အမျိုးသားဇာတ်လိုက်၏ညီနှင့်လက်ထပ်ခြင်း [ဘာသာပြန်]

Chapter-12

Clickဖို့မမေ့ကြပါနဲ့ရှင့်🌻

ကိတ်မုန့်မှ ခပ်ဖျော့ဖျော့ ချိုမြမြရနံ့သည် စာကြည့်ခန်းထဲတွင် ပြည့်လို့နေ၏။ 

နဉ့်ကျီ လုကု၏ခေါင်းထက်ရှိ ဗလာဖြစ်နေသော indicatorကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထိုထဲတွင် မည်သည့်နေလုံးသေးသေးလေးမှ မရှိချေ။

သူမ လုကုထံလျှောက်သွားလိုက်ပြီး သူ၏နားထဲသို့ တီးတိုးပြောလိုက်၏ "ကျွန်မ အချိန်အကြာကြီး မတ်တတ်ရပ်ပြီး တန်းစီခဲ့ရတာ ၊ ကျွန်မခြေထောက်တွေ နာတဲ့အထိ အရမ်းကိုကြာတာပဲ" သူမ သူ့အားလိမ်လိုက်သည်။ အချိုပွဲဆိုင်ထဲတွင် လူအများကြီးရှိသော်လည်း တန်းစီနေ‌သည့်လူတန်းတော့ မရှိချေ။

နဉ့်ကျီ လိမ်ပြောရင်း သူ့အားချော့မြှူလိုက်၏ "လုကု ရှင်ဒါကို ကြိုက်တယ်ဆိုရင် ကျွန်မ နေ့တိုင်းသွား, မတ်တတ်ရပ်တန်းစီပြီး ရှင့်အတွက် ဝယ်ပေးမယ်နော်"

သူမ လုကု၏ခေါင်းထက်ရှိ indicatorအား အသေအချာ စူးစိုက်ကြည့်နေသော်လည်း ဘာဆိုဘာမျှမရှိဆဲပင်။

သူ ဒါကို မကြိုက်ဘူးလား? ဒါမှမဟုတ် ကိတ်က မကောင်းလို့များလား?

သူ့အား ကိတ်မုန့်ပေးရန် သူမ,ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည့် ပြဿနာများအားလုံးအတွက် သူ မပျော်ဘူးလားလို့?

လုကု ခေါင်းယမ်းပြသည် "မကြိုက်ဘူး ၊ မတ်တတ်တန်းမစီရဘူး"

သူ ကိတ်မုန့်အား မကြိုက်သောကြောင့် သူမအား မတ်တတ်ရပ် တန်းမစီစေလိုပါ။

သူမ နှုတ်ခမ်းစူထားပြီး သူ၏ထရန်နိုဆောရပ်စ်အား တင်းတင်းကျပ်ကျပ် ဆုပ်ကိုင်ထားသည့် ကောင်လေးကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည် "နာနတ်သီးကိတ် ဒီကိုလာခဲ့"

ယဲ့ချီကောင်းသည် နှာခေါင်းတရှုံ့ရှုံ့လုပ်လိုက်ပြီး သူ၏ခြေဖဝါးသေးသေးလေးများသည် တစ်ခုပေါ်တစ်ခု ထပ်ထားသော်ငြား ရွေ့မလာပေ။

နဉ့်ကျီ ၎င်းမှာ ရယ်စရာကောင်းကြောင်း တွေ့ရလေသည်။ ကောင်ကလေးသည် ဒေါသရှိလေ၏ "ကိတ်မုန့် စားချင်လား?"

ယဲ့ချီကောင်းသည် လက်ထဲတွင် ထရန်နိုဆောရပ်စ်ကိုကိုင်ရင်း လျှောက်လာခဲ့သည်။ သူ၏ကလေးအသံလေးဖြင့် တည်ကြည်စွာ ဆိုလေ၏ "ကိတ်မုန့်စားချင်တာ သားမဟုတ်ဘူး ၊ ထရန်နိုဆောရပ်စ်က စားချင်တာ"