Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 032

Ik liep over de dorre vlakte. Overal lagen er lijken en ik hoorde het geluid van zwaarden die tegen elkaar werden geslagen in de verte. De vlakte was bezaaid met bloed en een rilling ging over mijn rug heen.

Ik hoorde een gil en ik begon te rennen. Ik wist niet waar de gil van daan kwam of van wie het was, maar ik wist wel dat ik moest rennen.

Ik kwam al snel aan op het slagveld. Mensen stonden in een kring om iemand heen. Ik rende er naartoe en duwde iedereen opzij. Het maakte niet uit, ik ging door hen heen. Ze merkten niet eens dat ik er was, geen rilling, niks niet.

En daar zag ik hem liggen, omringd door zijn soldaten. Argos had een in man in zijn armen. Zijn zwaard lag tegen diens keel aan. 'Ik vermoord je', fluisterde Argos woedend, maar de tranen stonden in zijn ogen.

Ik bleef stil staan en van de schrik kon ik niet meer adem halen. Ik liet me naast de gewonde vallen.

'Drake', fluisterde ik angstig. Hoewel Drake een masker op had en je dus niet kon zien of hij dood of levend was, wist ik het antwoord al. Het was zo overduidelijk.

'Nee', zei ik terwijl de tranen over mijn wangen stroomden. 'Nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee, nee.'

Met een schok werd ik wakker en ik keek om me heen. Het was al licht, maar Drake was er niet. Zijn kleren waren wel weg, dus waarschijnlijk had hij me laten slapen.

Ik ging weer liggen en haalde diep adem. Dit was de eerste keer dat ik droomde dat Drake dood zou gaan. Was dit een teken van de goden, zou ik mijn echtgenoot verliezen? Ik hoopte zo van niet. Ik kon Drake niet verliezen, ik kon mijn zoon niet de leiding laten nemen over het koninkrijk.

Ik stond op en ik liep met de kom met water. Ik waste mezelf en deed een jurk aan. Ik wilde zo snel mogelijk naar Drake toe gaan en kijken of hij veilig was. De droom deed me niet goed.

Na de regen val is het niet meer zo heet geweest, gelukkig. De kwelling was over en de kinderen genoten weer. Door de hitte waren ze hele daen moe. Dat deed hen niet goed. Zeker omdat ze het op elkaar gingen afreageren.

Toen ik klaar was liep ik mijn kamer uit en meteen naar het kantoor van Drake. Voordat ik de deuren open kon doen, werden ze open gedaan door Argus. Hij glimlachte naar me toen hij me zag. 'Telepatie?' vroeg hij.

'Wat?'

'We waren naar je op zoek, milady', zei Argus. 'Kom binnen.' Hij stapte opzij en ik kon zien dat er nog meer mannen in het kantoor stonden. Ik keek naar Drake en hij keek wanhopig naar mij. Er was hier iets aan de hand en het gevoel dat mijn droom waarheid zou worden werd steeds groter.

'Kom hier, mijn koningin', zei Drake. Ik liep op hem af en ik ging naast hem staan. Ik legde een hand op zijn schouder en ik voelde dat hij gespannen was. 'Zeg de koningin wat je mij hebt gezegd, Rawfort.'

'Maar uwe Majesteit, denk u dat het wel een goed idee is om een vrouw...'

'Ga je het me nog vertellen of niet', zei ik. Ik rolde met mijn ogen. De mannen in het koninkrijk hadden het niks gevonden dat ik Drake's taken had overgenomen toen hij weg was. Het kon mij niet schelen. Ze mochten zoveel zeuren ls ze wilden, het zou niks veranderen aan wat er was gebeurd.

'Natuurlijk hare majesteit', zei de man en hij maakte een buiging. 'Zoals ik al zei heb ik uw hulp nodig uwe majesteit. De JoChristen zijn een probleem en ze vernietigen en stelen mijn oogst. U moet er iets aan doen.'

