• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 18

P.O.V Y/N

Ik zucht en begin te schrijven.

Eyes the colour like the ocean
They drive me away to heaven
Your hair so gold as sand
So soft like a pillow
Your laugh is like music to me

Helaas kan ik nu geen gitaar spelen... Ik denk en schrijf weer verder.

You almost know me better than myself
You know how to fix me up
Teardrops are falling from the sky when you are away
But when you are around the sun shines
You are everything to me
Without you I am lost

Het klopt ook nog half. Want hij heeft er samen met de andere jongens voor gezorgd dat ik hier nog ben op deze aardbol. Op het moment dat ik verder wil gaan, word ik onderbroken door iemand die op de deur klopt. Ik blader snel door het schrift. 'Binnen.' De deur gaat langzaam open en ik zie Louis hoofd om het hoekje van de deur verschijnen. 'Ik moest even zeggen dat we gaan eten.' 'Ik kom eraan.' Zeg ik. 'Wat is dat?' Vraagt Louis wijzend naar me schrift. 'Uh, me liedjesschrift.' Antwoord ik. 'Mag ik eens kijken?' Dat kan, hoop ik, vast geen kwaad. Hij loopt naar me toe en pakt het schrift uit me handen. Als Louis op de bladzijde komt die ik net geschreven heb, verschijnt er een grote grijns op zijn gezicht. Snel sta ik op en probeer het schrift terug te pakken. Maar hij rent me kamer uit mèt het schrift. Ohnee. Ik begin achter hem aan te rennen. 'Louis!' Schreeuw ik. 'Geef me schrift terug!' Niall, Zayn, Harry en Liam kijken ons raar aan. Ik stop met rennen als ik in de gang ben. Ik ben buitenadem. Opeens hoor ik Harry hard lachen. Ik loop richting het gelach toe. Harry staat samen met Louis in me schrift te gluren. Ik kon dit verwachten... Ik kijk ze boos aan. 'Hoezo staan jullie hier zo dom te lachen?' Vraagt Liam als hij de gang ingelopen komt. Harry laat het zien aan Liam. Liam kijkt me met een grijns aan, maar die grijns verdwijnt al snel genoeg als hij me gezichtuitdrukking ziet.

'Wat doen jullie?' Vraagt Niall die nu ook de gang komt binnen wandelen. Ik kijk Louis en Harry met een dodelijke blik aan. Als blikken konden doden waren ze nu al morsdood. Nu ik de kans kan grijpen pak ik me schrift terug en loop naar boven toe. Moesten ze dat nou echt doen? Ik scheur de bladzijde uit me schrift, maak er een propje van en mik 't in de vuilnismand. Oke, ik geef toe dat ik misschien nogal overdreef want dit kon ik van ze verwachten. Er word op de deur geklopt. 'Y/N, mag ik alsjeblieft binnen komen?' Vraagt Louis. Ik verstop me schrift en open de deur. Louis kijkt me aan. 'Sorry Y/N. Ik had niet zomaar je schrift mogen laten lezen aan Harry en Liam. Vergeef je me?' 'Tuurlijk, het is oké. Misschien overdreef ik nogal.' Glimlach ik. Er verschijnt nu ook een glimlach op zijn gezicht. 'Het was wel schattig.' Grijnst hij. Ik geef hem een vriendschappelijke stoot op zijn bovenarm. Maar Louis kennende maakt hij er een groter probleem van. Ik grinnik. We geven elkaar een knuffel en lopen naar beneden toe.

De rest zit op de bank. Louis en ik krijgen een grijns op ons gezicht. Net op het moment dat we de rest willen laten schrikken, draaien ze zich om en roepen: BOE! We slaken een kleine gil en springen naar achteren. Niall, Zayn, Harry en Liam beginnen te lachen. Uiteindelijk lachen we mee. Als we uitgelachen zijn, roept Niall: 'Ik heb honger!' 'We kunnen een pizza bestellen?' Vraagt Zayn. 'Jullie hadden toch al gekookt?' Vraag ik verbaasd. 'Dat klopt, maar als iemand hier, ik noem geen namen, Liam, het eten laat verbranden.' Liam wordt langzaam rood. Niall kijkt hoofdschuddend naar Liam. Ik probeer me lach in te houden. Ik ga op de bank zitten tussen Liam en Zayn. Want daar is nog plek. 'Maar een pizza bestellen kan ook.' Grinnik ik. 'Love, wanneer ben je jarig?' Vraagt Harry opeens. 'Uh, 10 oktober, maar dat duurd nog wel even.' Antwoord ik. De jongens wisselen wat blikken uit. Ik kijk ze verward aan. 'Maar hebben we al pizza besteld?' Zayn pakt zijn telefoon en begint te bellen. Vanuit me ooghoeken zie ik dat Niall naar me kijkt. Als we oogcontact maken kijkt hij snel weg en bloost. Maar natuurlijk heeft Louis dat weer gezien. Er verschijnt een grote grijns op zijn gezicht. Ik pak een kussen vanachter me rug en gooi het naar zijn gezicht. Hij kijkt me nep-beledigd aan. Harry en Liam zitten naast me te grinniken.