Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 006

Drake reed binnen de muren van zijn paleis. Het paleis lag op het hoogste gedeelte van de stad en het keek uit over de stad en de zee. Het was prachtig en helemaal wit.
Drake reed tot aan de trap en toen stond hij stil. 'We zijn thuis', fluisterde Drake eerder tegen zichzelf dan tegen mij.
Hij stapte af en tilde me van het paard af. Steve en Sam kwamen gelijk naar ons toe en ze probeerde mijn aandacht te trekken. Ik ging op mjin hurken zitten en ik luisterde naar hun verhalen over wat ze gezien hadden.
'Majesteit, majesteit', riep een jongen en gehaast kwam hij naar beneden.
'Doe rustig aan, Jeremy', zei Drake.
Steve en Sam waren meteen stil en ik ging staan. Ik nam hun handjes in die van mijn.
De jongen, Jeremy, fluisterde wat in Drake's oor. Ik zag in mijn ooghoeken dat Argus, Max en Marcus gespannen werden. Ze rechtten hun rug en Argus fronste.
'Dank je Jeremy', zei Drake en hij draaide zich naar me om. Hij legde zijn hand op mijn wangen en hij keek in mijn ogen. 'Ik moet gaan, wat dingen afhandelen. Ik zie je vanavond. Ik zou ervoor zorgen dat mijn huishoudster je het huis laat zien.'
'Oke', zei ik. Ik snapte niet wat er aan de hand was, maar ik zag in Drake's ogen dat hij het niet leuk vond.
'Tot vanavond', zei Drake en toen draaide hij zich om. 'Kom mee', zei hij tegen zijn ridders en ze haasten zich met z'n allen de trap op.
'Je hebt tenminste de affectie van de koning gekregen', zei Silvia. 'Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?'
Ik wilde een vinnig antwoord geven, maar ik hield wijselijk mijn mond. Ik wilde niet dat ze mij of de jongens begon te slaan. We waren nu ergens anders, dus het moest afgelopen zijn met al deze onzin. En dit was nu mijn huis, ze kon me hier niks meer maken.
Een wat dikkere vrouw kwam de trap afgerend. Ze bleef voor me stil staan en ze boog. 'Goede dag, lady Eveline', zei de vrouw. Ze ging weer rechtop staan. Sam giechelde. 'Ik ben Madeline, de huishoudster. Maar noem me maar Maddie, zoals iedereen dat doet. Wilt u mij volgen?'
'Natuurlijk', zei ik en we liepen achter haar aan. Ik wist dat Silvia boos was omdat zij niet werd begroet.
'Ik zal er voor zorgen dat uw bagage naar uw kamers wordt gebracht', zei Linda.
'En die van mijn neefjes?' vroeg ik.
'Die worden natuurlijk naar de kinderkamers gebracht. Dat is vrijwel naast die van u, dus daar hoeft u zich geen zorgen over te maken. Maar we brengen de bagage naar boven en dan gaan we ons voorbereiden op het verlovingsfeestje van vanavond.'
'Een verlovingsfeestje?' vroeg ik.
'Ja natuurlijk', zei Maddie. 'Iedereen moet weten dat onze koning gaat trouwen. En dan komt het tenminste niet helemaal als een schok. En dan trouwt u over een maand.'
'En hoe is de koning?' vroeg ik. Ik zag dat Maddie glimlachte, maar toen liep ze snel verder.
'De koning is de beste die we ooit hebben gehad', zei Maddie. 'Hij is aardig en hij maakt zich zorgen. U heeft gelukt met hem, zeker weten. Er is geen betere koning, niet voor het volk en niet voor zijn huishouden.'
'Dus Drake ge...' Ik zag dat Silvia me boos aan keek en ik slikte mijn woorden in. 'Laat maar. Leidt ons maar naar onze kamers.'
'Natuurlijk, lady Eveline', zei Maddie en we liepen verder het paleis in. We liepen wat gangen in en uit en toen stonden we voor twee grote deuren.
'Deze deuren leidden naar uw kamers', zei Maddie. Ze deed het open en ik liep met mijn neefjes de kamer in. Mijn mond viel open van verbazing. Alles was licht en niet te ingericht, maar het was prachtig. 'Uw heeft de woonkamer, uw slaapkamer, een zitkamer tussen de kamer van de koning en u, een badkamer en nog een paar kamers. Als u getrouwd bent komen uw dames in wachting om u te helpen.'
