Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 19

Ik liep door de straten van Recain. Ik had vandaag besloten om te gaan lopen naar mijn volgende bestemming in de stad. Het was weer zover om de jongens mee te nemen naar een weeshuis of iets anders voor kinderen. Vandaag gingen we naar de kinderafdeling in het ziekenhuis. Het was niet ver van het paleis vandaan en ik moest mijn energie kwijt. Ik had vanavond niet geslapen, maar ik voelde me nog steeds opgefokt. Ik had van alles kapot gegooid, maar het had niet geholpen. Ik was nog steeds boos en ik wist dat Steve en Sam dat hadden gemerkt. Steve hield krampachtig mijn hand vast en Sam probeerde iedereen van me weg te halen. Argos was mijn ridder voor deze periode en we moesten beide lachen om wat de tweeling deed.

Argos had niks gezegd over wat er gisteravond was gebeurd. Hij had bemoedigend naar me geglimlacht. Waarschijnlijk was hij het met me eens, dat hoopte ik van harte. Ik wilde niet dat hij me af viel. Ik had een vriend nodig, iemand die aan mijn kant stond.

We kwamen bij het ziekenhuis aan. Meteen stond er oponthoud, zoals altijd als ik ergens onverwachts aan kwam. Iemand kwam naar buiten en hij liep op me af.

'Uwe majesteit', zei de man en hij liep op me af. Ik stak mijn hand uit en hij kuste de trouwring aan mijn hand. De trouwring die ik zo mooi vond, maar die nu niet meer veel voor me betekende.

'Het is een eer om u hier te hebben', zei de man. 'Ik ben de directeur van dit ziekenhuis.'

'Dank u wel, meneer de directeur', zei ik. 'Ik zou graag naar de kinderafdeling willen.'

'Natuurlijk, uwe majesteit', zei de directeur. 'Volg m...'

Er klonk gejuich en ik draaide me om. Drake kwam aanrijden op zijn zwarte paard. Hij knikte naar de mensen en hij bleef vlak voor ons staan. Hij stapte van zijn paard af en hij liep op ons af. Ik maakte een revanche en ging meteen staan. Hij mocht doen wat hij wilde, maar dan deed ik dat ook.

'Sir, mijn koningin', zei Drake. Hij knikte even naar de directeur van het ziekenhuis en toen pakte hij mijn handen vast.

'Ik wil je iets laten zien', fluisterde Drake me toe zonder dat iemand het hoorde. 'Maar niet hier, privé.'

Drake trok me mee en ik keek angstig om me heen. Ik wilde niet met hem mee. Ik wist zeker dat Drake mijn pijn weer voor even zou verzachten, maar dat het harder terug zou komen.

'Milord, ik kan nu echt niet weg', protesteerde ik, maar Drake luisterde niet naar me. 'Hoe moeten de kinderen...'

'Wees nou eens stil, Eveline', zei Drake. 'Ik ga al je vragen beantwoorden die je hebt, dus heb geduld.'

Drake tilde me op zijn paard en hij ging achter me zitten. 'Volg me niet', beval hij zijn ridders en we reden weg. Het volk juichde ons toe en ik knikte, glimlachte en zwaaide naar iedereen. Ik wist dat Drake knikte. Hij had zijn arm om me heen gedaan en ik kon wel janken. Dit was zeker niet iets wat ik wilde. Ik wilde naar huis gaan of op de kinderafdeling van het ziekenhuis zijn en daar al mijn zorgen vergeten. Maar ik wist ook dat Drake me niet liet gaan.

We reden de stad uit en het bos in. Drake zei niks en ik zei ook niks. Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ik was wel nieuwsgierig naar de antwoorden die Drake me zou geven.

We stopten aan de rand van een open plek. Drake steeg af en hij tilde me van het paard af. Ik draaide me van hem weg en liep de open plek in. De zon scheen hier fel en het was behoorlijk warm. Het was een prachtige plaats.

