• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 31

- !TRIGGER WARNING! -

P.O.V Y/N

Gelijk ga ik naar Liam toe die op de grond zakt. 'Fuck, Liam. Het spijt me zó erg. 'Hoezo? Jij kan er niks aan doen.' zegt hij. 'Mag ik?' vraag ik terwijl ik naar zijn buik kijk. Hij knikt en doe een stukje van zijn trui omhoog. Ik schrik. Zijn buik is redelijk blauw en het ziet er verder niet echt smakelijk uit. Ik bijt op me lip, sta op en loop naar een badkamer. Nou ja, wat je badkamer kan noemen. Ik pak wat wc papier en maak het nat. Ik loop terug naar Liam en hurk naast hem neer. 'Dit kan misschien een beetje zeer doen.' waarschuw ik hem. Voorzichtig dep ik op zijn wonden en probeer het zo schoon mogelijk te maken waardoor hij op zijn lip bijt. 'Blijf rustig ademhalen, Liam.' Dit is allemaal mijn schuld. Beter had ik verdomme gewoon in Nederland kunnen blijven. Fuck, zeg. 'Houdt dit erop, oké.' Ik sta op en loop naar de badkamer toe. Ik doe de deur dicht en gelijk op slot. Ik begin zwaar te ademen en kijk in de spiegel. Als ik maar lang genoeg in de spiegel blijf kijken, word ik lelijker en lelijker. Wat heeft Niall ooit in me gezien?

Ik voel een drang. Een drang die ik heel lang heb geprobeerd te negeren. Maar nu lijkt het alsof dat het enige is dat help. Dat het me enige optie is om kalm te blijven. Me lichaam geeft zich over aan de drang. Langzamerhand kan ik mezelf niet meer beheersen en zoek naar iets scherps. In het kastje vind ik een scheermesje. Op het moment dat ik 'm uit elkaar heb gehaald en het scherpe object aanraak met me huid, gaat me hartslag omhoog. Ik kijk naar me armen. Maar dan bedenkt ik me iets. Ik doe me broek een stukje naar beneden en kijk naar me bovenbenen. Yep, vroeger deed ik het daar ook wel eens.

De scherpe punt houd ik tegen me vel aan. Ik trek een lijn en gelijk schiet er een kleine pijnscheut me lichaam binnen. Snel daarna voel ik de pijn niet meer, het voelt alleen maar goed. Het bloedt druipt langs me been naar beneden. Ik ga op de wc zitten zodat het bloedt niet in me broek komt. Ik kan mezelf niet meer beheersen en maak meer en meer lijnen. Gauw pak ik wat wc papier om het bloed op te vangen.

'Y/N? Wat ben je allemaal aan het doen?' hoor ik plots Liam vragen. 'Ik fris mezelf even op.' antwoord ik zo normaal mogelijk. Even is alles stil. Snel pak ik wat meer wc papier aangezien het niet gestopt is met bloeden. 'Oh oké. Maar je bent er al bijna een halfuur.' 'Meisjes, hé' grinnik ik zwak. 'Y/N?' 'Liam?' 'Gaat het?' Nu klinkt er bezorgdheid in zijn stem. 'Ja hoor.' antwoord ik iets te snel terwijl ik naar me been kijk. 'Ik kom nu naar binnen. Het maakt me niet uit of je in je ondergoed staat of niet.' Ik schrik als ik de klink omlaag zie gaan. Ik had de deur op slot gedaan. Maar wie weet voor hoelang de deur het houdt als Liam ertegen aan gaat duwen met zijn kracht. 'Nee, dat hoeft niet.' zeg ik en ik leun tegen de deur aan. 'Y/N, ik vertrouw je voor geen fucking meter in deze situatie. Laat. Me. Erin.' zegt hij nu een beetje pissig. Op dit moment duwt hij harder tegen de deur waardoor de deur open gaat. Ik wendt me blik gelijk af als ik oogcontact met hem maak. Ik ga op de wc zitten en kijk naar beneden terwijl het bebloede mesje in me hand ligt. Voor de zekerheid hou ik wc papier op de wonden. Op deze manier kan hij ook niet zien wat ik heb aangericht.

'Y/N, wat heb je verdomme gedaan. We hadden een fucking afspraak samen met de jongens gemaakt.' zegt hij gefrustreerd. Ik houd me kaken stevig op elkaar en kijk naar de kille grond waar een aantal bloeddruppels zich bevinden. 'Y/N, kijk me aan.' zegt hij streng. Nu moet ik hem wel aankijken. In zijn ogen zie ik verdriet, boosheid en teleurstelling. Hij wil zijn mond weer open doen om wat te zeggen, maar ik kap hem af.

