MBS2 : Bound to be His Slave

Chapter Twelve

JAZLYN'S POV

A moan scape my mouth ng tuluyan nang lumubog ang katawan ko sa bathtub. Agad ko namang naamoy ang halimuyak ng caramel shampoo na gamit ko at talagang subrang narelax ako dun.

It's already the next morning since ng tawagan ko sila Mama Melissa. Or rather it's just dawn, dahil in some reason ay hindi naging maayus ang tulog ko. Feeling ko kase something is ganna happened na sure akong hindi maganda ang kung ano mang mayayari nayun. And kahit na nakausap ko na si Mama Melissa about sa decision ko ay nag aalala parin ako sa kanila, knowing na baka pinapabantayan rin sila nila Master Xyontenier in up close.

It's really stressing me out, Kaya naman eto ako sa subrang kaagahan ay nag pasya nalang ako na mag babad dito sa hinanda kong tub, para makapag isip isip at linawin ng maayus ang mga hakbang kung ginawa. And since wala naman sila Master Xyontenier dito ay medyo kalmado ako.

Hindi ko rin nga maintindihan ang sarili ko kung bakit ako nag aalala eh alam kong magiging ayus lang naman ang lahat, dahil it's almost two months na natahimik ang buhay ko after that traumatizing experience sa crew ship. Pero kase dahil sa attorney na nag punta dito ay hindi na naman ako mapakali. Hindi ako mapakali na masasama na naman ako sa gulo after two months na pananahimik ko.

Dapat kase talaga di nalang ako naging curious about sa mga papeles na kinuha ni attorney Shu dito. It's my fault din naman kaya ako nag kakaganito. Yung feeling na ayaw ko madamay sa kahit na ano pero ako mismo yung lumalapit sa gulo. Naiinis ako sa sarili ko dahil dun.

But in the other hand I'm somewhat thankful na nalaman ko ang about dun dahil at least I'm aware of everything, and may chance na mailayo ko pa yung mga mahal ko sa buhay sa gulong pinasukan ko. Though it's really stressing.

Just remembering kung anong pinag usapan namin ni Mama Melissa kagabi ay na gi-guilty ako. I never lied to her since, and last night was the first. I really didn't mean to lie but I have no choice...

FLASH BACK

"Mama Melissa?" I called for her seriously.

"Oh bakit? May mahalaga ka bang sasabihin?" Sagot nito agad, mukhang nagulat din sa pag kaseryo ng boses ko.

"Yes. If you don't mind po... Pwede po ba kayong mag move out ni Vivory sa ibang place? Far as much as possible po sa city..? A-ah wag po kayo mag alala sa papers I'll arrange everything naman po" I said calmly pero may pag aalinlangan dahil alam kong hindi nya agad ako maintindihan, which is I'm right, dahil ilang saglit itong natigilan.

Well hindi ko naman sya masisi. That's her house, and she live there her life since now, siguro it's hard for her to move out that easily Lalo na at dun na sya tumanda lahat lahat. But I'm really hoping na maintindihan nya ako.

Gusto ko lang sila maging ligtas. Alam ko namang hindi sila sasaktan nila Master Xyontenier ng basta basta dahil they don't hurt innocent people. Depende nalang sa mga situation dahil minsan ay kahit anong iwas mo na wag madamay ang mag inosente ay may nadadamay at nadadamay parin.

But... Mas makakahinga ako ng maayos at hindi lagi nag aalala dito kung hindi nalang malaman nila Master Xyontenier ang about sa kanila. Specially kay Vivory. It's better safe than sorry, ayaw kong maipit ang anak ko sa gulo pag nag kagipitan na. She has nothing to do with this. And I'll always put it that way.

"Maari ko bang malaman ang rason mo iha? Talaga bang ayus ka Lang jan?" She responded after a while. Marahan ang boses nya, and I can imagine na kung mag kaharap kami ngayun ay nasisilayan ko na ang maamo nyang mukha habang may marahang pag aalala na nakasulat sa mga mata nya.

A real mother would feel if she's daughter is having a hard time. That's what I love the most about her. She understands right away kung may mali ba or kung may hindi magandang nangyayari sa akin. The kind of love na hindi ko naranasan sa sarili kong mga magulang.