Nadide

Yüreğinden Yaralı Bizim Hikayemiz

***Vote ve yorum bırakmayı unutmayın ❤ iyi okumalar.****

Evrim duştan sonra kuruyan cildine krem yedirirken hıçkırarak bastırdı iniltisini.
Onda  bir sorun vardı.

Kesinlikle Evrim bir ziyandı.
O sadece ona her ilgi gösteren erkeğe kendini sunan ve...

Evrim tuzlu gözyaşlarıyla karışan kremi hışımla bacaklarına yedirirken cılız bir iniltiyle sürdürdü ağlamayı.
Yiğit'in odaya adımlamasıypa birlikte utançla moraran yüzünü gizledi tişörtüyle.

"Meleğim kombiyi biraz daha yakayım mı?"dedi Yiğit eşofmanına uzanırken.

Sessizce bastırdı hıçkırıp ağlamalarını Evrim ise.
Onun gözünde basit biri konumuna düşmüş olmalıydı.
Muhtemelen evine geldiği herkese kendini sunan aciz,ne yaptığını bilmeyen,ucuz..

"Meleğim?"dedi Yiğit ıslak saçlı oğlana kaş çatıp.
"Niçin kurutmadın saçlarını ! Beyninde filler  tepişir gibi ağrı yapar o var ya...."

Utandırmamak için şakaya vuruyor olmalıydı.
Saniyeler önce kalçalarına boşalttığı oğlanı utandırmayacak kadar zarifti Yiğit.
O...
O cömert ve centilmen bir adamdı.

Ucuz  ve basit bir oğlansın demezdi...

Yiğit oğlanın saçlarını havluyla kurularken  Evrim yavaşça yastığa uzanıp yorganı çekti.
"Işığı kapatır mısın ?"dedi soğuk bir sesle Evrim.

En azından...
En azından soğuk bir ses yaparsa aciz konuma düşmezdi değil mi?
Yani aralarında geçen şeye anlam vermediğini ve olağan olduğunu vurgular mıydı bu ses?

Arkadaşlıkları bitsin istemiyordu Evrim.
Buna hazır değildi.
Yiğit'in aile ve dostluk hissine veda etmemek için gerekirse aşık olmaya başladığı gerçeğini de silerdi.

Aşık gibi sevmesindi,kardeş gibi sevsindi.
Ama hayatında kalsaydı Evrim.

Yiğit ışığı kapatıp merakla oğlanın yanına uzanırken tereddütle beline sarılıp sarılamak arasında gidip geldi.
Pekala daha demin yaşananlar yabana atılamazdı.
Lakin yine de Yiğit her zamanki sarışı aksine şimdi ürperiyordu.

Evrim yanlış anlayabilirdi.
Onu kullandığını ya da...

Evrim kendini yatağın öbür ucuna iteledi  ve sıktığı küçük yumruklarıyla yorgunca uykuya daldı.

Yiğit ise buruk bir kalple birlikte...

Sanırım oğlanı incitmiş ve salak gibi davranarak tetiklemişti  onu.
Evrim sabah uyandıklarında evden bile gitmek isteyebilirdi ama Yiğit onu...
Bırakamazdı bir şekilde.
Ailesi olsa.
Dostları olsa belki içi yana yana da olsa güvenle elleri ile teslim ederdi lakin.

O piçin karısı oğlanın şikayeti geri alması için silahlar ateşlerken  bu imkansızdı...

Evrim uyurken elâları sulanan Yiğit derin bir nefes verdi.
"Aşık olunmayacak gibi mi amına koyayım? Ne bekliyordun ki...Ne bekliyordun ? Nereye dayanacaktın..."

Kendine küfürler ede ede uyudu Yiğit.

***************

"Paraya gerek yok çünkü ben varım."dedi Oğuz tebessümle. Hafifçe dudaklarını bastırdı oğlanın yanağına. "Ben senin babacağın değil miyim ?"diye fısıldadı.

Okula gerek yoktu.
Oğuz hep olacaktı.

"Annen ve baban zaten boşanıyorlar. Her gün kavga ediyorlar. Seni gerçekten sevselerdi senin için bir arada olurlardı değil mi ? Arkadaşların seni gerçekten sevse ,yalnız kalmana izin vermezlerdi. Hepsi yalan,tek gerçek benim..."diye mırıldandı Oğuz.