Lost His Mind || Larry

0.3- we can't sleep

2019

İlişkileri başlayalı aylar olmuştu.

Düşündüğünün askine onunla olmadığında ve kendisini geride tuttuğunda hiçbir şeyin değiştiği yoktu; aksine, böyleyken daha mutsuz hissediyordu ve bu şekilde davrandığı için Louis'yi de üzüyordu. Ona o kadar çok alışmıştı ki bu, onu üzmeyi asla istememesine ve her gününü yanında geçirmek istemesine sebep oluyordu.

Louis'yle birlikte oldukça günden güne ona daha çok alıştığı ve ondan gerçek anlamda hoşlandığı için kendisini geri çekmeyi kestiğinde, bir ilişkiye başladıklarında, gerisi de çorap söküğü gibi gelmişti. Hisleri gün geçtikçe büyümüş, ona karşı asla anlamlandıramayacağı şeyler hissetmeye başlamıştı.

Bunun yanında hafiflemiş de hissetmişti çünkü ne olursa olsun, günü nasıl geçerse geçsin, Louis Harry'yi sakinleştirmenin bir yolunu her zaman buluyordu. Ki buna gerek bile yoktu, varlığı Harry'yi sakinleştirmeye ve çok uzun sürmese de bir şeylerin düzeleceğine inanmasını sağlamaya yetiyordu; onunlayken her şey çözülebilirmiş gibi geliyordu.

Ama her şeye rağmen, onunlayken daha iyi hissetse ve güvenli alanında olsa bile, mutsuzluğunun önüne geçememişti. Zihnini susturamıyor, beynini yıkayamıyordu. Sürekli kötü şeyleri düşünmekten yorulmuş olsa da savaşmayı sürdüremiyordu.

Ona yeterli olmadığının farkındaydı. Louis kendisinden çok daha iyi bir haldeydi, dediğine göre grup terapisine başlama sebebi olan bir bunalım içindeydi ama Harry'nin aksine gün geçtikçe çok daha iyi gözüküyordu ve Harry kendi zihniyle onu boğduğunu biliyordu. Dahi olmaya gerek yoktu, çocuk sürekli erkek arkadaşını iyi hissettirmeye çalışmaktan yorulmuş olmalıydı ve Harry bunun karşısında ne yapacağını da bilmiyordu.

Numara yapmayı denemişti. Onu daha fazla yormamak için mutluymuş gibi gözükmeye çalışmıştı ama bu hiç olmadığı birisi gibi davranmaya çalışma denemeleri kendisini daha çok yormuştu. Yine de kendi yorgunluğunu umursamamıştı çünkü Louis'yi mutlu etme yolunun kendisini mutlu olmasından geçtiğini biliyordu, dayanabilirdi, bunun hakkında da düşünmek istememişti.

Ne yazık ki, bir gün, yalnız kaldığında ve maskesini düşürdüğünde, Louis aniden evine geldiğinde ve kendisini hazırlıksız yakaladığında saklayacak pek bir şeyi olmamıştı. Harabe bir durumda, yorgunluğuyla birlikte içki şişelerinin ardında saklamaya çalıştığı haliyle sevgilisine yakalandığında bu sadece erkek arkadaşını hayal kırıklığına uğratmış, ikisini de daha fazla üzmüştü.

Bu yüzden bir kereliğine de, sadece bir kereliğine, işleri daha iyi hale getirmek için çareler düşündüğü uzun geceler sonucu uyuşturucu yoluna başvurdu. Kafasını sakinleştirecek, düşünmesini engelleyecek, daha rahat davranacaktı. Kafası güzel olduğunda daha çekilir bir Harry olduğunu ergenliğinden beridir biliyordu.

Bu şekilde Louis'ye karşı daha güzel bir imaj çizmiş de olacaktı. Sadece bir seferliğine Louis'nin gözünde, Louis'nin hakettiği gibi bir adam olmak istemişti. Ayrıca bu sefer hem zorunlu olarak davranmadığı için yorgun olmayacaktı hem de zaten dolu olan kafasını boşaltacaktı.

İşe yaradı da. Louis'nin bunların nasıl olduğundan haberi yoktu ama işe yaramıştı. Harry, sevgilisinin karşısına daha rahat bir kafayla çıktığında ve bunun sahte bir rahatlama olmadığını ona belli ettiğinde, Louis'nin buna verdiği tepkiyi gördüğünde kendisi de gerçekten mutlu olmuştu. Hatta tüm günü birlikte dışarıda geçirmişlerdi; yemek yemişler, sinemaya gitmişler, akşam olunca bir parka gidip çimenlerin üzerine yatarak gece yarısına kadar birbirlerine hayallerinden bahsetmişlerdi.

Tabii ki uyuşturucu konusu bununla sınırlı kalmadı. Louis bir şekilde onu daha iyi hissettirmeyi başarıyordu ama bunu asla Harry onun için becerememişti. Bu yüzden uyuşturucunun bir kez işe yaradığını gördüğünde gönül rahatlığıyla devamının gelmesine izin vermişti çünkü onu mutlu etmek istiyorsa kendisi de sağlıklı gözükmeliydi, nasıl olduğu önemli değildi. Tek istediği ona iyi gelmek ve buna devam etmekti.