'Liam, het spijt me dat je dit moest zien. Het spijt me dat deze shit. Ik begrijp dat je boos bent en meer, maar probeer om het alsjeblieft niet op mij af te reageren. Dit is de tweede keer dat ik word weggetrokken van me vrienden. Van me beste vrienden. Bij de personen die ervoor gezorgd hebben dat ik hier nog ben. Na alle shit, plus dit, kon ik het niet meer aan. Ik ben zo lang sterk geweest wat ervoor zorgde dat ik langzaam opraak. Ik wil op dit moment gewoon van deze aardbol verdwijnen en dat jullie me nooit hadden ontmoet. Dan zaten jullie ook niet in deze situatie. Ik kan het gewoon niet meer, Liam. Echt niet.' snik ik nu. Gelukkig zijn de wonden gestopt met bloeden, maar voor de zekerheid laat ik het papier er nog even op. Liam gaat op zijn hurken voor me zitten.

'Luister, ik ben niet boos op je. En ik ben juist blij dat de jongens en ik je ontmoet hebt, Y/N. En zeker Niall wel. Toen we je voor het eerst zagen, wou hij maar niet ophouden met over je te praten. Hij was zó blij toen je bij ons thuis introk. Maar toen je de eerste keer weg was, was hij kapot. Hij werd nergens meer vrolijk van en we waren echt bezorgd om hem. Elke keer als hij je naam ziet of als iemand je naam uitspreekt, krijgt hij die twinkeling in zijn ogen. Y/N, je bent echt heel speciaal voor Niall. En ook voor ons. En ook voor de fans.' glimlacht hij naar me.

'Dank je, Liam. Hij staat op en begint te zoeken in de kastjes. Uiteindelijk haalt hij een verband te voorschijn. Ik hou hem tegen als hij het papier weg wil halen aangezien hij de wonden nog niet gezien heeft. 'Y/N, laat me dit doen. Je wonden moeten verzorgt worden.' dwingt hij. Ik slik en laat hem het toch doen. Ik zie hem wel schrikken als hij het ziet, maar probeert het niet te laten merken. 'Dit kan even pijn doen.' waarschuwt hij me. Als hij klaar is, ruim ik het bloed op van de grond en spoel het papier door de wc. Ineens pakt Liam stevig me pols vast en grijpt het mesje uit me hand. Gauw gooit hij het in de wc voordat ik het terug kan pakken. Ik voel me ademhaling versnellen waardoor Liam me gelijk in een knuffel neemt. Hij leidt me de badkamer uit.

Ik wil net op de grond gaan zitten wanneer de deur openvliegt. Pieter staat in de deuropening en pakt beide onze armen vast. Hij trekt ons door een gang die eindeloos lijkt te duren. Na een aantal deuren komen we, waarschijnlijk, in een woonkamer terecht. 'Zitten.' zegt hij en hij duwt ons in de stoelen. Liam kijkt me verwarrend aan. Pieter komt weer terug maar niet met lege handen. Hij geeft ons beide een boterham met een flesje water. Liam begint gelijk te drinken en eet gulzig zijn eten op. Ik drink me water aangezien ik redelijk dorst heb en alles behalve honger heb. Liam kikt me waarschuwend aan als hij ziet dat ik me eten nog heb. Met wat tegenzin begin ik aan het brood. Het voelt niet goed, maar uiteindelijk heb ik het opgegeten. Ik kijk op wanneer Pieter Liam zijn telefoon geeft en hem omhoog trekt. Gelijk sta ik ook op.

'Wat ga je met hem doen?' 'Hij mag weg.' antwoord hij zonder enkel tegen van emotie. 'En Y/N dan?' vraagt Liam. 'Zij moet blijven.' 'Ik blijf als Y/N niet meegaat.' zegt hij vast besluitend. Wat? Is hij nou helemaal gek geworden? 'Wat doe je, Liam? Ga weg hier.' zeg ik tegen hem. 'Wat denk jij? Dat ik jou hier ga achterlaten? Mooi niet, dus.' hij kijkt me aan. 'Ga, ik red me wel.' 'Y/N.' 'Liam, ga please.' probeer ik hem te overtuigen. Dwingend kijk ik hem aan. Hij zucht en knikt dan. Ik omhels hem en knuffel hem stevig. Ik neem zijn warmte nog snel in me op. 'Liam, ik kan niet beloven dat ik hier levend uit kom of dat ik je überhaupt nog ga zien. Maar zeg tegen Niall dat ik van hem hou en van de jongens. En beloof me dat jullie verder gaan met jullie leven als het slecht met me afloopt.' fluister ik in zijn oor. 'Ik beloof het. Maar we geven niet op om je te vinden. Geef niet op, Y/N.' fluistert hij terug. Hij geeft me een kusje op me voorhoofd. Hij word van me weggetrokken. We kijken elkaar nog een laatste keer aan voordat hij word meegenomen en verdwijnt uit het zicht.

x--------------------------------------------------------------------------------------------------------------x

A/N; Ja guys. Hierna komt het laatste hoofdstuk en dan is het over.

Maar wees niet getreurd.

Thanks for reading xoxo