• Sᴇᴄʀᴇᴛs • N.H ✔︎

Hoofdstuk 29

P.O.V David

Ik zit net in gesprek met Brittany als een deur ineens op een storende manier open knalt. Verbaasd kijk ik als ik Pieter zie staan met Y/N aan zijn zijde. Hoe heeft ze dit nu weer geflikt? Brittany loopt dreigend op haar af en geeft haar een paar flinke klappen. Al gauw is ze bewusteloos. 'Zwak ding.' zegt ze spottend. 'Het liefst wil ik haar nu al vermoorden, maar dan verpest ik alles.' 'Pieter, haal jij de volgende? Dan breng ik Y/N naar haar kamer.' zeg ik. Hij knikt en loopt weer weg. Ik til Y/N op die nu aan het bloedden is en breng haar terug naar haar kamer. Eenmaal op haar kamer zie ik hoe ze ontsnapt is. Wel slim, maar niet bepaald handig. Maar eerst moet dat gerepareerd worden want anders is ze zo weer weg. Dan moet ze maar tijdelijk op een andere kamer. Zuchtend sluit ik de deur en ga naar de kamer tegenover. Ik leg haar neer en loop weer weg nadat ik de deur op slot doe. Haar wonden kan ik momenteel niet verzorgen, dat valt teveel op.

Ik hoop dat ze het haalt.

P.O.V Liam

Het is inmiddels ander halve dag verder sinds Y/N weg is. En het is er niet beter op geworden. Niall zit alleen maar op zijn kamer, Zayn zit continue te tekenen, Harry reageert zijn frustratie af in de sportschool en Louis & ik vinden steun bij onze vriendinnen. Vanavond gaan we met de auto richting het vliegveld.

- Tijdens de autorit naar het vliegveld -

Inmiddels zitten we in de auto en het is best gezellig. Op Niall na dan. Hij zit steeds naar buiten te kijken en sluit zich volledig af van de wereld. Wat ik natuurlijk kan begrijpen. Ik hoop met heel me hart dat Y/N terug komt. Niall is nu al zó gebroken. Misschien kan de beleving van de tour hem weer op beide benen zetten.

Na een halfuurtje nemen we even pauze zodat we even de auto uit kunnen om wat frisse lucht te krijgen. Ik loop richting het toiletgebouw en doe me ding. Eenmaal terug lopen naar de auto word ik ineens stevig vastgepakt en krijg ik een klap tegen me hoofd aan. Ik val gelijk bewusteloos neer.

- Paar uur later-

Vermoeiend open ik me ogen. Een pijnscheut schiet me hoofd binnen. Wat is er gebeurd? Maar het belangrijkste is, waar ben ik?! Ik probeer de donkere kamer te observeren totdat ik me rotschrik. Nee, dit kan niet waar zijn. Ik sta gelijk op en loop naar Y/N toe. Ze ligt bebloed op de grond. 'Y/N, ben je wakker? Y/N?' maar ze reageert niet. Ik pak haar pols vast en hoop een hartslag te voelen. Opgelucht haal ik adem wanneer ik er een voel.

Langzaam opent ze haar ogen en begint gelijk te hoesten. Ik help haar overeind. 'Liam? Wat doe jij in vredesnaam hier?' zegt ze als ze me ziet. 'Geen flauw idee. Ik werd ineens op me hoofd geslagen en nu ben ik hier. Maar waar zijn we überhaupt?' Ze bijt op haar lip. 'We zijn bij Brittany en David. Waarschijnlijk hebben ze jou gepakt voor nóg meer drama.' legt ze uit. Op het moment dat ze probeert op te staan valt ze gelijk weer om. Gauw hou ik haar vast. 'Oh my god, gaat het?' Wat een domme vraag. Natuurlijk gaat het niet. Ik zet Y/N weer neer op de grond. Wanneer ze oogcontact met me maakt, begint ze te praten. 'Ik wil niet meer, Liam. Ik kan dit niet nog een keer aan. Ik wil het niet meer!' Ze begint gelijk te huilen en ik trek haar in een knuffel. Ik knuffel haar zo stevig alsof het onze laatste knuffel kan zijn.

What have they done to you, Y/N? What have they done...