Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 004

Zuchtend draaide ik me weer om. Ik had de hele tijd al lopen woelen en het hielp niet. Ik maakte me zorgen over wat er morgen zou gebeuren. Morgen zouden we naar Recain rijden. De rit was nog geen dag lang, dus we zouden er meteen aankomen. Dan zou ik mijn volk ontmoeten, een volk dat nooit van mij had gehoord. Drake's zus zou er voor zorgen dat ze me zouden accepteren, maar ze zou al weg zijn voordat ik er aankwam. Drake zei dat zijn familie alleen maar kwam als ze iets wilden veranderen, anders bleven ze buiten beeld.

Op dat moment had ik medelijden met hem gehad. Ik had altijd graag familie om me heen gehad. Ik had ze allemaal zien wegglippen, maar ik was tenminste nog overgebleven met mijn neefjes. Een klein comfort.

Ik stapte uit bed en ik deed mijn badjas aan. Ik liep op blote voeten mijn kamer uit. Silvia had ervoor gezorgd dat Drake en zijn mannen aan de andere kant van de burcht sliepen, dus hun zou ik nooit tegen kunnen komen. Ik was hier veilig.

Ik liep over de gang naar de deur die naar de muur om het huis leidde. Daar liep ik vaak als ik niet kon slapen of geen zin had in alles en iedereen. Silvia zou hier nooit komen en niemnd zou me hier zo maar weghalen.

Toen ik de koele lucht om me heen oelde kalmeerde ik. Het was niet dat ik bang was voor wat er zou gebeuren. Ik maakte me wel zorgen, maar dat leek me normaal. Welke vrouw had nou eenmaal geen zorgen voor haar huwelijk?

Ik leunde tegen de muur aan en ik keek over de zee uit. Niemand kwam via de zee naar ons toe en anders konden ze dat aan een andere kant beter zien. Ik had altijd bij de zee gespeeld of hier op de muur met mijn oudste broer en zus.

'Eveline', hoorde ik iemand achter me zeggen en ik schrok op. Ik draaide me om. Daar was hij en hij had alleen een broek aan. Snel draaide ik me weer om naar de zee, maar het kwaad was al geschiet. Van wat ik kon zien was dat Drake een prachtig torso had. Hij was gespierd en breed. Zijn huid was licht, omdat het zo weinig in contact kwam met zonlicht.

'Drake', fluisterde ik ademloos en ik deed snel mijn badjas dichter om me heen. Ik was nooit zo alleen geweest met een man, zeker niet als hij halfnaakt was.

'Ben je bang voor mij?' vroeg Drake.

Ik draaide me snel naar hem om. Hoe kon hij ooit denken dat ik bang voor hem was? 'Nee', zei ik.

'Mooi', fluisterde Drake en hij stapte dichterbij. Instinctief wilde ik een stap naar achteren doen, maar ik stond al tegen de muur aan.

'Wat doe je hier?' vroeg ik.

Drake glimlachte. 'Ik kan hetzelfde aan jou vragen, mijn koningin.

'Ik vroeg het eerst', zei ik. Ik voelde me ongemakkelijk. Langzaam kwam Drak dichterbij maar we waren nog lang niet getrouwd. Hij had getwijfeld aan de verloving. Hoe kon ik nou zeker weten dat hij niet weg ging als hij had gehad waarvoor hij was gekomen? Niet dat ik hem iets zou weigeren. Ik wist niet of ik dat kon. Maar het gevoel dat ik nu voelde wilde ik niet onderzoeken. Ik vond het te heerlijk, om het te laten onderzoeken. Ik wilde niet weten wat het was.

'Ik was hier, omdat...', begon Drake. Hij streelde een lok haar uit mijn gezicht en hij liet zijn hand op mijn wang liggen. Zijn hand was koud. Automatisch nam ik zijn hand in de mijne om het warm te maken. Zijn handen waren groter dan mij, wat weer eens anders was.

Langzaam begon ik zijn hand warm te wrijven. 'Je was hier, omdat?' vroeg ik.

'Omdat ik niet kon slapen', maakte Drake zijn zin af.

'Heb je dat vaker?' vroeg ik. Ik keek naar hem op, maar hij bleef naar onze handen staren. Ik liet snel zijn hand los, misschien vond hij dit wel helemaal niet fijn.

Even liet Drake zijn hand in de lucht hangen, voordat hij die ook liet vallen. Hij keek me aan en glimlachte.

'Ja', zei hij.

Ik moest diep ademhalen om te herinneren waar hij antwoord op gaf. Zijn ogen keken me doordringend aan en het maakte me zenuwachtig.

'En waarom ben jij hier?' vroeg Drake.