'Je', zei ik. 'Zeg gewoon je, Maddie.'
'Wat je wilt, lady Eveline', zei Maddie. 'Ik zal zorgen dat de kleermaakster komt om je te helpen met je jurk.'
'Dank je wel', zei ik en Maddie liep weg. Ik liet de handen van mijn neefjes los en ze gingen rondlopen. Ik zag dat zij ook waren overdonderd door alles wat er was gebeurd.
Ik keek naar Silvia die in een stoel was gaan zitten alsof dit haar kamer was. Ik hoopte dat ze ver weg haar kamer had in het paleis en dat ze over een maand weg was. Ik dankte de goden als dat gebeurde.

Ik keek naar mezelf in de spiegel. Ik had een witte jurk aan. Het zag er prachtig uit en het was anders dan de jurken die ik normaal droeg. Mijn haar was opgestoken en een paar plukjes vielen uit het kapsel.
De kapster was gek van mijn haar geworden, omdat het niet mee wilde werken.
Er liepen allemaal dienaressen rond. Ze boden me voedsel en drinken aan, maar ik was te zenuwachtig om dat aan te nemen. Ik wist zeker dat ik het dan zou uitspugen.
De deuren werden opengedaan en ik draaide me om. Drake kwam er aangelopen met Argus, Max, Marcus en andere ridders. Ze bleven wel buiten mijn kamer staan.
'Laat ons alleen', zei Drake en iedereen ging snel weg. De deuren werden achter Drake dichtgedaan en ik glimlachte naar hem. Het voelde goed dat hij hier was.
'Je ziet er prachtig uit', zei Drake. Ik keek even naar mijn jurk en toen keek ik weer naar Drake. Hij zag er ook prachtig uit. Ik wilde mijn mond open doen om dat te zeggen, maar hij gaf me er niet de kans voor.
'Doe je ogen dicht', zei hij en ik deed wat hij beveelde. De vorige keer had hij me gezoend en ik hunkerde naar weer een kus.
Ik hoorde Drake om me heen lopen. Het liefst wilde ik mijn ogen open doen en hem aankijken, maar ik was bang voor de woede aanval die zou kunnen komen. Ik had te veel tijd bij Silvia doorgebracht dat ik wist hoe een riem op mijn rug aanvoelde.
Drake legde zijn handen op mijn schouders en ik schrok er een beetje van. Hij stond achter me en hij verborg zijn gezicht in mijn hals. 'Waarom ben je zo gespannen, Eveline?' fluisterde hij. 'Kom hier.'
Drake draaide mijn gezicht om en toen voelde ik zijn lippen op die van mij. Drake sloeg een arm om mijn middel en hij hield mijn hoofd vast zodat ik me niet zou omdraaien. Ik leunde dus zwaar tegen Drake aan en aan zijn glimlach te voelen vond hij dat wel leuk.
'Zo zacht, zo heerlijk', fluisterde Drake tegen mijn lippen aan. Toen verplaatste hij zijn aandacht naar mijn hals en ik liet mijn hoofd tegen zijn schouder aan liggen. Met één hand ging ik door zijn haar en met de andere hield ik zijn hand vast. Hij maakte me gek en ik wilde alleen maar meer. Ik was een slecht mens, maar het kon me even niet schelen.
'We moeten gaan', fluistede Drake tegen mijn hals aan. 'Ze verwachten ons.'
Ik knikte even en toen ging ik rechtop staan. Ik liet hem los en Drake liet mij los. Hij liep weer om me heen en ik hoorde weer wat geluid.
'Ja mag je ogen opendoen', zei Drake en ik deed ze meteen open. Hij had weer zijn masker op. Ik vond het toch niks met het masker, ook al verhoogde het de spanning als ik mijn ogen dicht moest doen.
Drake liep op me af en hij legde zijn hand op mijn wang. Liefkozend streelde hij het. 'Kom', fluisterde hij. Hij bood zijn arm aan en ik nam het aan. We liepen samen verder, de festiviteiten te gemoet.