Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 024

Ik stond met Drake alleen in een kamer. Hij dronk afwezig van zijn glas met wijn. We hadden de hele dag samen doorgebracht terwijl Drake bezig was met zijn werk. Hij wilde me vandaag bij zich hebben en ik kon geen nee zeggen. Ik denk dat we allebei rustiger werden van elkaar.

Drake ging naast me zitten en ik legde mijn hoofd op zijn schouder. Afwezig legde ik mijn hand op mijn buik. Nog een paar weken en dan moest ik weer aan dit avontuur beginnen. Ik was bang voor wat het met me zou doen. Maar ik wist dat Drake er koste wat kost ervoor zou zorgen dat ik dit overleefde.

'Waarom dit diner ook al weer?' vroeg Drake. 'Ik weet dat je het al duizende keren hebt gezegd, maar toch.'

'Ik wil dit diner zodat de dienaren en iedereen kan zien dat we het goed samen kunnen vinden. Daarom heb ik ook bevolen dat we in de kamer met die grote ramen gaan eten. Daar kan iedereen in de stad ons zien.'

'Waarom wil je dit?' vroeg Drake. 'Je weet hoe mijn ouders tegen me hebben gedaan. Ik weet dat je het met me eens bent. Waarom moet men ons dan zien?'

'Omdat men gaat nadenken', zei ik. 'Men gaat vragen stellen en dat mogen ze niet. En je ouders moeten zien hoe goed we het hebben. Daarom wil ik de kinderen ook vanavond bij het eten hebben. Ze moeten zien dat je het hebt gered zonder hen. En men moet zien dat we met je ouders over weg kunnen, ook al waren ze er nooit.'

'Ik hou van je, dat weet je toch', zei Drake. Hij kuste me op mijn voorhoofd en ik glimlachte. De deuren gingen open en Drake draaide zich meteen om. Niemand mocht hem zien zonder masker dan ons gezin. De kinderen kwammen binnen rennen en Maddie deed meteen de deur dicht. Drake draaide zich om en hij tilde de jongens één voor één op. Ze genoten ervan.

'Zijn jullie klaar voor vanavond?' vroeg ik aan de jongens. David maakte een buiging om dat te laten zien.

'We hebben geoefend met Maddie en Agros', zei Steve. 'Ze lieten ons allemaal dingen zien.'

'Mooi zo', zei ik. 'We gaan vanavond eten met Drake's familie. Dus het is familie van ons. Ik wil dat jullie je netjes, maar normaal gedragen. En het komt allemaal goed.'

'Doet papa zijn masker af?' vroeg David.

Drake keek naar me en hij glimlachte triest. We wisten allebei dat met de grote ramen die uitkeken op de stad het niet kon. Iemand zou hem kunnen zien, we konden het niet riskeren.

'Nee mijn zoon', zei Drake. 'Nee, dat kan ik niet. Men zou me kunnen zien en dat mogen we niet riskeren.'

'Ik begrijp het', zei David, maar hij keek sip. Ik ging met mijn hand door zijn haren.

'Het kan niet altijd', zei ik. 'Laten we gaan. Ze zijn vast op ons aan het wachten. En het is heel erg onbeleefd om je gasten te lang te laten wachten.'

Drake knikte en hij nam zijn laatste slok wijn. Hij kon bij het diner niet eten of drinken. Daarvoor was het masker niet gemaakt.

Drake stak zijn hand uit toen hij zijn masker op had en ik nam het aan. We liepen samen voor onze kinderen door de gang naar onze eetkamer. We liepen naar binnen en de familie van Drake stond op. We bleven staan en de kinderen liepen om ons heen.

'Kinderen, laat mij jullie voorstellen aan jullie vaders familie', zei ik. 'Dit zijn Diana en Charles, jullie grootouders. Dan heb je Raven, jullie tante, en haar verloofde Jason. En je hebt Damon, jullie oom. Dit zijn mijn twee neefjes, de tweeling Steve en Sam. En onze zoon David.'

De familie van Drake knikte op de juiste momenten. We gingen zitten. Drake aan het hoofd van de tafel en ik aan de linkerkant van hem. David zat naast mij en tegenover ons zaten Steve en Sam. De rest kon met niet schelen.

Het voorgerecht werd gebracht. Het was lichte soep. We aten er rustig van, maar het was een heel gedoe voor mij. Ik moest er voor zorgen dat Steve en Sam dooraten, ik moest David soms voeden, mezelf nog en ik probeerde zo veel mogelijk Drake's hand vast te houden. Het was een drukte van jewelste, maar het lukte wel uiteindelijk.

Ik voelde de baby schoppen en ik glimlachte. Ik pakte Drake's hand en legde die op mijn buik. Ik keek naar hem en in zijn ogen zag ik hoe gelukkig hij zich voelde.

De gerechten gingen door en door en af en toe probeerde ik een gesprek met Drake's familie te beginnen, maar zij leken meer geïntereseerd in het staren. Het maakte mij eigenlijk niet uit. Ik moest doorgaan om er voor te zorgen dat alles op rolletjes liep.

De kokkin kwam binnen met haar bedienden. Ze hadden allemaal een glas met ijsbolletjes erin. Het werd voor me neergezet en ik glimlachte. Van Drake mocht ik niet veel eten en drinken en ook niet echt ijs. Maar ik was zo blij dat hij ervoor had gezorgd dat dat nu wel mocht.

'Dank je wel, lieverd', zei ik met een gelukzalige glimlach.

'Altijd toch', zei Drake. 'Alles om ervoor te zorgen dat je gelukkig bent.' Hij kneep in mijn hand en ik voelde me geliefd. Het was zo mooi hoe alles was veranderd. Drake kon zich nu niet meer van ons afsluiten, alleen al omwille van de kinderen.

'Mam, is er iets aan de hand?' vroeg David.

'Nee hoor lieverd', zei ik. Ik gaf een kus in zijn haar. 'Ga lekker eten.'

David begon te eten en ik deed het ook. Ik keek naar Diana. Ze glimlachte alsof ze iets zag wat beter was dan ze ooit had gezien. Het maakte me onzeker.

Ik schudde mijn hoofd. Het was zo raar om Drake's familie hier te hebben. En ik wist dat ik niet de enige was die zo dacht. Ik keek naar Drake. In zijn ogen zag ik dat hij precies hetzelfde meemaakte. We wisten niet wat ons te wachten stond. En eigenlijk vond ik dat niet goed. Ik kon nu geen stress gebruiken. Omwille van de baby en mijzelf.