• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 27

P.O.V Niall

Als een malloot ren ik naar huis toe. De tranen stromen over me wangen heen. 'Niall, wat is er gebeurd?' Waar is Y/N?' vraagt Liam als hij me ziet. De rest merken me nu ook op. 'Z-ze is weg. Ik ben haar weer kwijt.' snik ik. 'Wat bedoel je?' vraagt Zayn bezorgd. 'Brittany en David hebben haar weer. E-en ik weet niet waar ze is. Ik mis haar zo erg.' leg ik uit. Gelijk trekt Zayn me in een knuffel. Ik voel me schouder nat worden wat betekend dat Zayn ook aan het huilen is. 'Wat moet ik nu doen? Ik wil niet dat ze het wéér mee maakt.' flip ik. 'Niall, we gaan gelijk naar de politie. ' zegt Liam om de boel te sussen. 'Maar Brittany en David zijn minderjarig.' zeg ik. 'Dat boeit me geen ene flikker. Dit is niet normaal. We gaan ervoor zorgen dat ze stoppen en ons met rust te laten.' zegt Liam met een kwade toon. 'Liam heeft gelijk, Niall. Dit pikken we niet meer.' mengt Harry in het gesprek. Ik kan alleen maar knikken terwijl ik de tranen probeer weg te vegen. Niet dat het helpt aangezien ze maar blijven komen.

- Bij het politie bureau -

Daar staan we dan met onze zonnebrillen op. Voor de zekerheid hadden we Paul meegenomen. You never know, right? We lopen het gebouw in richting de balie. 'Goedemiddag, hoe kan ik u helpen?' zegt een redelijke, jonge agente vriendelijk. Langzaam doen we onze zonnebrillen af. Volgens mij is ze een fan aangezien ze moeite heeft om rustig te blijven. Ik slik even en begin dan te praten. 'Ehm, we willen een ontvoering melden.' De agente lijkt nogal te schrikken. 'Hebben ze weer toegeslagen?' vraagt ze bedroefd. We kijken haar verbaasd aan. 'Sorry, maar wat bedoeld u precies?' vraagt Paul. 'Nou, ik had het dossiér bekeken van Y/N en ik was er ook bij toen die twee vrijgelaten werden. Maar als u een momentje heeft, dan haal ik even de officier die u verder kan helpen.' legt ze uit. Ik knik en probeer mezelf af te leiden door de ruimte te observeren.

Als een andere agent ons opvangt, volgen we hem naar een verhoringskamer. Ik moet als eerste aangezien ik erbij was betrokken. Ik ga op de stoel zitten en probeer op me ademhaling te letten omdat het een erg kleine ruimte is. 'Hallo Niall. Ik ben officier DiNozzo en zal dit misdrijf verder onderzoeken samen met mijn team. Zou je mij willen vertellen wat er precies gebeurd is? Je hebt alle tijd.' legt hij uit. Ik neem een diepe hap adem en begin te vertellen vanaf het begin. Vanaf dat we gingen wandelen totdat Y/N het busje in werd geduwd. Hij noteert alles in een notitieboek. 'Kan je me wat meer vertellen over Brittany en David? Hoe ze elkaar bijvoorbeeld kennen etc.' vraagt officier DiNozzo. 'Brittany, David en Y/N zaten bij elkaar op school in Nederland. Vanaf het moment dat ze elkaar kennen pestte ze Y/N al. Alleen dit jaar is het veel extremer geworden. Ze bedreigen haar en hadden haar al is een keer ontvoerd. Ze had het net overleefd.' vertel ik. Ik voel de tranen alweer omhoog komen maar ik probeer ze tegen te houden door op me lip te bijten. Hij kijkt me medelevend aan. 'Kan je Y/N haar persoonlijkheid omschrijven?'

'In het begin kan ze heel verlegen zijn. Ze laat je niet gemakkelijk binnen. Maar als ze je genoeg vertrouwd, laat ze je langzamerhand binnen. Op het moment dat ze je binnen laat, is het gekste meid dat je kent. Je kunt echt plezier met haar hebben en ze is heel nieuwsgierigs. Ook laat ze je nooit haar emotionele kant zien. Ze wil altijd de mensen om haar heen gelukkig zien en houd daarom haar gevoelen voor zich. Je kan echt op haar bouwen en gewoon jezelf zijn. Alleen het idee dat ze bij me in de buurt is maakt me gelukkig.' glimlach ik. Een traan glijdt over me wang heen maar snel haal ik 'm weg.

Officier DiNozzo kijkt me glimlachend aan. 'Zoals je haar omschrijft lijkt ze een geweldig persoon te zijn. Wat voor een relatie heb je met Y/N?' 'Ze is me vriendin.' zeg ik trots. 'Bedankt dat je dit verteld hebt. We zullen ons best doen om haar te vinden. Hier is me nummer. Bel me als je iets te weten komt of vragen hebt.' zegt hij en geeft me een kaartje. We geven elkaar een hand en lopen naar de uitgang van het kamertje. 'Zoals je misschien ziet, hebben we alles mee gekregen. Je hebt Y/N mooi omschreven Nialler.' glimlacht Harry. 'Dankjewel, Hazza.' zeg ik. Hij geeft me een schouderklopje.

'Maar Paul, wat gaan we nu doen met de tour?' zegt Louis. 'Nou, morgen hebben jullie een concert in Londen, daarna een aantal in Australië waar jullie Luke, Ashton, Calum en Michael weer zien aangezien hun jullie voorprogramma zijn. Hoe het dan gaat zien we wel.' antwoord Paul. 'We kunnen het zeker niet uitstellen, he?' vraag ik terwijl ik het antwoord al wel kan raden. Paul kijkt me aan met een wat denk je zelf gezicht. Louis pakt me bij me schouders vast. 'Niall, ik weet dat je Y/N wil ga zoeken. Geloof me, dat wil ik ook. Maar we kunnen de fans niet in de steek laten. Y/N wil dat ook niet. Vertrouw ons.' Ik knik en geef hem een zwakke glimlach als hij me loslaat. Hij heeft gelijk. Ik moet ook aan de fans denken. En eerlijk gezegd, heb ik het optreden en de fans wel erg gemist. Ik kijk om me heen en maak oogcontact met Zayn. Hij heeft de hele tijd nog niks gezegd. Op het moment dat we elkaar aankijken, worden zijn ogen waterig. Gelijk trek ik hem in een knuffel en voel ik me schouder nat worden. Tsja, ik snap het wel. Y/N was net een zusje voor hem en ze waren redelijk close. 'Sst, rustig Zayn. Het komt goed. We gaan haar vinden. Ze is een sterk persoon.' ik wrijf zachtjes over zijn rug heen. Ik hoop echt dat we haar snel weer terug krijgen. Ik weet nu al dat haar conditie slechter is geworden. Ik ga ervoor zorgen dat we haar terug krijgen.

Please, Y/N. Hold on. I will find you