MBS2 : Bound to be His Slave

Continuation

JAZLYN'S POV

It's cold. Subrang lakas ng hangin kung asaang lugar man ako.  Nakakarinig rin ako ng kung anong ingay sa aking paligid na hindi ko rin alam kung saan nanggagaling. I was confused kaya sinubukan kung mag mulat but my eyelids we're to weak to do so kaya nanatiling nakapikit ako for my own disdainful.

Pinilit ko ring nakabangon for the very next moment but I still remained unmove from my spot, like I'm not doing any effort to move. Dun ko lang naman narealize na hindi ko maramdaman ang katawan ko and couldn't do nothing. And I really don't know kung gawa iyun sa malakas at malamig na hangin na tumatama sa buong katawan ko, making me numb. Or di kaya naman ay sadyang hindi pa nakakabawi ang katawan ko sa pang hihina simula kanina and the strong cold wind was just worsen it more.

With that in thoughts I sighed secretly. But when I realize something I froze or at least my subconscious froze dahil yun lang ang gumagana sa akin for the moment. Diwa ko lang ang maayos na nag flo-flow and I clearly remembered everything na nangyari. May lalaking kumuha sa akin kanina! And knocked me down!

Agad akong nakaramdam ng takot at kaba dahil sa mga naaalala kong nangyari bago ako mawalan ng malay kanina. I don't know kung asan na ako ngayun ang the noise I'm hearing is making me even more anxious...

It's more likely na a drown--a chopper!

Mas nanlamig ang buong katawan ko ng marealize ang bagay na iyun. Of course nakuha na ako ng kung sino mang lalaki kanina and it's just a matter of fact na he'll brought me with him sa kung saan man sya pupunta habang may oras pa! They are already on the move na kidnappin ako!

Panicking for myself pinilit kong makagalaw o di kaya naman ay makapag mulat para makita ko kung asan na ako or kung ano na ba ang nangyayari sa paligid ko but I already grew tired as I tried ay wala paring nangyari. I still remain unmove at hindi manlang nagawang mag mulat. I can only rely on my senses na Tanging gumagana but it's just making me more anxious.

Nag tataka narin ako sa sarili ko dahil sure akong wala namang ibang nangyari sa akin earlier to make me unabling to move my body, dahil kahit nung nahulog ako sa hagdan kanina ay naka galaw pa ako but masakit nga lang ang bawal galaw ko nun. So why? For sure na may ginawa sa akin ang lalaking kumuha sa akin kanina kaya ganito! Baka naisip nya na tangkaing kong tumakas pag nagkamalay na ulit ako. Which is I'm really ganna do dahil iyun naman talaga ang dapat kong gawin.

This is not on the plan! Asan na sila Master Xyontenier? Alam nila ang location ko so I am calm earlier to wait for them dahil after ng gulo ay they promised to get me, but ngayung wala na ako sa restroom kung saan may hidden door na pinagkulungan sa akin ay alam kong hindi na nila ang location ko! They might not find me anytime soon! And I don't think they will even bother!

This is no joke anymore. It's happening... I'm getting hopeless for real.

Natigil ako saglit sa pag iisip ng masasamang pangyayari na pwedeng ikapahamak ko ng makarinig ng mga putukan ng baril sa di kalayuan. Mas maingay ang tunog ng chopper but hindi nun natabunan ang ingay ng mga palitaan ng mga putok ng baril nang kung sino mang mga tao ang nasa may kalayuan sa amin. But I'm sure na sa iisang lugar nangyayari ang gulo, at ang lugar nayun ay dito rin sa lugar kung asan ako. They are just near us.

Patago akong nanginginig sa natakot. But medyo kumalma ng maisip ko na baka sila Master Lucas na iyun, if not who else would it be? And come for me? Sila lang ang kasama ko and more likely na mas aware sa kung ano mang gulo ang nangyayari... It should be them.

Sana nga. I don't know kung anong mangyayari sa akin pag hindi sila ang mga yun. Ang magagawa ko nalang ngayun ay umasa sa mga sinabi nila na they'll keep me safe. Of course I have doubt about that but I already blind my eyes from the true danger and agree to this plan. If I don't I won't die either way. And how funny na magiging ganito ako ka hopeless. I don't even know kung ano nang nangyayari sa aking paligid dahil ni pag bukas ng aking sariling mata ay hindi ko magawa.