Kingdom of Love

Kingdom of Love Hoofdstuk 003

Terwijl ik een slokje van mijn wijn nam, keek ik over mijn glas naar Silvia. Ze was aan het stralen omdat zij de koning van Recain aan haar tafel had. Ik was er ook onder de indruk van. Drake was aardig geweest. Hij had vele dingen gevraagd over mijn leven, mijn familie, hoe ik mijn stiefmoeder vond en wat ik elke dag deed. En de hele tijd maakte hij de belofte dat hij alles zou doen om me gelukkig te maken.

Ik legde de wijn neer en ik begon weer van het eten te eten. Er was het beste van het beste gemaakt. Ik vond het niet lekker. Ik wist dat onze kokkin voor vandaag was vervangen door een betere kok. Ik vond het niks, ik wilde gewoon de oude kokkin terug.

'Gaat het?' fluisterde Drake. Ik keek hem aan, maar hij leek gewoon naar zijn bord te kijken en te genieten van zijn eten.

'Jawel', fluisterde ik terug. 'Maar u bent...'

'Jij', verbeterde Drake me.

Ik glimlachte. Geen beleefdheden, dat was ik vergeten. 'Maar jij bent hier nu, dus alles is anders. Daar hou ik niet zo van. Zeker niet als iets wordt verandert door iets wat eigenlijk slechter is.'

Drake grinnikte zacht. 'En hoe moet het dan in Recain?'

'Dan is alles anders', zei ik. 'Ik moet er dan wel aan wennen, ik heb geen keus. Nu voelt het niet als anders.'

'Ben je blij met de verloving?' vroeg Drake.

'Ik denk dat het minder eng is dan gedacht', zei ik. 'En ik hoorde er pas vanochtend over. Ik wist niet eens dat er wat werd afgesproken.'

'Ik ook niet', gaf Drake toe. 'Mijn moeder en mijn zusje hebben dit geregeld. Ik hoorde er pas gister over, nadat de brief was verstuurd.'

Het was even stil. Ik at wat meer en ik keek de tafel rond. Die zat vol met de mannen van Drake. Hij had me voorgesteld aan Argos, Max en Marcus. Marcus zou altijd bij mij blijven en Argos en Max waren de persoonlijke ridders van Drake.

'Kan ik je iets vertellen, zonder dat je boos wordt?' vroeg Drake. Ik keek hem aan en hij keek mij ook aan. Opnieuw werd ik getrokken naar zijn ogen. Eigenlijk deed het masker hem op één of ander manier ook goed. Zijn ogen waren zijn kracht, ook al wilde ik heel graag zijn gezicht zien.

'Ligt eraan wat je gaat vertellen?' zei ik.

Drake grinnikte. 'Je ben een slimme dame, Eveline', zei hij. 'Ik vind dat wel leuk. Maar wat ik je wilde zeggen. Ik kwam hier eigenlijk heen om de verloving te verbreken. Ik heb geen tijd voor een vrouw. Ik heb geen tijd voor mezelf, eigenlijk. Maar mijn zus wilde dat ik persoonlijk de verloving zou verbreken, dus ik ben hier heen gegaan.'

Het deed pijn om hem dit te horen zeggen. Het was net alsof ik persoonlijk werd afgewezen, terwijl hij me toen niet kende. Hij kent me nu niet eens.

'Wat deed je overhalen om de verloving toch niet te verbreken?' vroeg ik. Ik wilde het weten.

'Hoe je je neefjes beschermden', zei Drake. 'Ik denk dat dat het is. Maar je schoonheid en onschuldigheid is iets waar geen woorden voor zijn. Ik denk dat dat ook heeft geholpen. Maar vooral hoe je omging met je neefjes. Ik heb gezien, Eveline, dat je goed genoeg zou zijn voor mijn volk, zelfs beter. Je zou een goede moeder en vrouw zijn en ik heb iemand nodig waarop ik kan vertrouwen.'

Ik keek naar de handen in mijn schoot. Ik voelde me gevleid. 'Dank je wel, denk ik', zei ik.

'Graag gedaan, mijn koningin', zei Drake.

Ik sloot mijn ogen. O ja, Drake was een koning. Als we zo praatte kon ik dat nog wel vergeten. Maar hij was een koning en als ik zijn vrouw werd, werd ik koningin. Daar was ik wel bang voor. Hoe zou het volk me vinden? Wat voor indruk zou ik op hun maken?

'Maak je geen zorgen, Eveline, je zou een geweldige koningin zijn', zei Drake.

'Ik hoop het', fluisterde ik en ik keek hem aan. 'Ik denk dat ik dat het engst vind. Dat ik straks koningin ben van een heel veel mensen. Van een stad waar iedereen woont en er toch vrede is. Het klinkt zo onwerkelijk.'

Ik keek op en ik zag Argos glimlachen. Waarschijnlijk had hij ons gehoord. Ik vond het niet erg. Iemand moest weten hoe ik me voelde bij dit.

'Het komt wel goed', fluisterde Drake. Waarschijnlijk had hij ook opgemerkt dat men ons gadesloeg. 'Als je mijn volk net zo betoverd als je dat bij mij hebt gedaan, dan is er niets aan de hand.'

Ik keek naar Drake en zuchtte. 'Ik hoop het', fluisterde ik terug. Drake knikte goedkeurend.

'Hoe gaat de bruiloft er uit zien?' vroeg Silvia. Ze had al de hele dag geprobeerd om Drake aan het praten te krijgen, maar dat lukte niet altijd.

'Ik weet niet alle details', begon Drake. 'Mijn zus regelt het nu en Eveline kan helpen als we in Recain aankomen. Maar zover ik weet komen vele vrienden. Ook zouden we eerst trouwen, voordat Eveline tot koningin wordt gekroond. Het trouwen zou gebeuren op het plein voor mijn huis, en de kroning in de kerk aan de andere kant van de stad.'

'Dat klinkt perfect, toch Eveline?' vroeg Silvia.

'Het klinkt fantastisch', fluisterde ik en glimlachte zwakjes. Dus we meosten door een koets door de stad, twee keer. Ik was het hier niet mee eens. Maar had ik een keus? Vast niet.