• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 23

P.O.V Y/N

Ik zit nu in de opname studio met Simon en iemand anders zit achter de knoppen. Een gigantische koptelefoon bedekt me oren. Even later wandelen de jongen binnen. Ieder hebben ze een papiertje vast. Oke, wat is hier gaande?

Simon pakt het papiertje van Louis aan. 'Als het goed is, ken je Not About Angels van Birdy?' Vraagt hij aan me. Ik knik als antwoord op zijn vraag. Als ik de muziek hoor begin ik te zingen op het goede moment. Het zou echt een afganger zijn als ik nu vals ga zingen. Als het liedje is afgelopen, volgen er een paar bekende liedjes die door Louis, Harry en Liam gekozen zijn. Gelukkig zijn dit wel makkelijke liedjes. Zayn en Niall zijn als laatste aan de beurt.

Zayn wilt net zijn briefje afgeven aan Simon, als Zayn in een keer iets fluisterd in Simon zijn oor. De eerste noten hoor ik door de koptelefoon heen richting me oren. Het is Turn Your Face van Little Mix. Dit vind ik een heel mooi lied, maar ook heel moeilijk. Want er zitten een paar aardige hoge noten in. Gauw neem ik een grote hap adem en begin ik weer met zingen. Ik ben zó zenuwachtig. Op het moment dat de muziek stopt, kijk ik richting Simon en de jongens. Niall glimlacht en ook hij zegt wat tegen Simon. Zayn en de rest kijk twijfelend naar Niall. 'Is dat niet té moeilijk voor haar?' Liplees ik van Zayn. Nou dat probeer ik. 'Geloof me, dat lukt haar.' Liplees ik van Niall af. Vragend kijk ik naar Liam. Hij ziet me en geeft me een vertrouwende blik.

Simon richt zich weer naar me toe en geeft het, wat ik denk, lied door aan de man achter de knoppen. Ik probeer me te concentreren op wat me te verwachten staat en wacht op de muziek. Eenmaal daar krijg ik kippenvel.
Het is Skinny Love ook van Birdy. Ik heb zoveel momenten aan dit lied. Ik ontspan me tijdens het zingen en doe me best. Ik focus me op de hoge noten en verwerk er sommige gevoelens in. Als ik de laatste noten heb gezongen, kijk ik naar voren. En ik hoor geklap. Simon, Louis, Zayn, Harry, Niall, Liam en die andere man klappen voor me. Wow. Ik glimlach verlegen. Simon maakt een gebaar dat ik uit het geluiddichte hok mag komen. De koptelefoon haal ik van me hoofd af, leg 'm op dezelfde plek weer neer zoals net en loop het hok uit.

De jongens bestormen me. Dat doen ze tegenwoordig wel vaker. Wat ik helemaal niet erg vind natuurlijk.
'Ik ben de jongens erg dankbaar dat ze je gevonden hebben. Je stem is erg speciaal.' Glimlacht Simon naar me.
'Ohja, Niall had me verteld over jullie relatie,' begint hij. Zeg please dat hij het goedkeurd.. 'en ik vindt het oké.' Maakt hij af. Een hele grote glimlach siert rond me lippen. Onverwacht drukt Niall zijn lippen op die van mij.
Ik glimlach door de kus heen. 'Slik elkaar niet in he.' Grapt Louis. Ik trek terug om adem te halen. Ik voel het bloed naar me wangen stijgen. 'Awh, ze bloost.' Grinnikt Liam. 'Shut up.' Zeg ik terwijl ik me hoofd in me handen verberg. 'Wanneer wouden jullie de relatie bekend maken?' Vraagt Simon ineens. 'Uhm, in het interview van morgen?' Zegt Niall terwijl het er meer uitkwam als een vraag. Ik kijk hem verbaasd aan.
'Dat wouden we je nog vertellen.' Legt hij uit. 'Heb je trouwens nog liedjes kunnen schrijven?' Vraagt Simon weer. 'Sorry, daar was ik nog niet aan toe gekomen de laatste dagen,' zeg ik. 'maar ik wou er nog wel aan werken.' Hij knikt.

Als alles geregeld is, gaan we richting buiten. Alleen er wacht een grote groep fans en paparazzi op ons. Nou ja, op de jongens dan. Op het moment dat ze ons in de gaten hebben beginnen de fans te schreeuwen en te gillen plus foto's maken. Ze staan tenminste wel achter dwanghekken. Waarschijnlijk had het managment dit al verwacht. De jongens kijken naar me. Wacht, vragen ze nou toestemming aan míj om naar hún fans te gaan? Ik kijk ze aan alsof ze gek zijn en duw ze richting HUN fans. Natuurlijk mogen ze naar hun fans gaan. Dat hoeven ze 100% niet aan me te vragen. Ik hoor dat de paperazzi me naam al een tijdje roept. Ik kijk naar Paul die inmiddels bij me was komen te staan voor toestemming. Hij knikt, maar loopt uit voorzorg wel met me mee.

'Y/N! Je had laatst op Twitter gedeeld dat je slecht nieuws had gekregen. Zou je ons willen vertellen wat dat slechte nieuws is?' Vraagt een journaliste die de microfoon bijna in me gezicht duwt. 'Nou, door die ontvoering was me arm dus erg verwond geraakt en gebroken. Een paar dagen geleden mocht het gips eraf, maar uit de resultaten was gebleken dat er een mogelijkheid was dat ik daardoor geen gitaar meer kon spelen. En dat raakte me wel hard, ja.' Leg ik uit. Het doet nog steeds pijn als ik het vertel, maar zoals gewoonlijk hou ik me sterk. 'Bedankt dat je dit wou uitleggen en ik wens het beste met je arm.' Glimlacht de journaliste. Ik glimlach vriendelijk terug. Paul pakt me zachtjes vast en leid me richting het busje als het te druk word. Snel zwaai ik nog even en stap het busje in. De jongens zaten al in het busje.

Ik word naast Niall gekwakt. Niet dat ik dat erg vind. 'Jongens, ik wil even duidelijk maken dat jullie nooit toestemming aan mij hoeven te vragen om jullie fans te meeten.' Zeg ik gelijk. 'Maar we vonden het ander best lullig als we zomaar weg liepen en je alleen daar lieten.' Zegt Harry. Ik sla zacht met me hand op zijn voorhoofd. Hij kijkt me verbaasd aan. 'Ja ik gaf je net een facepalm. Begrijp me niet verkeerd, maar ik vind het 100% oke als jullie fans gaan meeten. Het maakt dan niet uit als ik alleen achterblijf ofzo. Want ik snap dat best.' Zeg ik eigenwijs. Harry zucht luid. Ik grinnik.

Vanuit de boxen hoor ik Best Song Ever. Louis kijkt grijnzend naar me. 'Oh no.' Zucht Zayn al. Louis en ik beginnen keihard mee te zingen. Met opzet zingen we extra vals. 'Guys, please shut up.' Zeurt Niall. Ik grinnik en zing gezellig verder. Volgens mij heeft Niall er genoeg van, want hij doet zijn hand voor me mond. 'Als jullie nu niet stil zijn, gooien we jullie twee de bus uit. En geloof me dat doen we. Vraag maar aan Louis.' Dreigt hij nu. Louis houdt gelijk zijn mond dicht. Ik rol met me ogen en probeer te knikken. Gelukkig haalt Niall zijn hand van me mond af. De jongens gaan praten over weet-ik-veel. 'ONE, TWO, THREE, FOUR!' Roep ik opeens. Ik kon mezelf niet beheersen. Het lied was nog niet af.

Oh shit..