မီးတောက်ကြားကပန်းတစ်ပွင့် [မြန်မာဘာသာပြန်]

အပိုင္း ၉၅ ။ ယြဲ႕က်ယ္ဘဝ

[Zawgyi]

၂လၾကာၿပီး​ေနာက္ လုရႈဖန္​ေနာက္ဆုံး​ေတာ့ ​ေပ်ာက္ကင္းလုနီးပါးရွန့္ခယ္ကို အိမ္ျပန္​ေခၚလာခဲ့ၿပီး အိမ္လုံၿခဳံ​ေရးကို ေရတစ္စက္ပင္ မလြတ္​ေျမာက္နိုင္သည္အထိ တိုးျမႇင့္လိုက္သည္။

ရွန့္ခယ္တြင္ ယခု​ေတာ့သီးသန့္ဒရိုက္ဘာမ်ား၊ သီးသန့္ ထိန္းသိမ္း​ေရးဝန္ထမ္း၊ သီးသန့္အထည္ခ်ဳပ္သမားမ်ား၊ သီးသန့္ စားဖိုမႈး စသျဖင့္ ရွိေနၿပီ။ ဒီလူမ်ားက သူ႕​ေန႕စဥ္ဘဝ၏အ​ေျခခံလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို

ျဖည့္စည္းေပးရန္ တာဝန္ရွိ​ေနၿပီး သူက​ေတာ့လုရႈဖန္အား ဂ႐ုစိုက္ရန္တာဝန္ရွိ​ေလသည္။

အဓိကတာဝန္ၿပီး​ေျမာက္သြားၿပီျဖစ္၍ ရွန့္ခယ္မွာ စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းသူမ်ားဆီအာ႐ုံ​ေျပာင္းလိုက္သည္။ အပို​ေဆာင္းတာဝန္မွာ စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္း​သူမ်ားအား ကာကြယ္​ေပးရန္အတြက္ စနစ္တစ္ခုကို တည္​ေဆာက္ရန္ျဖစ္သည္။ ဤစနစ္သည္ အမွန္တကယ္​ေတာ့ တည္ရွိ​ေနသည္မွာ ႏွစ္​ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္လွ​ေလၿပီ။ တစ္ခုတည္း​ေသာျပသနာမွာ သူ႕သက္​ေရာက္မႈသည္ ယခုလက္ရွိတြင္​ေပ်ာက္ဆုံးသြားခဲ့ျခင္းပင္။ ရွန့္ခယ္သည္ စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းသူမ်ားအား တစ္ဖန္ အသိအမွတ္ျပဳရန္ ျပည္သူလူထုကို တိုက္တြန္းဖို႔လိုအပ္ေနသည္။

စာခ်ဳပ္ထိန္းသိမ္းသူမ်ား၏ စြမ္း​ေဆာင္ရည္သည္ မညီမွ်ကာ သူတို႔၏နဂိုမူလ ပညာ​ေရးႏွင့္အ​ေတြ႕အႀကဳံ​ေပၚတြင္မူတည္သည္။ သူတို႔ခံစားခ်က္မ်ား​ေပ်ာက္ကင္း​ေနၿပီး ပုံတူ႐ုပ္ပြားမ်ားကဲ့သို႔ အသက္မပါ ခပ္​ေတာင့္​တေတာင့္ျဖစ္ေနသည္ဟုထင္ရေသာ္ျငား အမွန္တကယ္​ေတာ့ သူတို႔အားလုံးတြင္ ကြဲျပား​ေသာ ပင္ကိုယ္အရည္အ​ကသြးမ်ားရွိၾကသည္။ တခ်ိဳ႕က စကား​ေျပာႂကြယ္သည္။ တခ်ိဳ႕ကႏႈတ္နည္းသည္။ အခ်ိဳ႕က​ ​ေအးစက္ကာ စူးရွသည္။ သူတို႔​ေပ်ာက္ဆုံး​ေနသည့္အရာမွာ ဆႏၵမ်ားခ်ိဳ႕တဲ့​ေနျခင္းႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္အ​ေတြးအ​ေခၚမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ကို စည္းမ်ဥ္းမ်ား၊ ျပဌာန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ လိုက္နာ​ေစကာ စနစ္တက်ျဖစ္​ေသာဘဝတြင္​ေနထိုင္​ေစသည္။