Chapter Twenty Eight

203 10 5
                                    

MATHEW'S POV

Nakapikit akong sumandal sa doorframe ng apartment na asa harap. Kumatok ako ng ilang beses duon then waited for someone to open the door.

"What are you doing here? You could have just phone me kung may kailangan ka. And oh, I still don't have any clue sa lalaking hinahanap natin" Drikus said after akong pag buksan ng pinto, raising his one eyebrow at me.

Ikiniling ko ang ulo ko sa direction nya at marahang binuksan ang mata ko, but mariin ko ulit iyung naisara ng mag dalwa ang tingin ko. I didn't realize na masyado akong maraming nainum sa bar kanina. I just wanted to calm myself, damn it!

"Hey... Evening to you too. Di mo ba ako papapasukin?" Bati ko rito at umayos ng tayo. Hindi ko naman sya hinintay na sumagot at basta nalang pumasok sa loob ng apartment na tinutuluyan nya. Maayos parin ang pag lalakad ko dahil hindi naman ako ganun kalasing. Medyo may tama lang at nahihilo.

We had a fight again. Nag away na naman kami ni Jazlyn kanina. I don't know but I find myself drinking in a bar earlier nang umalis ako sa mansyon. I need a damn break. Masyadong nalilitik na ako duon. Masyado akong naapektohan kay Jazlyn and I know that's not a good thing.

"Are you drunk? Amoy alak ka so don't deny it. Seriously? At this situation ay nakukuha mo pang mag lasing?" Rinig kong sabi ni Drikus matapos ko syang lampasan. Narinig ko ring isinara na nito ang pito at sinundad ako papunta sa sala nya.

"I just had a few drinks. No worries" I answered shrugging my shoulders. Ramdam ko naman ang titig nito sa likod ko, at kahit hindi ko sya lingunin ay alam kong pinaniningkitan nya ako ng mata. Hindi ko sya pinansin at ibinaba ang dala kong gamit sa sahig.

Actually hindi ko rin alam kung anong ginagawa ko sa apartment ng ugok na to. I mean it's not that na he can help about this situation of mine with Jazlyn. But despite knowing that ay dito parin ako dinala ng mga paa ko. Maybe I just wanted to get away. Away from Jazlyn and to everything.

Yeah, that maybe it. Mas pinili ko nalang na lumayo muna dahil baka masaktan ko sya out of my anger. Baka masaktan ko si Jazlyn. I don't want that happening. Ayaw kong katakutan nya ako pag nag kataong pag buhatan ko sya ng kamay. No one knew how much I wanted to treasure her. Protect her.

Pero kase how could she do that? How could she stomach on lying to me again despite na sinabihan ko na syang that's for her sake? Na ginagawa ko lang ang mga bagay na mas makakabuti sa kanya. I made it clear to her na, not to lie and hide secrets from me dahil delikado ang situation namin ngayun. But she wasn't honest at all! She keeps on lying to my face. Damn it!

How could she lie to me again about Lucas? Bakit lagi nya nalang pinag tatakpan ang lalaki na yun? What's so special about him? Oh right. Jazlyn love him. Too bad she love the wrong person. The same person who wanted her dead. Bakit kase si Lucas pa? Can't she see me?

Malakas akong napasalampak sa sofang andito sa sala ni Drikus. Tumingin ako sa kisame ng apartment nya. Spacing out.

Naamin ko narin... Kung saan nang gagaling ang galit ko na to. Nag seselos at nasasaktan ako. Fuck! Just fucking feelings and emotions nato. And damn her for not seeing my efforts. Ako ang asa tabi nya. Ako ang kasama nya. I'm the one who's keeping her safe. So why? So why can't she see those things? Bakit ibang lalaki parin ang asa puso nya? At si Lucas pa talaga? Hah! I could kill that jerk anytime if I could have a chance.

He doesn't deserve Jazlyn's protection. Ang pag sisinungaling nya for him. Ang pakikipag away nito sa akin just for him. She was forced to lie because of him. I hate Lucas for doing this to Jazlyn. Jazlyn doesn't deserve my anger, for this anger of mine is for him. But then sasaktan parin ako. Nagagalit parin ako kay Jazlyn for always sticking with him. For always choosing him instead of me na who's always making sure that she wouldn't get hurt.

MBS2 : Bound to be His SlaveTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon