• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 5

'Edited'

P.O.V Y/N

Ik schuif het dienblad opzij. Niall neemt een hapje en trekt hetzelfde gezicht als mij. 'Niet lekker, he?' grinnik ik. 'Nee. Het is niet echt mijn ding.' Oké, ik ben niet helemaal eerlijk geweest tegen Niall over waarom ik verhuist ben, maar daar heb ik een logische verklaring voor.

Sommige mensen zeggen dat ik Anorexia Nervosa heb, maar ik vind dat niet zo. Ik vind mezelf juist dik. Maar goed, dat komt dus omdat ik me hele leven al gepest werd en mishandeld. Dat is nog een reden waarom ik naar Londen ben gegaan.
Tsja, lang verhaal. Dit is een nieuw begin en ik probeer alles te vergeten.
Hoeveel Niall ook voor me betekend, helemaal open zijn tegen hem gaat me niet lukken.

Ik word uit me gedachten gehaald door Niall . Hij schud me heen en weer.

'Aarde aan Y/N!' 'Hm? Oh, sorry. Ik zat even in me gedachten.' ontwaak ik. 'Waar dacht je dan aan?' vraagt Niall. 'Niks bijzonders.' Niall kijkt me aan met zijn felblauwe ogen. Ik ken deze truc. Ik ga me niet gewonnen geven. Het lijkt net alsof hij me gedachten kan lezen. 'Je gaat dit niet winnen.' hij maakt zijn ogen nog groter. Damn, hij heeft zulke mooie ogen. Snel kijk ik weg.
Hij tilt met twee vingers me kin op zodat ik in zijn ogen moet kijken. Hij heeft bijna gewonnen, maar ik geef niet snel op.

'Je bent goed hier in.' zegt Niall. 'Weet ik.' grinnik ik. Niall houdt nog vol. Nog nooit heb ik zo'n mooie ogen gezien. 'Je hebt gewonnen, ik geef het op.' zegt Niall dan eindelijk. Opgelucht zucht ik wanneer hij me loslaat. 'Nog nooit heeft iemand mijn ogen weerstaan.'
'Dan ben ik de eerste.' grijns ik. 'Oh, ik moest nog zeggen dat je naar huis mag, want je uitslagen van de testen waren heel goed.' zegt hij dan. Hij staat op en pakt me kleren. 'Hoe kom je aan me kleren?' vraag ik verbaasd. 'Ik, uh, was in je hotelkamer geweest en je kleren meegenomen.' legt hij uit. 'Awh, dankje.' glimlach ik lief naar hem. Ik zie op zijn wangen blosjes verschijnen. 'Ik kom zo wel terug.' hij staat op en loopt de kamer uit. Ik pak me kleren en loop naar een plekje waar ik me kan omkleden. Wauw, Niall heeft goede smaak.
Als ik me kleren heb aangetrokken, kijk ik in de spiegel. Met me hand ga ik door me haren om het een beetje in model te krijgen.

Gelukkig had ik geen make-up op, want anders zag ik er nu echt uit als een zombie. Lang kijk ik naar mezelf in de spiegel. Eigenlijk ben ik best wel lelijk als je me met andere meisjes vergelijkt. De wond op me hoofd begint mooi te helen. Een paar tranen glijden over me wangen heen. Sterk blijven, Y/N. Snel veeg ik ze weg als er op de deur geklopt word. 'Y/N, ben je klaar?' hoor ik Niall zeggen. 'Ik kom eraan.' zeg ik zo normaal mogelijk.
Gelukkig heeft Niall een trui met lange mouwen gepakt. Ik open de deur en loop de kamer in. Niall staat op van het bed en loopt naar me toe. 'Gaat het wel?' in zijn stem klinkt bezorgdheid. 'Ja hoor.' lieg ik. 'Je ogen zijn opeens véél donkerder.'
'Gebeurt wel vaker. Is niks erg.' lieg ik weer.

Het is vreselijk om te liegen, zeker tegen Niall, maar wat moet ik dan doen? Als je in mijn schoenen zou staan, begreep je me. 'Hmm.' zegt hij wantrouwend. Niall houdt de deur voor me open en meld me af bij de balie. We lopen richting zijn auto. Ik ga op de bijrijdersstoel zitten. De héle rit houd Niall me in de gaten. Dat is precies wat ik niet fijn vind, dat mensen me aan lopen te staren.

'Dankje voor alles wat je voor me gedaan hebt.' zeg ik verlegen. 'Je hoeft me niet te bedanken.' glimlacht Niall terug. Bij het hotel geven we elkaar nog een knuffel en vertrekken naar ieders hotelkamer.

P.O.V Niall

Als ze weg ik loop ik richting de kamer van mij en de jongens. Louis, Harry, Zayn en Liam staren me aan als ik de hotelkamer binnenloop. 'En?' vraagt Harry. 'Het gaat goed met haar.' antwoord ik. 'Er is nog iets, dat kan ik zien aan je.' zegt Liam nu. 'Tsja, ik weet het niet. Ik ben een beetje bezorgd om haar. Ze is superdun en vroeger werd ze ook gepest,' 'Maar dat hoeft nog niks te betekenen.' zegt Zayn. 'Ik ben nog niet klaar. In het ziekenhuis keek ze aarzelend naar het eten. En toen ik kleren voor haar ging zoeken zag ik alleen maar truien en shirts met lange mouwen. Oh, toen ik terug kwam, waren haar ogen opeens véél donkerder.' vertel ik verder. 'Wauw.' zegt Louis alleen maar.
'Het enige dat je kunt doen is haar een beetje in de gaten houden.' zegt Liam. 'Als je wilt kunnen we haar allemaal in de gaten houden.' zegt Louis. 'Graag, thanks mates.' zeg ik.
Ik kijk op me telefoon voor de tijd. Negen uur 's avonds. Hm, laat ik maar eens gaan slapen.
'Ik ga slapen. Goodnight.' van alle kanten hoor ik 'goodnight' terug. Ik loop naar me slaapkamer toe, poets me tanden en kleed me uit en trek een jogging broek aan zonder shirt. Ik ga in me bed liggen, maar me gedachten blijven bij Y/N hangen. Wat nou als het zo is? Dat ze zichzelf iets aandoet en/of uithongert? Ik moet haar gewoon helpen. Gelukkig weet ik haar kamernummer. Met die gedachtes val ik in slaap.