CHAPTER 31: Killer Eyes

326 16 2
                                    

A blue drape covered the girl's face and head. Although he was looking down into a laceration in a living person, the image was remarkably similar to the lacerations Drew had sewn up in a dead pig's foot numerous times. This was not a pig's foot, but yet he suddenly realized that a wound will always be a wound, a stitch a stitch, and a knot a knot.

"Trisha, hinga ka ng malalim ha, hawak ka kay ate nurse." Malambing na sabi ni Drew sa batang babae. Habang tinitignan niya ang mga sugat, sinubukan niyang pakalmahin ang bata sa pag-iyak.

Nakipagkilala siya rito na para bang nais niyang iparamdam sa pasyente na hindi lang siya basta doktor kundi isang kuya na pwede niyang sandalan sa mga oras na iyon.

"Dok Drew...masakit po ba yan?" Sumisinghot na sabi ng batang babae.

"Masakit ng konte, pero pagkatapos nito...wala ka ng mararamdaman. Hawak ka lang kay ate ganda. Hmmm?" Sabi ni Drew habang kasama niya ang isang nurse doon.

"Nympha dok..." Hanggang tenga na ngiti na sagot ng nurse.

"Ate Nympha pala...hawak ka lang kay ate ha, hinga ng malalim." Drew said and started to anesthetized the wound with five cc of one percent lidocaine with epinephrine.

It was a superficial linear laceration to the left cheek.

Drew remember how holding the curved needle at the end of the needle holder first felt so awkward, like trying to balance a pin between two metal chopsticks. He remember how Ace taught them with his free time. He proudly smiled and realized that their big brother's effort is now paying off.

This was not the first time he had ever sutured a human flesh, but because of Ace's dedication to teach them a lot of things, he became a master of stitching. A technique where minimal scarring would occur. He is so blessed that his mentor was not just an ER resident but a surgeon as well.

"Masakit pa?" Tanong ni Drew habang tinutusok ang sugat ng bata gamit ang pabilog na karayom na hawak niya.

"Wala naman dok Drew..." Sagot nito kaya nagsimula na siya sa pagtatahi niya.

A short, round and thin slice of metal with an endless tail of string dives in and out, up and down, methodically through layers of the girl's skin.

"Dok...may kambal ka ba?" Tanong ni Nympha kay Drew.

"Kambal?" Kunot noo ding tanong ng binata.

"Mm..."

"Wala, bakit?"

"Akala ko kasi kakambal ka ni Papa P eh." Pinipigil ni Nympha ang hagikgik niya.

"Papa P? Sinong Papa P?"

"Seryoso dok? Di mo kilala sa si Papa P? Grabe ka ha!"

"Hindi mo po kilala si Papa P dok Drew? Crush ko kaya yun! Kamukha mo nga po siya."

"So...crush mo na din si dok Drew, Trisha?"

"Mm! Kaya nga hindi na masakit yung sugat ko eh."

Natutuwa si Drew na kalmado na ang batang babae at natatawa naman siya kay Nympha. This is not the first time someone told him that he looks like Piolo Pascual. Even their mole was quite identical.

"Pati yang nunal nyo dok, magkamukha!" Kinikilig na sabi ni Nympha nang biglang pumasok si Ace sa cubicle kung asaan sila.

"Taken na yan Nympha, ikaw talaga! Huwag ka na magpa-cute kay Drew."

"Taken ka na dok? Ano ba yan! Broken heart ako agad..."

"He is my future brother-in law, right Drew?" Sabi ni Ace sa kanya pero hindi agad nakasagot ang binata. Napatigil siya sa ginagawa niya ng bahagya.

MY WHITE COAT DIARIESWhere stories live. Discover now