လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 6.2(Zawgyi)

Translator : a_tar13

"တစ္ခါမွမျဖစ္ဖူးဘူးမလား...."

ေက်ာက္က်င္ရွင္းသည္မ်က္ခုံးတန္းကိုအသာတြန႔္ရင္းစကားကိုေရွ႕ဆက္ေလသည္။

"ခင္ဗ်ားတစ္ခါမွတျခားသူတစ္ေယာက္ကိုအ႐ူးအမူး‌စြဲလမ္းတာမ်ိဳး မရွိဖူးဘူးမလား"

"ဒါက‌မင္းရဲ့ စြဲလမ္းတယ္ဆိုတဲ့စကားလုံး
အဓိပၸာယ္ေပၚမူတည္ၿပီး ကြဲျပားလိမ့္မယ္...
ကိုယ္တို့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္သိတာ
ရက္ပိုင္းေလာက္ပဲရွိဦးမယ္...မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ ဆုံဖူးတာဆိုလို့ငါးႀကိမ္လားပဲရွိေသးတာ...
အဲ့ေလာက္အခ်ိန္တိုေလး‌တြင္းမွာ မင္းက
ကိုယ့္ေပၚအ႐ူးအမူးစြဲလမ္းေနပါၿပီ ေျပာလာရင္ေတာ့ ဒီခံစားခ်က္ဟာ အတည္တက်ျဖစ္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ သာယာမွုအတြက္ခဏတာ ေပၚေပါက္လာတဲ့လိုခ်င္တပ္မက္စိတ္လို့ပဲ ျမင္တယ္...ေန႔စဥ္စားေသာက္ေနရတဲ့ ထမင္းဟင္းအေပၚထားတဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္လိုမ်ိဳးေပါ့..."

လီေရွာ့သည္စြပ္ျပဳတ္တစ္ဇြန္းကိုခပ္ယူရင္း
က်င္ရွင္းပါးစပ္ထံခြံ့ကာခပ္ေအးေအးဆိုလာပါေသာစကားမ်ားျဖစ္သည္။

"ခင္ဗ်ားကို ဒီေလာက္ထိအင္မတန္
ပ်င္းဖို့ေကာင္းတဲ့လူမွန္း ကၽြန္ေတာ္မထင္ခဲ့တာအမွန္ပဲ..."

က်င္ရွင္းသည္ႏွုတ္ခမ္းေထာင့္နားမွေပေနတဲ့စြပ္ျပဳတ္ရည္တစ္ခ်ိဳ့ကိုလၽွာႏွင့္သပ္လိုက္ေလသည္။

"စြဲလမ္းတယ္ဆိုတာ စိတ္ခံစားခ်က္တစ္မ်ိဳးပါပဲ...ဘိန္းေတြကိုကင္းေတြစြဲသလိုေပါ့...မရွိမေနနိုင္ ပုံစံမ်ိဳးေလ..."

"ဒါေပမယ့္ဘိန္းေတြကိုကင္းေတြက အႏၲရာယ္ဘယ္ေလာက္ရွိလဲဆိုတာ ကိုယ္တို့အားလုံး သိၾကတာပဲမလား..."

"ဆိုေတာ့ကာ...ခင္ဗ်ား လီခ်န္းရွို့ရဲ့အ႐ူးအမူး စြဲလမ္းျခင္းကိုတစ္ခါမွမခံရဖူးဘူးေပါ့..."

လီေရွာ့၏မ်က္ဝန္းအိမ္သည္က်ဥ္းေျမာင္းသြားေလေတာ့သည္။

"စကားေတြလွည့္ပတ္ေျပာ‌ၿပီး မင္းဘာကိုအဲ့‌ေလာက္သက္ေသျပခ်င္ေနတာလဲ..."

အျပစ္ကင္းစင္တဲ့မ်က္ႏွာေသေလးနဲ႔က်င္ရွင္းသည္မ်က္ေတာင္ေလးကိုပုတ္ခတ္ပုတ္ခတ္လုပ္ရင္းၾကည့္ေလသည္။