လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 40(Unicode)

လီရှော့သည် သူ့ဦးခေါင်းသူ ကုတ်ခြစ်ရင်း မငြိမ်မသက်ဖြစ်နေသောအတွေးများကို နည်းနည်းချင်း နည်းနည်းချင်းစီတွေးနေရာမှ ရုတ်တရက်ဆိုသလို လူတစ်ယောက်အကြောင်းကို ဖြတ်ခနဲစဥ်းစားမိသွားသည်။

ထိုလူက ရှောက်ချွင်ရှေ့မှာဆို ကျောက်ကျင်ရှင်းထက် အများကြီးယုံကြည်ရလောက်တဲ့လူဖြစ်ကာ သူတို့နှစ်ဦးသည် လီချန်ရှို့ကြောင့် တစ်ခါလောက်လည်း ဆုံထားဖူးသေးသည်။သူမက ရှောက်ချွင်၏အစ်မအကြီးဆုံးပင်ဖြစ်သည်။သူမ၏ ရှောက်ချွင်နှင့်လီချန်ရှို့၏ဆက်ဆံရေးအပေါ် ဖြတ်တောက်ပစ်ချင်စိတ်က တစ်ခြားလူတွေထက် သာ၍ပြင်းထန်သေးသည်။

လီရှော့ ခပ်မတ်မတ်ထိုင်လိုက်ရင်း ဖုန်းစာအုပ်ကိုစတင်ရှာဖွေလိုက်သည်။သေချာပေါက်ကိုပင် အချိန်အတော်ကြာအောင်မဆက်သွယ်ဖြစ်ခဲ့သောလူတစ်ယောက်၏ဖုန်းနံပါတ်ကိုသူတွေ့လိုက်သည်။ သူ ဖုန်းခေါ်လိုက်တော့သည်။

"ဟယ်လို ဘယ်သူပါလဲ"

ဖုန်း၏တစ်ဖက်တွင် အလွန်ဆွဲငင်သံပါသည့်အမျိုးသမီးတစ်ယောက်အသံပေါ်လာသည်။

လီရှော့ ခါးသီးစွာပြုံးလိုက်မိရင်း

"မင်္ဂလာပါ..ကျွန်တော် လီရှော့ပါ"

********

ဟန်ဖေးယဲ့ကို နှစ်ရက်ဆက်တိုက်လောက်ဖုန်းခေါ်မရတော့သည့်နောက်မှာ လီရှော့အနည်းငယ်ပူပန်လာသည်။ဟန်ဖေးယဲ့စိတ်ထဲမှာ ဘာတွေပဲတွေးနေပါစေ ခုချိန်မှာတော့ သူ မသက်မသာဖြစ်နေမှာ သေချာပေါက်ပင်။အနည်းဆုံးတော့ ဟန်ဖေးယဲ့ အဆင်ပြေကြောင်း သေချာအောင်လုပ်ဖို့ သူ့မှာတာဝန်ရှိသည်။ထိုအကြောင်းကိုတွေးပြီးသွားတော့ သူ ချန်ရှန့်ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်တော့သည်။

အချိန်က အမေရိကားမှာ ညရောက်နေပြီဖြစ်သည်။ ချန်ရှန့်က ဖုန်းဖြေချိန်မှာသူ့အသံကအိပ်ချင်စုံမွှားဖြစ်နေသည်။သူ အိပ်မောကျနေရာက နိုးလာတာသေချာပေါက်ပင်။

"ချန်ရှန့်...ဆောရီးကွာ မင်းအနားယူတာကိုနှောင့်ယှက်မိပြီ"

"လမ်းဘတ်....မင်း အိမ်ရောက်ပြီပေါ့"

ချန်ရှန့်က သမ်းဝေလိုက်သည်။