Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 030

k keek naar Drake. Ik was net wakker geworden en Drake was zichzelf aan het wassen. Hij zag er beter uit dan eerst. Hij was gespierder en bruiner geworden en ik vroeg me af wat hij had gedaan zonder mij. Had hij, zoals de verhalen over soldaten in het slagveld altijd gingen, een andere vrouw genomen of was hij trouw aan mij geweest. Ik hoopte het laatste.
Ik stond op. Ik wist zeker dat Drake me hoorde, maar dat liet hij niet blijken. Ik liep op hem af en ging achter hem staan. Ik kuste zijn schouder en ging met mijn handen over zijn armen. Ik had zijn lichaam toch zo gemist, zijn geest.
Drake draaide zich naar me om en hij kuste me. Het was zo'n warme kus dat de tranen bijna weer over mijn wangen begonnen te vloeien.
Drake liet me los en ik bekeek zijn lichaam. Hij was prachtiger dan ooit. En toen zag ik het litteken op zijn schouder. 'Mijn arme echtgenoot', fluisterde ik en ik kuste het litteken.
'Zo arm ben ik nou ook niet', grinnikte Drake. Ik lachte tegen zijn huid aan en ik omhelsde hem.
'Nee, dat weet ik', zei ik. 'Maar ik mag toch zeggen dat het mijn hart heeft verscheurd toen ik hoorde dat je gewond was geraakt. Ik wil niet dat je pijn hebt.' Ik keek hem aan en streelde het litteken. 'Ik ben je vrouw, Drake. Ik wil niet dat je gewond raakt.'
Drake drukte me tegen de tafel aan en hij glimlachte naar me. 'Maak je geen zorgen, Eveline', fluisterde Drake. 'Ik heb geen pijn geleden, niet heel veel tenminste. Alleen toen de speer door mijn huid ging. Maar ik heb er verder geen last van gehad.'
'Laat het me zien', fluisterde ik hem toe met een speelse glimlach. Drake keek me even verbaasd aan maar toen glimlachte hij.
'Wat heb je in je gedachte?' vroeg Drake.
'Wil je weten hoe het voelde in het begin van ons huwelijk voor mij', zei ik. 'Doe je ogen dicht, mijn echtgenoot, en ik laat het je zien.'
Drake deed zijn ogen dicht en ik liep lachend om hem heen. Ik pakte een sjaal van mij. Ik zou er voor zorgen dat Drake de hele tijd zijn ogen dicht zou houden.
Ik deed de sjaal om Drake's ogen en ik knoopte het vast. 'Weet je wat ik kan met mijn ogen dicht, Eveline?' vroeg Drake.
'Nee', zei ik verbaasd. Wat wilde Drake me vertellen?
'Ik kan zien met mijn ogen dicht', fluisterde Drake heel zacht. Ik moest naar hem toe leunen om hem te horen. 'En daarmee kan ik dit.'
Drake legde me op zijn schouder en hij gooide me op het bed. Ik lachte luid, maar dat verging me al snel.

Ik werd wakker van het ongeduldige geklop op de deur. Ik keek op en ik zag dat Drake nog niet wakker was. Hij lag heel lief te slapen. De sjaal lag naast hem en hij glimlachte.
'Mama', hoorde ik Danielle ongeduldig roepen. 'Mama, mag ik naar binnen.'
Ik grinnikte en ik kuste Drake op zijn mond. 'Ik kom er aan, lieverd', riep ik naar buiten. Ik ging staan en ik pakte mijn nachtjapon. Ik deed het over mijn hoofd aan en achter me hoorde ik Drake wakker worden.
'Wat is er aan de hand?' vroeg hij.
'Papa, laat ons binnen', hoorde ik David roepen en Drake kreunde.
'Doe wat aan', fluisterde ik hem toe en ik gooide iets naar hem toe. Ik wist niet wat het was, maar Drake deed het aan. Ik keek even naar hem om, hij had een broek aan.
Ik liep naar de deur en deed die open. David en Danielle kwamen binnen rennen en ze gingen gelijk naar het bed toe. Ze gingen liggen en ik deed de deur achter me dicht. Ik keek naar Drake en hij zuchtte. Hij ging naast de kinderen liggen en ik kwam erbij. We sloegen onze armen om hen heen en ik wist dat dit moment vredig was. Danielle kroop dicht tegen me aan, zoals ze wel vaker had gedaan de afgelopen maanden.
'Je gaat nu toch nooit meer weg, papa?' vroeg Danielle. Drake keek mij aan en ik glimlachte. Hij wist wel wat hij moest doen, ik vertrouwde op hem.
'Ik zou altid weg moeten gaan, lieverd', zei hij tegen ons. 'Ik moet er voor zorgen dat jij en je broers en je familie veilig zijn. Dat gaat niet als ik altijd hier ben.'
'En papa moet niet alleen voor ons zorgen', zei ik, 'maar ik voor de mensen in ons land.'
'Ik snap het niet', fluisterde Danielle een beetje beschamend.
Drake lachte. 'Natuurlijk snap je het niet lieverd', zei hij. 'Je hoeft het ook nog niet te snappen. Maar ik weet zeker dat je straks net zo slim wordt als je moeder en je het dan wel snapt.'
Ik glimlachte dankbaar naar Drake en hij kneep in mijn hand.
'Ja, mama heeft veel gedaan', zei David. 'Ze was er vaak niet. Ik vond het niet leuk.'
'Was je zo ontevreden?' vroeg ik. 'Ik dineerde toch nog steeds elke avond met jullie?'
'Jawel', zei David. 'Maar je was er niet bij. Het was alsof je altijd ergens anders was. Je keek altijd naar de muur, alsof je verwachtte dat er iemand aan kwam.'
'Dat verwachtte ik ook', zei ik. 'Ik verwachtte dat jullie vader er aan kwam. Uiteindelijk is hij toch nog gekomen.'
'En ik zal nooit meer zo lang van huis zijn', fluisterde Drake. 'Ik vind het heel fijn dat ik hier ben, heel erg fijn.'
'Ik ook papa', zei Danielle.
'Waar zijn Steve en Sam?' vroeg ik.
'Argus en Marcus hebben hun meegenomen', zei David. 'Ze hadden nog meer te leren volgens Argus. Hij zegt dat hij morgen met mij aan de gang gaat. Wat gaat hij doen papa?'
'We gaan ervoor zorgen dat je een geweldige prins wordt en ooit een geweldige koning', zei Drake. 'Maar dat zou gelukkig gebeuren over een hele lange tijd.'
'Ik weet zeker dat ik een goede koning wordr', zei David overtuigend.
Ik lachte, maar het was niet overtuigend. Ik wilde niet dat mijn zoon koning werd. Hij zou een geweldige koning zijn, dat wist ik zeker. Maar ik was gewoon bang voor mijn kleine jongen. Ik wreef over zijn wang. Nee, er mocht niks gebeuren met jongen, helemaal niks.