• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 2

'Edited'

P.O.V Y/N

Droom ik of is de persoon naast me echt Niall Horan? Hij lijkt er heel veel op en heeft ook bijna een identieke stem. Ik zit nog vol in me gedachtes wanneer de lift stopt. Niet snel daarna vallen ook nog eens de lichten uit. Hoe fijn is dit? Ik schrik me kapot van een harde kal.

Ik kijk op welke verdieping we zitten. We zitten nog maar op de 7e verdieping! Ik probeer op me ademhaling te letten en rustig te blijven. Maar dat gaat al snel mis wanneer de ruimte steeds kleiner en kleiner begint te worden. Ik probeer de deuren open te krijgen door tegen de liftdeuren aan te trappen. Natuurlijk werkt dat niet, alleen dat realiseer ik me op dat moment niet. Met me vuisten sla ik tegen de muren aan, hopend op een effect. 'We moeten hier uit!' Roep ik in paniek. Mijn vuisten beginnen nu pijn te doen. Ik kijk om me heen en merk dat Niall niet in paniek raakt. Plots voel ik twee handen op me schouders en draai me om. Ik kijk recht in de felblauwe ogen van Niall.

'Rustig, het komt goed.' Zegt hij.
Ik luister niet en raak weer in paniek totdat ik twee sterke armen rond me middel voel. Niall duwt me naar achteren zodat ik niet meer tegen de liftdeuren kan trappen.
Mijn hartslag versnelt en voel dat me ademhaling onregelmatig word. Ook dit nog. Niall laat me voorzichtig op de grond zitten en komt naast me zitten. Met zijn duim maakt hij rondjes op me rug waar ik verrassend genoeg rustig van word. Langzamerhand begin ik weer normaal te ademen. 'Gaat het weer?' vraagt Niall bezorgt. Ik knik. ' Dankje, hoe kan het eigenlijk dat jij niet flipt?' 'Ik probeer altijd ademhalingsoefeningen te doen.' Antwoordt hij. 'Er zal hier toch wel ergens een soort noodtelefoon zijn?' Vraag ik. 'Hm, lijkt mij wel logisch.' Antwoord Niall. Niall ziet in de hoek een telefoon en belt een nummer.

'Hey, Louis. De lift is uitgevallen en ik zit hier op de 7e verdieping vast in de lift met een meisje.' Ik heb geen flauw idee. Al bijna een kwartier gok ik.' 'Ja, dat zou wel handig zijn.' 'Wat?! 12 uur?' 'Oké, dan moeten we maar gewoon even afwachten.' Na een heel gesprek met Louis, hangt hij op.

'En wat zei hij?' vraag ik hoopvol. 'Um, ik heb dus Louis gebeld en hij vroeg om hulp. Ze zeiden dat het 12 uur kan duren voordat ze ons hieruit kunnen halen, omdat we tussen twee verdiepingen vast zitten.' Antwoord hij. 'Geweldig.' zucht ik. Voel je de sarcasme? 'Het komt goed, dat beloof ik.' zegt Niall kalmerend. Hij komt weer naast me zitten. 'Wat is je naam eigenlijk? Vertel iets over jezelf.' Ik twijfel eerst, maar antwoord dan toch. 'Ik ben Y/N Sky en 18 jaar oud. Van jongs af aan speel ik de gitaar en me favoriete band is One Direction.' dat laatste floepte er perongeluk uit. 'Oh, ik hou ook van gitaar spelen.' zegt hij enthousiast. 'Voordat ik mezelf ga voorstellen, wil je alsjeblieft niet gaan flippen?' vraagt Niall. 'Ik beloof het.' en ik steek twee vingers in de lucht.

Niall doet zijn pet af en haalt een hand door zijn blonde haren heen. Natuurlijk had ik al door dat het Niall Horan zou zijn, maar ik kan het nog steeds niet geloven. Ik kijk hem aan en probeer niet te fangirlen. 'Ik ben Niall Horan uit One Direction, hou van gitaar spelen en eten.' glimlacht hij. Hij is nóg knapper in het echt. Wanneer ik merk dat ik hem aanstaar kijk ik snel weg. Niall begint spontaan te lachen. 'Awh, you're blushing.' Nu word ik nog roder en glimlach maar terug. Plots hoor Niall zijn maag knorren. Uit me tas die ik had meegenomen pak ik een Milka reep en geef het aan hem.
Hij twijfelt maar pakt dan toch aan. Niall maakt het open en eet het gulzig op. De helft bewaart hij.

'Waar kom je eigenlijk vandaan?' vraagt Niall opeens. 'Ik kom uit Nederland. ' Antwoord ik. 'Ah, dacht ik al aangezien je een accent hebt.' zegt hij. Ik glimlach. 'Sorry als het te persoonlijk is, maar waarom ben je midden in het jaar verhuist naar Londen?' vraagt Niall na een stilte. 'Um, dat is een lang verhaal.' zeg ik stilletjes en ik speel met me vingers. Natuurlijk ga ik hem niet lastig vallen met me problemen, hij heeft al genoeg aan zijn hoofd. 'Je kan me vertrouwen.' zegt hij lief. Ik knik uiteindelijk.

'Nou, me ouders zijn pas overleden in een vliegtuigramp. En ik heb geen andere familieleden waar ik contact mee heb. Daarom ben ik verhuist en ik heb altijd al naar Engeland toe gewild.' leg ik uit. Maar er zit meer achter dat ik hiernaar toe ben verhuist, alleen dat hoeft hij allemaal niet te weten. Omdat het best een gevoelig onderwerp is, voel ik de tranen achter me ogen branden als ik aan de momenten terug denk. Niall merkt het blijkbaar en trekt me in een knuffel. Ik voel zijn hoofd in me nek en hij wrijft zachtjes over me rug. Hoe graag ik het niet wil, valt er alsnog een traan langs me wangen heen. 'Sst, alles komt goed.' fluistert hij vertrouwelijk in me oor.