Lost His Mind || Larry

1.8- feeling better?

Louis, battaniyeyi boynuna kadar çekmiş bir şekilde yatağında uzanırken karşındaki televizyonu izliyordu. Özel olarak isteyip yaptırdığı Gumball bölümleriyle dolu olan USBden kaçıncı bölümünü izlediğini bile bilmiyordu ama saatlerdir orada yattığından emindi.

Odasının kapısı çalındı, yeni tanışmış olduğu, adı Luke olan çocuk elinde tepsisiyle içeri girdi.

"Akşam yemeğini ve ilaçlarını getirdim."

"Teşekkür ederim." dedi çocuğun elindeki tepsiyi yanındaki sehpaya bırakmasını izlerken. Nerdeyse iki haftadır burada kaldığı için onları yiyip ilaçlarını içtiğini görmeden odadan ayrılmayacağının farkındaydı.

Luke, onun buradaki en aklı başında olan hasta olduğunun ilk günden beri farkındaydı. Depresyonu, olmayan şeyler görmesi, ileri düzeydeki şizofrenisi, intihara aşırı derede meyilli olması... Hiçbiri aklını tamamen kaybetmesine neden olmamıştı ve Louis bunun farkında değildi. Hastane, ne yaptıklarını bile bilmeyen, ilaçları almamak için her şeyi yapan hastalarla doluyken Louis onları getiren insana teşekkür edebilecek ve odasında oturup Gumball izleyecek kadar aklı yerindeydi ama bunu bilmiyordu.

Ama herkesin düşündüğünün aksine Louis, çoktan ölümün eşiğinde hissediyordu.

"Rica ederim, istediğin başka bir şey var mı?"

"Çikolata yiyebilir miyim?"

"Tabii ki Louis" derken gülümsedi Luke. "Sana hangisinden almamı istersin?"

"Snickers"

"Tamamdır, yemeğini yedikten hemen sonra alıp geleceğimden emin olabilirsin."

"Sağ ol Luke." dedi yerinde doğrulup yanında duran tepsiyi eline aldı Louis. "İlaçları aldıktan sonra uyuyakalırsam buraya bırakırsın."

"Nasıl istersen."

Louis çorbasını kaşıklamaya başladığında Luke yatağın hemen yanında 2 gün önce koyduğu sandalyeye oturdu. Karşısındaki hâlâ açık olanlar çizgi filme gözlerinin çevirdi. "Bu bölümü biliyorum" diye seslendi Louis'ye doğru. "Gumball ve Darwin kıyametin kopacağını sanıyorlardı ama sadece güneş tutulmasıydı. Çok tatlıydı."

"Yüzüncü kez izlememiş olsaydım ne olacaktı? Daha bölümün başındayım."

"İzlediğini biliyorum."

"Nasıl?"

"Bu bölümü herkes izlemiştir."

"Bu nasıl bir savunma?"

"Öyle işte."

Luke omuz silkti, Louis de kafasını iki yana sallayıp televizyona ve yemeğine odaklandı.
Konuşmayı devam ettirmek istememişti ama yanındaki çocuğun susmaya niyeti yoktu.

"Neden özellikle Gumball'ı istedin?"

"Yeni terapistim sen misin?"

Louis'nin alayla sorduğu soruya tekrar omuz silkti. "Sadece merak ettim."

"Etme."

Luke kafasını duvara yaslayıp çizgi diziyi izlemeye devam ederken bundan başka çaresi olmadığını biliyordu. Onunla konuşmak istese de cevaplandırması zorlamaya hakkı yoktu ve bunun farkındaydı.

Yine de Louis onun beklentisinin farkında olduğu için dayanamayarak "En güzel zamanlarımı bunu izleyerek geçirmiştim." dedi. Luke'un başı hafifçe ona dönse de ona bakmadı. "Yalnız olmadığım, mutlu olduğum tek zamanlardı. Yanımdaki kişiyle günlerimizi bu şekilde geçirildik. Kısa bir süre sürdü ama gerçekten mutluydum, yani... Sanırım o mutluluk hissini tekrar arıyorum ama hiçbir işe yaramıyormuş."