လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 52.1(Zawgyi)

ဓါးတန္းလန္းနဲ႔ ၅ရက္ႀကီးျခားလိုက္ရင္ေသြးလြန္ကုန္မွာစိုးလို႔ ၿပီးသေလာက္ေလးတစ္ဝက္ျဖတ္ၿပီး တင္ေပးလိုက္တယ္ရွင့္

လီေရွာ့သည္ သူ႔လက္ေမာင္းၾကားထဲကလူက အသက္ျပင္းျပင္းရႈေနရတာကို ခံစားမိသည္။ သို႔ေသာ္လည္း တစ္ျဖည္းျဖည္းၿငိမ္က်လာၿပီးေနာက္မွေတာ့ တုန္ယင္ေနသည့္သူ႔လက္တို႔ကိုလႊတ္ေပးလိုက္ေတာ့သည္။

ဝမ္းေရွာင္ေဟြးက လီေရွာ့ဘက္လွည့္လာကာ ေပြ႕ဖက္လိုက္၏။သူသည္ အသံတစ္သံမွမထြက္ေအာင္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေသာ္လည္း မ်က္ရည္တို႔ကမူ အထိန္းအကြပ္မဲ့စြာ စီးက်လာသည္။ သူ႔ပခုံးတို႔က တစ္သိမ့္သိမ့္တုန္ေနကာ ႏွလုံးသားထဲမွာလည္း ေဒါသစိတ္ေတြ၊သနားစိတ္ေတြႏွင့္ျပည့္ေနသည္။

လီေရွာ့သည္ ခုခ်ိန္မွာျဖစ္ေပၚေနသည့္သူ႔ခံစားခ်က္တို႔ကိုမေဖာ္ျပတတ္ေတာ့ေခ်။ဝမ္းနည္းမႈလား၊ အရွက္ရမႈလား၊ ေဒါသေပါက္ကြဲမႈလား ဘယ္ဟာကပိုၿပီးအေရးႀကီးလဲ ေျပာဖို႔ခက္လွသည္။သူသိတာတစ္ခုတည္းက ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ သူ႔ႏွလုံးသားဟာ အေခါင္းေပါက္ႀကီးတစ္ခုလိုျဖစ္ကာ တစ္ကိုယ္လုံးကလည္း ေအးစိမ့္ေနသည္ဆိုတာပဲ ျဖစ္သည္။

ေက်ာက္က်င္ရွင္းဟာ သူ႔စိတ္ကို အစကေနအဆုံးထိ သိေနခဲ့ၿပီးေတာ့ အစကေနအဆုံးထိ သူ႔ကိုကစားေနခဲ့သည္ပဲ။

အစကေန အဆုံးထိ သူတစ္ေယာက္တည္း စိတ္ေတြရႈပ္ေထြး၊ သပြတ္အူလိုက္၊ ႐ုန္းကန္ေနရခ်ိန္မွာ ေက်ာက္က်င္ရွင္းကေတာ့ သူ႔ႏွလုံးသားကိုမွန္တစ္ခ်ပ္လိုၾကည့္ေနခဲ့သည္ကိုး။

သူ႔ဘက္ကေန ယုံၾကည္မႈျပန္တည္ေဆာက္ဖို႔ေျပာတုန္းက၊ သူ႔ဘက္ကအတူေနၾကဖို႔ေျပာတုန္းက၊ သူ႔ဘက္က ဇာတ္လမ္းရပ္ဖို႔ေျပာတုန္းက ေက်ာက္က်င္ရွင္းဟာ သူ႔အေတြးေတြႏွင့္သူ႔ဆႏၵေတြအကုန္လုံးကိုသိေနခဲ့ၿပီးသားျဖစ္သည္။ ထိုသူက ထိုအရာေတြကို မေပးခဲ့ခ်င္႐ုံသာျဖစ္၏။သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူက ကစားလို႔မဝေသးေခ်။ထိုသူဟာ သူလုပ္ႏိုင္တာ ဘာမွမရွိေတာ့သည့္အဆုံးကို ေရာက္ေတာ့မွ မတတ္သာသည့္အဆုံး၌"ဝန္ခံျခင္း"ကိုသုံးခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေပသည္။