My Personal Yaya

Chapter 15

Chapter 15

ZACHARY

I woke up feeling the heaviness of my chest and the soft fabric place on my face that blinded my sight.

Itinaas ko ang kamay ko at kinapa ang soft fabric na nakalagay sa mukha ko. Nagtaka ako ng may mahawakan pa akong iba. Tinaas ko ito at tinanggal ng libre kong kamay ang soft fabric na nagtatakip sa mukha ko.

I was shocked for a moment to see Yaya lying half of her body on my chest. That’s explained why it seems like may nakadaghan na mabigat na bagay sa dibdib ko. At itong hawak kong kamay niya na may hawak na maliit na bimpo na nagtatakip sa mukha ko.

Wait! I still for a second. Did she… did she take care of me the whole night? I looked down at her, she still sleeping peacefully on my chest. Her lips slightly hang open and I can hear her softly snoring.

I put down her hand and look intently at her.

This girl... she still take care of me even though I pushed and shouted at her the last night. Napailing ako at wala sa sarili kong hinawi ang ilang hibla ng buhok niya na nakatabong sa mukha niya at inilagay ito sa likod ng kanyang tenga.

I smile bitterly to myself.

I wait for my mom to do this also to me, but it didn’t happened because they're always busy in our company. Kahit no’ng maliit pa ako I don’t remember mom take care of me when I have a fever. Laging ang babysitter (na kinuha niya) or either our maid ang nag aalaga sa kin. Ni isang beses hindi niya alam ‘yon dahil hindi ko rin sinasabi sa kanya at sinasabi ko rin sa mga yaya ko noong na wag ng sabihin sa parents ko.

Nagkaroon ako ng tampo sa kanila dahil wala silang oras sa akin, sa anak nila. They provided me with everything that I need as a kid because they can hardly give me their time.  Binibigay lang nila ang mga pangangailangan ko bilang bata mga laruan like toy card, gadgets, kids learning books etc. Pero hindi ko ‘yon gusto ang gusto ko sila! Kahit magkaroon manlang sila kahit unting oras sa anak nila pero wala. Hindi nila maibigay ‘yon.

Because there always busy with the company!

Sometimes mom asking me what I want?, but when I said there time she just smile at me apologetic because I know, she can’t. Iniisip ko nga minsan bakit pa sila nag anak kung wala rin naman silang time para sa anak nila, diba? Naisip ko rin na baka para lang mayroon silang mapapapasahan ng kompanya pag hindi na nila kayang i-manage?

But, I’m not losing hope. I just waiting to my mom taking care of her son. Not because I’m not sick or whatsoever but because I’m here— there only son.

Hanggang sa lumaki na lang ako at nagkaisip yun ang naiisip ko. Minsan umuuwi si mommy para kamustahin ako pero saglit lang rin mga ilang oras lang at aalis na siya. Minsan naman ay tinatawagan niya ako asking what I’m doing? Where I am? And if I eat or take care of myself? I appreciate that kahit na ngayon ngayon lang niya ito ginagawa kung kailan malaki na ako at kaya ko na ang sarili ko.

Pero hindi ko man sabihin sa sarili ko ay gusto ko ang ginagawa niya. Na kahit ngayon niya lang ito ginagawa ay masaya na ako na hinahanap ko pa rin ang pag aaruga ng isang ina.

But this girl, tch!

But thanks also to this girl, Alisha. I’m feel better okay now.

I looked at her again and it seems like she doesn’t care about her surroundings. She still sleeping peacefully, Mukhang napuyat talaga siya sa pag aalaga sa akin buong gabi, ah. I looked to my side and see the small basin on top of my bed side table, I put there the small towel.

Wala sa sarili kung nilalaro ang dulo ng buhok niya, pinapaikot ko ito sa dulo ng hintuturo ko. I stop when she make a move a little I looked at her face but she still sleeping so l continue what I’m doing.