MY WHITE COAT DIARIES

CHAPTER 67: Kara's Eyes

Kara swallowed more when Drew did the push-ups. She don't know where to focus. Whether on the arms, calves, back or buttocks. All those areas were like appetizers, mouth watering that she couldn't keep on biting her lips.

A while ago, it was just an abdominal cramps, but continuing to watch him, she felt the trembling spasm all over her body. Her heart races, she could remember what it feels like to be touch by him. She can also feel the urge of touching every bit of Drew's body.

"Kanina ka pa ba diyan? What are you doing there?" Gulat na sabi ni Drew nang makita niya si Kara na nakatago sa may pintuan. Papasok pa lang siya pero hindi na siya nakahakbang pa nang makita niya ang binata sa sala na nag-eehersisyo.

She was also startled when she heard him. Hindi siya agad nakapagsalita dahil ramdam niya ang kaba.

"Ha? Ah..." Nauutal niyang sabi sabay hakbang papasok.

"Ka...kara..." Nauutal pa din siya at hindi matapos tapos ang sasabihin.

"Ka...ahm...ka..." She was so guilty and nervous standing there for more than twenty minutes. She couldn't complete her words without mumbling and blushing.

"Kararating ko lang." Hingal niyang sabi sabay sarado ng pintuan.

Dumiretso siya sa may kusina at pilit na umiwas sa direksyon ni Drew. Pero sa sobrang taranta niya, imbes na hindi sila magkabanggaan habang papunta ang binata sa banyo, bumangga pa rin siya sa dibdib nito.

"Ano bang ginagawa mo? Okay ka lang?" Tanong ni Drew sa kanya sabay hawak sa likuran ng dalaga. Sa sobrang lakas ng impact ay muntik na siyang matumba.

"Ah...sorry...ano kasi..." Kagat labi niyang sabi na muli na namang nautal.

"Ang sakit kasi ng puson ko, kukunin ko lang sana yung hot compress bag."

Sa wakas ay hindi na siya nautal kahit pa nakadikit ang mukha niya sa may dibdib ni Drew. She missed his scent. Not the addicting kind of scent, but a nostalgic one. Iyong amoy niya kahit hindi pa siya naliligo. Lalo na kapag kagigising lang niya. That manly natural scent she used to smell.

"Nasa may pinakababang cabinet, kunin mo na dun. Maliligo lang ako."

Si Drew na mismo ang umalis sa posisyon nila. Tumango na lang si Kara at tinungo ang direksyon na tinuro ng binata.

You are so irresponsible, how could you live without me?

Napangiti si Drew nang lingunin niya ang dalaga bago pumasok ng kwarto niya. He saw a stain of blood in her PJ's. Alam niya kung bakit nandito si Kara, hindi lang iyon para sa hot compress bag. Siguradong hihingi ito ng pabor para magpabili ng napkin. Hinayaan lang muna niya itong magpaiinit ng tubig. Gusto niyang antayin na magsabi ang dalaga sa kanya.

Nang matapos siyang maligo, nakita niya si Kara na nag-aabang sa kanya sa may pinto ng kwarto. Halata ang pamumutla nito. Lalo na at hindi siya makaupo o makahiga para ilagay ang hot compress bag sa may puson niya.

Nagkunwari si Drew na hindi niya iyon nahalata. Nilampasan lang niya ang dalaga at tinungo ang kusina.

"Ahm...Drew..." Sumunod si Kara sa kanya.

Nilingon niya ito at nag-antay kahit pa alam na niya ang sasabihin nito.

"Ang sakit kasi ng puson ko, pwede bang-"

Natigilan ang dalaga nang iabot ni Drew sa kanya ang isang pakete ng napkin galing sa inaayos niyang mga grocery items.

"Galing ako sa grocery kanina, hindi pa ako nakapag-ayos kasi sumaglit ako sa bahay kanina. Birthday ni kuya Raf, hinahanap ka niya. Sabi ko, ayun...busy sa date-"