keek naar haar. Ze was nu al zes maanden. De familie van Drake was bij ons weg gegaan drie weken nadat Danielle was geboren. Raven schreef me af en toe en daar was ik blij mee. Ik had ook een paar brieven van Diana gekregen, maar het waren geen belangrijke vragen. Gewoon de algemene dingen. Ze vroeg hoe het met me ging en met de kinderen. Af en toe vroeg ze ook of ik de relatie tussen haar en haar zoon wilde verbeteren, maar ik moest haar teleurstellen. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om Drake te vragen om weer een relatie te beginnen met zijn moeder.

Ik voelde Drake's handen op mijn heupen en hij trok me dichter tegen hem aan. Ik liet mijn ogen dichtvallen en ik genoot van het gevoel van hem om me heen. Er was altijd rust hier in de kinderkamer. Niemand kwam ons storen als we ze niet riepen.

'Waar ben je met je gedachte, mijn koningin?' vroeg Drake.

Ik lachte. Er was niets anders wat hij kon zeggen om mijn hart te doen smelten. Alleen maar de lieve woordjes, meer had ik niet nodig.

'Ik dacht aan alles wat er is gebeurt', zei ik. 'Ik dacht aan alles waar ik dankbaar voor ben. Ik dacht aan jou en aan niemand anders.'

'Daar ben ik heel blij mee', zei Drake. 'Dat je ons waardeert natuurlijk. Ben je weer helemaal geheeld?'

Ik glimlachte. Drake wilde perse wachten totdat ik weer de oude was voordat we weer samen iets deden, voordat we weer zouden beginnen aan onze toekomst. Drake had stug bij stug volgehouden, ook al voelde ik me goed na een paar weken. Maar Drake wilde niet voor me buigen, dus had ik niks meer gezegd. Maar blijkbaar was Drake toch niet zo geduldig, ook al had hij het lang volgehouden.

'Ja, ik ben geheeld, mijn echtgenoot', zei ik. Ik kuste hem en sloot mijn ogen omdat ik genoot. Ik zuchtte en liet mijn hoofd tegen zijn schouder leunen.

Er werd op de deur geklopt en ik hoorde iemand binnen komen. 'Milord, een deligatie komt onze kant op', zei Argos. Ik herkende zijn stem. 'Wat moeten we doen?'

Drake zuchtte en hij duwde me dichter naar hem toe. 'Stuur mannen op pad en laat hen naar de vergaderzaal komen', beveelde Drake. Zijn stem bracht rillingen over mijn rug. 'Beveel dat de lords daar ook heen komen. We laten hen wel zeggen wat ze willen, maar dat geeft geen enkele garantie voor iets.'

'Natuurlijk, milord', zei Argos en hij liep weg. Drake zuchtte en hij verborg zijn gezicht in mijn haren. Hij snoof heel diep, alsof hij nooit wilde vergeten hoe ik rook.

'De plicht roept', fluisterde Drake in mijn haar.

'Ik weet het ', zuchtte ik. 'Ik zie je vanavond. Dan kan je je zorgen even vergeten.'

Drake lachte. 'Tot vanavond, mijn lieveling.'

Ik liep ongerust het kantoor van Drake binnen. Het was alweer de volgende ochtend en Drake was nog steeds niet naar me te gekomen. Niemand stond er op wacht en het was donker in het kantoor. Er brandde nog één kaars en Drake lag op zijn bureau te slapen. Ik keek vertederd naar hem. Dit kon ik hem wel vergeven.

Ik deed de deur zachtjes achter me dicht en ik deed mijn schoenen uit. Ik hoefde Drake niet wakker te maken. Ik liep op hem af en ik legde een hand op zijn rug. Ik streelde het haar uit zijn gezicht en toen kuste ik hem op zijn voorhoofd.

Drake schoot meteen omhoog en ik moest me inhouden om niet te lachen. Drake keek verwilderd om zich heen en toen pas zag hij mij. Hij haalde een hand door zijn haren en keek weer om zich heen. 'Heb ik hier geslapen?' vroeg hij.

'Ja', zei ik. 'Hoe voel je je?'

Drake deed zijn ogen dicht en hij zuchtte. Hij trok me bij hem op schoot en trok me dicht tegen hem aan. 'Het is een zooitje, weet je dat', fluisterde Drake. 'Onze stad, ons land is zo goed verdedigd. Maar nu komt men van buiten op ons af, proberen ons omver te krijgen. Voor de veiligheid van jou, mijn kinderen, onze kleinkinderen moet ik ze doden. Ik wil geen oorlog.'

'Ik weet het lieverd', fluisterde ik hem toe. Normaal gesproken ging hij altijd wel weg, maar dat was om ervoor te zorgen dat men zich aan de verdragen hield en om de mensen in zijn land te zien. Maar nooit was hij langer weg dan een maand. Hij kwam altijd weer thuis en als er oorlog was... Ik wilde er niet aan denken.

'Als het goed is zijn het de JoChristen die ons willen aanvallen', zei Drake. 'Ze willen de stad in hun handen krijgen. Het is nergens voor nodig. Iedereen mag hierheen komen, mijn stad en mijn land staan open voor iedereen, als ze maar de vrede bewaren. Maar ze willen meer, ze willen alles voor zichzelf hebben.'

'Dus je gaat vechten?' vroeg ik.

'Ja', zei Drake. Hij zuchtte en kuste me op mijn haar. 'De lords willen heel graag dat we ten oorlog gaan. Ze zien alleen maar de overwinning en de macht, maar daar gaat het niet om. Ze willen meer land toevoegen aan alles wat we al hebben.'

'Hoe lang blijf je weg?' Tranen stonden in mijn ogen. Ik wilde niet dat Drake weg ging. Ik zou hem missen en hij kon dood gaan. Er was altijd een risico dat hij dood ging en ik kon hem niet missen. Niet nu het zo goed ging, niet nu hij van mij was.

'Ik weet het niet', zei Drake. 'Het kan wel een paar maanden duren, of misschien helemaal niet zo lang. Ik denk dat ik jou benoem als vervangend hoofd. Maar ik moet weten of je het aan kan?'

Ik keek op naar Drake. Wilde hij mij benoemen als iemand die regeert. Hoe kon hij dat doen, ik was er niet klaar voor. 'Ik...'

'Eveline, ik moet weten of ik je kan vertrouwen', zei Drake. 'Ik heb iemand nodig die het beste voor heeft met mijn volk en met mijn gezin. Er is niemand die deze taak beter kan doen dan jij.'

'Oke', fluisterde ik en Drake kuste me. Ik klapte me aan hem vast. Ik wist niet wanneer hij weg zou gaan, maar ik wilde van elk moment dat ons nog reste genieten.

Ik ging schrijlings op hem zitten en we keken elkaar aan. Drake glimlachte en hij ging met zijn handen onder mijn rokken. Ik voelde zijn handen over mijn benen heen gaan.

'Ben je er klaar voor?' vroeg Drake. Ik grinnikte en kuste hem. Ik was er zeker klaar voor.