'Toen ik geboren werd was mijn moeder nog een mens', begon Drake. Ik draaide me naar hem om. Hij stond met zijn rug naar me toe en hij had zijn masker af. 'Mijn vader was toen al een vampier. Ik ben een halfbloed. Mijn moeder is meteen naar mijn geboorte door mijn vader veranderd in een vampier. Mijn geboorte ging niet zo soepel als die van David. Ze ging echt dood als mijn vader niet iets had gedaan. Mijn zusje en broertje zijn wel geboren als echte vampiers, maar ik was een halfbloed. Al vanaf het begin wilde ik dat mijn vader mij veranderde. Hij had beloofd dat op mijn zestiende verjaardag te doen. En toen werd ik koning. Omdat vampieren niet in de zon mogen komen, omdat iedereen dan ziet dat we anders zijn, draag ik een masker.' Drake draaide zich om en hij stapte in de zon. Zijn huid begon te glinsteren en ik keek naar zijn gezicht. Het was zo gaaf en het zag er zo prachtig uit. Zijn huid glinsterde en ik wist dat mijn mond openstond. 'Niemand mag het weten, daarom kon ik niet naar je toe komen. Ik kon je niet in gevaar brengen. Ik kon David niet in gevaar brengen. Ik was zo bang dat het te laat was, dat je bang voor me was.'

Drake stond ineens voor me en hij nam mijn gezicht in zijn handen. Ik keek met tranen in mijn ogen naar hem op. Ik snapte het, ik snapte het heel goed.

'O Drake', fluisterde ik en ik kuste hem. Ik sloeg mijn armen om hem heen en ik kuste hem. Het was zo nieuw en toch zo vertrouwd. Zijn geur, de manier waarop hij bewoog.

Drake trok de naalden uit mijn haar en hij kuste me wild. Ik klampte me aan hem vast. Hij trok mijn jurk uit en ik trok gehaast aan zijn shirt. Drake trok het uit en hij kuste me weer. Zijn handen waren overal en het gevoel van geliefd te zijn was weer terug.

Drake legde me op het gras neer en ik ging uitdagend liggen. Drake ging tussen mijn benen liggen en hij trok mijn jurkje naar beneden. Zo werden mijn borsten ontbloot en gretig begon Drake aan mijn tepel te zuigen. Ik schreeuwde zijn naam.

'Drake, nu', smeekte ik. 'Laat me niet meer wachten.'

Drake glimlachte naar me en hij maakte zijn broek los. Hij duwe mijn rokken omhoog. 'Mijn lieve Eveline', fluisterde hij voordat hij in één ruk meteen diep in me ging. Ik wilde weer schreeuwen, maar Drake hield zijn hand voor mijn mond. Ik keek diep in zijn ogen en we bleven naar elkaar kijken. Drake bewoog en ik ademde zwaar. Hij haalde zijn hand voor mijn mond weg. In zijn ogen kon ik zien hoe Drake genoot van al dit. Het was alsof het weer onze eerste keer was. Zo overweldigend.

'Alsjeblieft, Drake, alsjeblieft', smeekte ik. Het langzame ritme dat Drake eerst aanhield versnelde hij. We kreunden van genot en ik begon met Drake mee te bewegen. Alles om hem dieper in me te laten gaan. Hij moest dieper, het moest meer, het moest sneller.

Drake haakte een arm om mijn middel en hij richtte me wat op. Ik kromde mij rug en hij ging nog dieper in me. Ik probeerde naar Drake te kijken. Zijn ogen werden donkerder en het stond me wel aan.

'Nu, Eveline, nu', zei Drake gehaast. Hij gaf nog een laatste stoot en toen hadden we beide onze ontlading. Drake liet me los en ik liet me vallen op het gras. Drake viel op me en zo hijgden we uit. Ik keek naar hem. Zijn gezicht glinsterde op plekken waar de zonnestralen hem konden raken.

Ik grinnikte. Dus dit was het geheim van mijn Drake. En hij had me weer gepakt hoor. Als hij me maar niet zou verlaten. Maar aan de grijns en de blik op Drake's gezicht zou dat voorlopig niet gebeuren.