MBS2 : Bound to be His Slave

Chapter Thirty Four

MATHEW'S POV

''How are you doing, Mama Melissa..? Sorry if kung ngayun lang po ulit kami nakadalaw sa inyo... Kung natatanong nyo po, malaki na si Klenra. Medyo pasaway pa nga po sya minsan... Matalinong bata din sya at napakadaldal..." Jazlyn said with a small smile on her lips. Nakakalong naman si Klenra sa hita nya, habang parehas silang naka upo sa picnic math na dala namin. Nakatayo naman ako dito sa tabi nila. Just watching and observing them quietly...

"And yes, Ma. Ok naman kami ngayun. Tulad ng pangarap mo, maayos ang lagay namin at buo kaming isang pamilya. Nakakalungkot lang at hindi ka na namin makakasama pa... Pero naiintindihan ko naman, Ma. Alam kong mas nasa maayos ka na nakalagayan ngayun. Ikamusta nyo nalang po kami sa anak nyo, alam kung mag kasama na kayo ngayun..." Rinig kong pag papatuloy na sabi pa ni Jazlyn. Her voice crack at the end of her sentence kaya alam kong umiiyak na naman ito.

I hate her seeing like that, but i know na wala akong magagawa duon kundi ang hayaan syang ilabas ang kung ano mang nararamdaman nya.

Tahimik akong umupo sa tabi nila. Inabutan ko ng panyo si Jazlyn at ikinulong sila parehas ni Klenra sa mga braso ko. I know Klenra is a bit confused dahil hindi nito naiintindihan ang nangyayari, but she still remain constant in Jazlyns arm.

I have explained to her already earlier kung ano at sino ang bibisitahin namin. And she understood, even though hindi ganun kaklaro para sa kanya. Alam kong namimiss na nya ang lola nya, at alam kong tanda rin nya ito. Hindi palang nya ganun nauunawaan ang lahat na wala na si Melissa. Pero alam kong muunawaan nya rin ang lahat pag dating ng tamang oras.

"W-we miss you Mama Melissa... We miss you so much..." Jazlyn whispered. I sighed and kiss her temple softly. Napatingin ako sa gawi ni Klenra at tahimik lang itong nakatingin sa lapida na asa harap namin.

"I miss you din Lola... Bilisan mo bumalik para di na umiiyak si Moma... Nagiging iyakin na sya eh" Suddenly, Klenra said that. Parehas kaming natahimik ni Jazlyn dahil dun, pero makalipas ang ilang saglit ay unti unti na kaming natawa ni Jazlyn.

"Hay nako, di mo naman ako kailngang ibuking sa lola mo anak eh..." Natatawang sabi ni Jazlyn, as she wipe her tears away. Klenra just pouted at us.

"Your Moma is right, butterfly. Iyakin na nga Moma mo, pinag kalat mo pa" I commented while shaking my head. May sumisilay din na ngiti sa aking labi.

"I'm just telling the truth Dada" Klenra mimic quietly. I just smiled pero naramdaman kong siniko ako ni Jazlyn.

I look over her and mouthed in the air 'What' pero pinanglakihan nya lang ako ng mata.

"Anong what ka jan? Sinasangayunan mo pa ang anak mo! Sa tingin mo nakakatawa yun?" She whispered yell at me, but i just smile slyly.

"Well, were you not? You've been crying, Amur. I'm just being honest like our little butterfly here" I teased. She glared at me.

"Wag mo idamay ang anak natin dito. You are just being an asshole again! Sa labas ka matutulog mamaya!" Inirapan akong sabi nito. Ilang saglit naman nag process sa utak ko ang sinabi nya. Hindi ko rin namalayang tumayo na sila ni Klenra at nag simula nang bumalik sa sasakyan namin.

Mabilis akong napatayo sa kina uupuan ko at mabilis ding iniligpit ang pinag upuan namin na picnic math.

"W-wait, Amur! I'm just kidding! let's talk this all out!" May kalakasang sabi ko. Trying to catch up with them.

"Che! Talk to yourself!" Inis na hasik sa akin ni Jazlyn pabalik at mabilis na sumakay sa kotse namin.

"Ahh fuck, why did i even made that stupid joke!?" Mabilis narin akong sumakay sa kotse ng makalapit ako dun. I tried talking with Jazlyn pero hindi na ako nito pinapansin.