After the Sorrow 2 ✓

Kabanata 29

Gail's Point of View

NAGISING ako nang maramdaman kong may humalik-halik sa aking mukha.

Iniharang ko ang aking kamay sa mukha ko. "Stop. Huwag mo akong guluhin." namamaos kong sabi.

Ngunit hindi siya huminto. Ang kamay ko na naman ang hinahalikan. Minsan ay sa aking leeg siya humalik.

"Jetty! Please stop!" I grunt sleepily.

I heard him laughed. "Get up, Misis. Breakfast in bed." Hinaplos niya ang aking likod.

"Later. Matutulog muna ako. Huwag mo akong guluhin."

Inaantok ako at sobrang sakit pa ng aking katawan. Para akong binugbog ng sampung tao.

"I made coffee and tuna sandwich. Come on. Get up."

I half opened my eyes and looked at him.

Ngumiti siya at inalis ang buhok kong nakaharang sa aking mukha. "Morning, Misis." May tinanggal siya sa gilid ng mata ko. "Mataas na ang sikat ng araw. It's time to eat." nakangiti niyang sabi.

"Puwede mamaya na lang, Jetty. Busog pa ako."

Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan ang bawat daliri. "Kakain ka na ngayon o ikaw ang kakainin ko?"

Kaagad kong binawi ang aking kamay sa kaniya at tinakpan ang mukha ko ng kumot nang may maalala. Nahihiya ako. Nahihiya ko nang maalala ko ang nangyari sa amin kagabi. Nahihiya ako nang maalala ang ginawa niya sa pagkababae ko. Nahihiya ako sa mga malakas kong ungol na pinakawalan kagabi. Nakakahiya. Gusto ko na lang hindi magpakita sa kaniya ngayon.

Narinig kong tumawa siya. Hula ko ay namumula na ako dahil sobrang nag-iinit ang aking buong mukha. This is embarrassing.

"Hey. Ba't may patakip-takip? Gusto mong kainin kita? Ayos lang sa akin na ikaw ang agahan ko."

Tumingin ako sa aking sarili. Nakahubad pa rin ako at maraming mapupulang marka sa aking dibdib. Inis akong napapikit ng mariin. Tuwing maalala ko ang nangyari kagabi ay parang nagsasayawan ang mga bulate ko sa tiyan. I admit, nagustuhan ko ang nangyari sa amin kagabi kahit masakit siya. Pero kahit asawa ko na siya ay hindi pa rin mawala-wala ang hiya ko tuwing maalala ko kung paano niya ako hawakan, halikan, dilaan, sipsipin at kainin sa ibaba ko.

Naramdaman ko ang kamay niyang humawak sa aking likod. "Are you okay? Ba't tumahimik ka na riyan?"

I wish I am Jetty na parang wala lang. Like, normal lang itong nakikipag-usap sa akin sa kabila ng nangyari sa amin kagabi. Sa totoo lang ay hindi ko alam kung paano siya haharapin.

Bigla niya akong pinabangon kaya napaungol ako sa sakit ng pagkababae ko. Ang sakit. Ano ang nangyari? Ba't ang sakit ng hiyas ko? Hawak-hawak ko ang kumot na nakatakip sa aking dibdib. Wala akong kahit isang saplot sa katawan at bahala na kung makita ang likod ko. Si Jetty ay tanging boxer lang ang suot.

"What happened? Saan ang masakit, Gaily?" matutunugan ang pag-alala sa kaniyang boses.

Napahilamos ako. Huminga ako ng malalim. I composed myself. Asawa ko na si Jetty at wala akong dapat ikahiya. Normal lang ito bilang mag-asawa.

But I can't help it. Sa tagal namin ni Jetty ay ngayon lang may nangyari sa amin. Never in my entire life na may nakakita sa pinakainiingatan kong parte ng katawan ko. Siya lang. Si Jetty lang. Ang asawa ko lang. Buti na lang din ay palagi kong inaahitan ang aking hiyas dahil kung walang ahit iyon tapos nangyari ang kagabi ay talagang sobrang nakakahiya.

"Masakit ba rito?"

Nanigas ako nang bigla niyang hawakan ang noo ng pagkababae ko. Even it's only a touched, but it sent millions of sparks in me.