Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 034

Dit is nog niet het einde van het verhaal. Zodra het einde van het verhaal er is zal ik jullie dat wel vertellen. Geniet van het volgende stukje.

C.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

De deuren van Drake's kamer gingen open, maar ik had geen zin om weer op te staan. In de laatste paar uur dat ze bezig waren geweest met hem was ik heel vaak opgestaan, maar ik had er de kracht niet meer voor.

Ik keek naar de grond omdat ik bang was voor het oordeel wat ik in zijn ogen zou kunnen zien.

'Vertel', zei ik en ik hoorde de man slikken.

'Hare Majesteit, we hebben onz...'

'Het maakt me niet uit wat jullie hebben gedaan', riep ik en ik stond op. 'Hoe gaat het met hem?'

De dokter keek naar beneden. 'Ik... We... We zien geen kans meer om hem te redden', stampelde de dokter. 'Het is zeker dat hij over een paar minuten dood is. We denken dat het beter is als u nu naar hem te gaat.'

Ik knikte met tranen in mijn ogen en de dokter maakte een buiging.

Ik stond op en ik keek naar Maddie. 'Vertel de kinderen... vertel ze... dat... ik weet... vertel...'

'Ga nou maar naar binnen, lieverd', zei Maddie. Ze duwde me richting de deuren en ik knikte dankbaar naar haar.

Ik kwam de kamer binnen en overal branden er kaarsen. Er waren nog doktoren en mensen, maar iedereen was met iets anders bezig. 'Ga weg', fluisterde ik, maar ik wist dat iedereen het hoorde. Ze liepen langs me heen weg en zo bleef ik alleen achter.

Ik rende naar het bed van Drake en ik pakte zijn hand vast. 'Mijn lieveling', fluisterde ik. Ik kuste zijn handen en Drake kneepte er zachtjes in. Ik keek naar hem en ik deed zijn masker af. Drake keek met een gepijnigde uitdrukking naar me.

'Kom hier', fluisterde hij en ik ging naast hem liggen. Ik legde mijn hoofd op zijn borstkas en Drake legde met moeite zijn armen om me heen.

'Hoe kon dit gebeuren?' vroeg ik. 'Ik ben nog niet klaar om je te verliezen.'

Drake grinnikte zacht waarvan hij moest hoesten. Gelukkig ging dat snel over, want ik vond het eng.

'Zorg voor de kinderen', fluisterde Drake schor. 'En zorg dat geen van de lords David bij gaat staan als...'

'Ik zal voor hem zorgen', fluisterde ik. 'David zal niks te kort komen. We zullen als familie voor hem zorgen. Ik zorg dat ik de taken overneem en...' Ik barstte in huilen uit en Drake suste me. Dat zorgde ervoor dat ik er nog harder moest huilen. Drake hoefde me niet te sussen.

'Je moet een paar dingen voor me doen Eveline', zei Drake. Ik knikte. 'Laat David nooit de keuze maken die ik heb gemaakt. Hij mag geen masker dragen om ervoor te zorgen dat hij voor zijn volk kan regeren. Zorg ervoor dat Danielle ook niet die fout maakt. En zorg voor Steve en Sam. Zorg dat ze bij Argos terecht komen of bij Marcus of bij Max. Zij weten wat ze kunnen.'

'Ik zorg ervoor', fluisterde ik.

'En wijs altijd gelukkig', zei Drake. 'Zoek een nieuwe man, iemand om je geluk mee te delen.' Ik keek naar Drake, maar hij probeerde me weer neer te drukken. Ik ging weer liggen en ik luisterde verder. 'Ik wil dat je gelukkig bent en je hebt zoveel liefde te geven. En je kan het niet alleen geven aan de kinderen en aan het volk. Wordt gelukkig, alleen al voor mij. Beloof me dat.'

'Ik zal beloven dat ik gelukkig word', zei ik. 'Maar ik zal niet beloven dat dat wordt met een andere man. Ik hou van je, Drake, en van niemand anders.'

'Ik hou ook van jou, mijn lieveling', zei Drake. 'Maar je mag je niet van iedereen afsluiten.'

'Dat zou ik niet doen', beloofde ik.

'Mooi', zei Drake. 'Ik hou van je, zielsveel.'

'Ik heb een verrassing voor je', fluisterde ik.

'Wat dan?'

Ik legde Drake's hand op mijn buik. 'Ik ben zwanger, alweer. En nu ga je dood.'

'Wat een ironie', zei Drake.

'Ja', zei ik. 'Maar ik hou van je, heel erg. Onthoud dat.'

'Ik hou ook van jou', fluisterde Drake. Ik luisterde naar zijn ademhaling die langzaam minder werd. Tot zijn laatste ademhaling bleef ik huilen. Drake's handen vielen van me af en ik wist dat hij dood was. Niets kon hem nu nog redden, niets. Ik was zo bang, heel erg bang.

Met verslagen ogen keek ik voor me uit. De beelden van wat we hadden meegemaakt kwamen voor me langs. De schok die ik had toen ik had gehoord dat ik moest trouwen met de koning van Recain. De eerste keer dat ik Drake zag rijden. Hoe gefascineerd hij in me was tijdens het diner die avond. Toen ik Drake bijna naakt zag die avond en onze eerste kus. Mijn eerste blik van Recain. Mijn eerste ontmoeting met Maddie. Hoe het volk me had omarmd toen Drake me voorstelde als zijn verloofde en hun toekomstige koningin. Hoe Drake achter me had gestaan toen ik Silvia had overrompeld en ze wegging. Ik was hem er nog steeds dankbaar voor. De hele bruiloft die geweldig was. Onze eerste nacht samen met mijn ogen dicht. Drake had me toch zoveel laten zien die nacht. Onze eerste reis als koning en koningin, wat ik rampzalig vond. Ik wilde nooit meer weggaan en Drake had me ook nooit meer gedwongen. Hoe Drake overstuur was geworden toen hij hoorde dat ik de dokters had gezien en hoe blij hij was toen het bleek dat ik zwanger was. Zijn nerveusheid toen het tijd was en de blik in zijn ogen toen ik wakker werd. Mijn eerste aanblik van onze zoon David. Mijn uitbarsting tegen Drake en de dag daarna toen hij mij zijn geheim vertelde. Godverdomme, Drake was een vampier en hij moest daarom dat vervloekte masker op doen. We hadden er allebei zo'n hekel aan gehad.

Ik dacht weer aan onze momenten. Zoals het moment dat Drake hoorde dat ik weer zwanger was en we ineens samen nat waren. Mijn eerste ontmoeting met mijn schoonfamilie en het diner daarna. Toen Danielle werd geboren en Drake met haar kwam aanlopen. Hij was zo trots, zo trots. Toen Drake ineens weg moest om oorlog te voeren en het gemis dat ik daardoor had. Het geluk dat kwam toen hij terug was. Toen we samen lagen met onze twee kinderen. De regen die was gevallen en hoe we daar met z'n alle hadden gedanst. Mijn droom over de dood van Drake. De angst die ik had toen ik eerst hoorde dat Drake gewond was geraakt en dat hij waarschijnlijk zou doodgaan. En nu dit, zijn dood. Zoveel mooie dingen en zo veel trieste dingen. Wat hou ik toch van hem en wat doet het toch pijn dat hij nu weg is, zo ver weg.