'Ik weet het niet', zei een andere man. 'Lord Lockhurst hare majesteit.' De man boog voor me. 'Het kan wel zo zijn dat ze iets doen, maar we kunnen geen leger op ze afsturen. Een kleine delegatie misschien. Maar zoals het in dit land gaat, iedereen wordt gerespecteerd. Er is vast een reden waarom ze uw oogst vernietigen en stelen.'

'Wat vind jij liefste?' vroeg Drake.

'Ik ben het eens met lord Lockhurst', zei ik. 'Je kan niet een heel leger op mensen afsturen omdat ze uw oogst vernietigen en stelen. En meestal gaan mensen dat doen als ze honger hebben, of dat heb ik gemerkt. En omdat deze mensen in uw district leven, Rawfurt, denk ik dat u er mee met omgaan.'

'Hoe, ik mag ze niet vermoorden', zei hij kwaad. Ik hoorde Drake naast me zuchten en ik kneep in zijn schouder.

'Hoe ziet het met de rest van uw mensen?' vroeg ik. 'Verhongeren zij ook.'

'Nee, natuurlijk niet', zei de man.

'Waarom niet?' vroeg ik.

'Omdat ze genoeg te eten krijgen', zei Rawfurt.

'En waarom verhongern de JoChristenen?'

'Omdat ik ze niks geef', riep de lord. 'Waarom zou ik? Ze doen nooit wat we willen, ze betalen niks en ik moet ze te eten geven. Het is absurd.'

'De kosten voor vrede', hoorde ik Drake onder zijn adem mompelen. Hij stond op en hij keek iedereen aan. 'Ik denk dat mijn taak hier is gedaan. Als je niks de JoChristenen niet hun deel van het voedsel geeft, dan gaan ze natuurlijk stelen Rawfurt. Jullie kunnen gaan?'

De mannen maakten een buiging en ze verlieten de kamer. Argus, Marcus en Max verlieten ook de kamer en ze deden de deuren achter hun dicht. Nu waren alleen Drake en ik in de kamer.

'Kom hier', fluisterde Drake en hij trok me op zijn schoot. Ik haalde het masker van zijn hoofd af en ik kuste zijn wang. Drake verborg zijn gezicht in mijn haar en hij snoof diep.

'Wat is er?' vroeg ik.

'Rawfurt is niet de enige die om een leger heeft gevraagd', zei Drake. 'En ik ben bang dat ik aan het volgende verzoek wel moet voldoen. De koning van een aangrenzend land vraag om mijn hulp en ik kan hem niet weigeren als ik de vrede wil bewaren.'

'Ga niet', fluisterde ik.

'Heb je me wel gehoord, Eveline?' vroeg Drake. Hij keek me aan. 'Ik moet wel gaan.'

'Ik weet het, maar...' Drake kuste me en ik voelde dat hij me nodig had. Ik kon hem nu niks vertellen over mijn droom en mijn angsten dat hij dood zou gaan. Drake had me nodig en ik had hem nodig.

Ik kuste hem terug en ik maakte de knoopjes van zijn shirt los. Toen Drake mijn jurk wilde losmaken, stopte ik hem. 'Het is mijn beurt', fluisterde ik tegen zijn lippen aan. Ik trok zijn shirt uit en ging met mijn lippen over zijn borst naar beneden.

'Eveline, wat...', begon Drake te fluisteren, maar hij hield zijn adem in toen ik zijn broek losmaakte.

'Werk mee', fluisterde ik tegen zijn huid aan. Ik trok zijn broek uit. Toen ik met mijn hand over zijn penis ging hoorde ik Drake kreunen. Ik ging op mijn knieën zitten en ik keek naar hem op. Drake had zijn ogen gesloten en zijn hoofd naar achteren. Hij hield met zijn handen heel strak de armleuning vast.

Ik nam hem in mijn mond en Drake kreunde hard. 'Wat doe je met me, Eveline?' vroeg hij.

Met mijn tong ging ik over hem heen en ineens trok Drake me omhoog. Hij keek in mijn ogen en hij glimlachte. 'Waar heb ik je aan verdiend', fluisterde hij voordat hij me kuste.