'Ik kon ook niet slapen', zei ik. Ik glimlachte. Het was ironisch dat we beide niet konden slapen.

'Eveline, mag ik... mag ik... nee, ik wil...', stamelde Drake. Hij leek onzeker.

Ik pakte hem bij zijn bovenarmen beet en ik keek hem aan. 'Wat wil je vragen, Drake?' vroeg ik. Ik stond nu wel heel dicht bij hem. Als hij zijn armen om me heen zou slaan dan was er geen ruimte meer vrij om weg te komen.

Ik besefte dit blijkbaar later dan Drake, want hij legde zijn handen op mijn rug. Mijn handen gingen omhoog en ik liet ze op zijn schouders rusten.

'Mijn lieve Eveline', zei Drake. 'Wil jij mij de eer doen om je te kussen?'

Ik was echt even verbaasd. Wat wilde hij nou precies? Het kon en mocht niet en dat wist hij best. En toch wilde ik zo graag ja zeggen. Ik deed mijn mond al open, maar Drake draaide zich van me weg. Haastig pakte ik zijn arm vast, hij mocht niet weg gaan.

'Drake', zei ik. Ik zocht naar woorden om te zeggen hoe ik me voelde, wat ik wilde. 'Het zal een hele eer zijn als jij me nu zou zoenen', zei ik.

Drake keek me aan en ik wist dat hij glimlachte. Zijn ogen fonkelden gevaarlijk in de nacht, maar het was prachtig.

Angstig hield ik mijn adem in. Als ik mijn kans nou maar niet had verspeeld.

'Doe je ogen dicht en hou ze dicht totdat ik zeg dat je ze weer open mag doen', zei Drake en ik deed meteen wat hij zei. Ik vertrouwde hem.

Ik hoorde geluid om me heen en toen voelde ik zijn hand onder mijn kin. Hij richtte mijn hoofd op en ik voelde zachtjes zijn lippen op de mijne. Zijn lippen gingen verkennend over de mijnen heen, maar het lokte me een gevoel dat ik nog nooit had meegemaakt.

Ik zuchtte en toen werd de kus alleen maar dieper. Drake duwde me tegen hem aan en hij streelde met zijn vingers mijn rug. Ik sloeg mijn armen om zijn nek. Mijn vingers klampten zich vast in zijn haar.

Het gevoel dat Drake me gaf was onbeschrijvelijk. Ik voelde heel mijn lichaam heet worden, maar zeker niet van schaamte. Drake was zacht, maar ook veeleisend. Hij eiste mijn mond op, alsof dat de zuurstof was die hem in leven zou houden. Ik hield me klampachtig aan me vast, omdat ik wist dat ik anders zou vallen.

'Je wordt nog mijn dood', fluisterde Drake en ik haalde hijgend adem. Toen zoende hij me weer. Dit keer lette ik meer op wat hij deed. Onze tongen speelden een verleidelijk spel, zijn vingers gingen over mijn rug, maar steedds lager en lager. De strelingen zorgden ervoor dat ik mijn lichaam tegen het zijne bewoog. Het was kwellend en heerlijk tegelijk en ik wilde meer. Ik wilde iets dat ik niet kende.

Drake liet me los en hij duwde me een beetje van zich af. Nog steeds hield ik mijn ogen dicht. Ik hoorde wat geluid.

'Doe je ogen open, Eveline', fluisterde Drake achter me. Ik deed mijn ogen open en ik draaide me om. Daar stond hij, zo dichtbij en op een of andere manier zo ver weg. Het was net alsof ik mijn hart en mijn ziel aan Drake had gegeven en hij niets had gegeven. Ook was het irritant dat ik zijn gezicht niet mocht zien.

Ik keek naar de grond en meteen kwam Drake in actie. Hij omhelsde me en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Het was heerlijk om zo omhelsd te worden door Drake.

'Ik moet gaan en jij ook', fluisterde Drake. 'Ik ga, voordat iemand ons ziet. We willen niet dat onze verloving wordt verbroken.'

'Niemand komt hier', zei ik.

'Nee, alleen ik', zei Drake. 'Ik ga, mijn lieve Eveline. Vergeet niet wie je bent en wat je wordt.' Drake liet me los en ik keek naar hem op. 'En vergeet vooral niet, dat je de mijne bent, voor altijd.' Hij streelde even mijn wang en toen liep hij langs me weg.

Ik liet me op de grond vallen toen ik de deur achter me dicht hoorde gaan. Dit was een hele ervaring en het was zo geweldig geweest. Drake had in één dag mijn hele wereld op z'n kop gezet. Hoe kon ik er voor zorgen dat Drake me niet zou veranderen?